Bu yorulmuş insan bedeni, ara sıra bir anne şefkatine muhtaç kalıyor.
Bazen bir annenin saçını okşayışı, saçıyla oynayışı bile ona öyle bir huzur katıyor ki, içinde ve dışına vurduğu tüm o içten duygular birden bire yumuşuyor.
Birden bire kendini huzurlu hissediyor, huzuru barındıran yerlerde hissediyor kendini.
Bir insanda anı bakımından bırakılacak pek çok şey vardır.
Mesela günlük olarak saçını taradığı bir tarak, neden olmasın mesela bir tarağıda alıp hatıra olarak saklayabilir.
Belkide tarak arası bir kaç saç teline raslarsın, sonraysa istemsizce o saç tenini koklarsın, fark edersin ki aynı onun gibi kokuyor.
İçin burkunur birden, sözlerini yutkunmaya çalışırken, aklından tekrar şu soru geçer;
"Acaba değişmiş midir, hep aynı kokusunu solduğum."
Daha sonra onun bir parçasını taşıyan saç teline takılı verirsin.
Ondan bir parça olduğunu düşünüp, hep koklarsın, kokusunu aratmasın diye mi acaba?
Ya da kokusunun değişmediği bilinci altında kalmak için mi?
Bir günlük tutarsın mesela, gün gün hissetiklerini yazarsın, içinde tutuğun sevgiyi, bazen içinde oluşan siniri, öfkeyi, hasreti ve dahi bunun gibi duygularını...
İçinde yaşadığın bütün hissleri bir kağıda sığdırırken, saç telini ise o sayfaların arasında kondurmayıda unutmuyorsun tabikide.
Hani her yazmak için açtığında, açtığın kitap o gibi koksun, o gibi hissetirsin diye koyarsın belkide?
Ya da belkide sadece kokusu olsun yeter dersin.
Hani bazen öyle bir hissin içinde oluyorsun ki, elinde ona ait sadece bir saç teli varken, o saç teline sarılı veriyorsundur.
İçinde onun kokusunu barındırırken, sarılıp kokusunu bedenine sindirmeye çalışıyorsundur.
Hani insan bir saç teline nasıl sarılabilir ki?
Eğer o saç teli, onun kokusunu barındırıyorsa eğer bir saç teline dahi sarılı verir kendini insan.
Tabi yokluğunda, yokluğuna sarılan bir insan için.
Bir saç teline sarılmak çok doğal gelir dimi, çünkü onun yokluğunda varlığında ki özlem birliktirdiği anılarında kalan, kokusuyla, sesiyle, gülüşüyle, saç teliyle ve ona ait olan her şeyinin yokluğuna sarılır insan.
Çünkü özleyincede napacağını asla bilmez insan.
Bir saç teline dahi sarılmaya, muhtaç kalabilir bir insan...
