Neden bir kalbimiz yokmuşçasına bu kadar bize sert davranılıyor.
Halbuki biz öyle temiz bir kalbi taşıyoruz ki bakmaya dahi kıyamıyorken, en sonunda kırılan şey neden bizim kalbimiz oluyor?
Oysa ki insan kalbi öyle hassastır ki kırıldı mı paramparça oluyor.
Toparlamak ise pekte kolay olmuyor. Düzeltse düzeltse anca kendi kendini düzeltir.
Halbuki bilmezler kırılan bir kalbin içinde neler olduğunu.
Kalp bir kitap gibidir, insanlar onu görür.
İnsanlar o kitaba dokundur fakat içini açıpta okumaz.
İçine bakıpta içinde kim var kim yok diye bakmaz.
Öyle ki insan sevdikçe güzelleşirken.
İnsan kırıldıkça da hayatta ona pek anlamlı kalmaz.
Yaşamak bir yandan o kadar güzelken ona bir zehir gibi gelmeye başlar.
Ve insana en çok ne zarar verir bilir misiniz?
-Bir sigara mı?
- Şarap mı?
- Ağır bir söz mü yoksa?
Hayır, hayır..
Bunların hiç biri değil.
İnsana en çok, insan zarar verir; bir insan seni sigaraya bağlar, bir insan sana şarap içirir ve bir insandır yine sana ağır sözleri söyleyen kişi.
Yani insana aslında alışkanlıkları zarar vermez.
İnsana aslında alışkanlıklara bağlayan bir insan zarar verir.
İnsanlar aslında bir bakıma kendi kendine zarar verir. Bağımlılık gibi, saplantılı olmak gibi...
En sonunda insan küçülür, küçülür ve en sonunda gözle bile görülmez. Bir insan gözü bile onu görmez olur.
Aslında koskoca dağ gibi olan o insan küçücük kalır.
İnsanlar böyledir, ne demişler sen iyilik yap ve denize at.
İyiliği karşılık beklemek için yapma, sevgiyi karşılık beklemek için besler insan.
Karşılıksız sevgiler de yok mu?
İnsan her zaman karşılık almak zorunda değildir.
Bazen insan sevgiyi karşılık almasa da bulundurur.
Bir arama yaparsın mesela ve telefon meşgulder ya
Onun gibi karşı taraf meşgul olabilir ama bu senin onu aramayacağın anlamına gelmez.
Sen tekrar tutar ve ararsın karşılıksız kalacağını bilsen bile tekrar ona bir çağrı gönderirsin.
Bir umut belki geri arama olur diye.
Elbette duygu yoğunluğunun olduğu, duygusal hassasiyetin sende olduğu bilinci ile sen o aramayı bekletmeden de açarsın.
Aşk karşılık beklemez, bir cevapsız çağrıya takılı kalmaz.
Tekrar bir çağrı beklemez, aşk insanı nedensiz ve sebepsiz bir bağ ile çağrının cevapsız kalacağını bile bile tekrar arama yapar...
