Ey insan gördün mü insanların ne kadar nankör olduğunu.
Halla nasıl güven besleyebiliyorsun ki bir çuval et torbasına.
Baksana dünya o kadar küçük ve o kadar yalanlarla dolu ki söylediklerinin için de gerçeği ayıklamak biraz epey zor oluyor.
Gerçek diye sandığını söyledin her bir cümlenin için de, dünyalar kadar yalan buluyorsun.
Ey insan gördün mü insanların ne kadar kalpsiz ve cidansız olduğunu..?
Peki sen daha ne kadar saf insan rolünü oynamaya devam edeceksin?
Söylesene ne zaman dilsiz bir şeytan insanlara hak ettiğini göstereceksin?
İçinde ki meleği ne zaman öldürmeyi düşünüyorsun, insanların sahte yüzleri yüzünden sen ölmeden.
Ey insan bana söyler misin bu kadar iyi olmayı ne zaman bir kenara bırakıpta kime neyi hak ediyorsa karşılığını vereceksin..!
Dilsiz ve sağır olmaya devam mı edeceksin yoksa kime neyi layık görüyorsan onu mu göstereceksin..?
Ey insan bana söyler misin sen kendi kendine ne zaman değer vereceksin..?
Aldın her bir nefesin geri dönüşü yokken, başkasının olmayan dönüşü için neden bir çok nefesini öldürüyorsun..?
Kendini bu kadar yok sayma
Emin kimse senden kıymetli, değerli ve özel değil.
Herkes geçici ama sen kalıcısın kedin için.
Kendini sevmeyi öğrendin zaman, kimsenin öldürdün nefesinden kıymetli olmadığını öğreneceksin.
Sen kendini sevmeyi öğrendin zaman, senden çalınan zamandan çok pişmanlık duyacak ve kahrolacaksın.
Ama hiç bir kahır sana süzülen zamanını geriye vermeyecek, aynı senden kopan ve geriye gelmeyenler gibi...
Aldın her nefes için kendini sev, unutma herkes gitse de sen kendin için hep varsın.
