Ateş Krallığı Ve Son Koruyucular

Bölüm 30: Geçmişe Özlem

Hepimiz şaşkın şaşkın etrafa bakarken sessizliği bozan selina oldu.

Selina:

-bu.. bu mükemmel...

yamaç:

-yani krallığım burası mı? Bu inanılmaz..

alaz:

-sarayın ihtişamı beni benden aldı. Ateş krallığı en ihtişamlı yer olmalı..

Evan:

-öyle. Yani öyleydi en azından eskiden. Diğer krallıklar her zaman ateş krallığına imrenerek bakardı. Ateş elementi en güçlü element olmakla kalmayıp. En ihtişamlı element olarak da bilinirdi.

Melina:

-nedenini şimdi anlayabiliyoruz evan. Şu saraya bakar mısın? Birazdan seni içine alacak gibi. Ejderha motifleri harika.. şu balkonun çatısındaki heykele ne demeli.

Yamaç:

-bizim burada yaşayacak yıllarımız vardı melina.. bizden bunu çaldılar. Bunu onlara ödeteceğiz.

selina:

-ve bizde yanınızda olacağız.

alaz:

-bu krallığı tekrardan gün yüzüne çıkaracağız ve kimse lanetlendiğini düşünmeyecek.

Melina:

-sonuna dek abi.. sonuna dek savaşacağız..

İçimdeki tarif edilmez hisleri abim de yaşıyor olmalıydı. Burası bizim ait olduğumuz yerdi. Kendimizi en güvende hissettiğimiz, en güçlü olduğumuz yerdi. Ve bizden bunu çalmışlardı. Bugün burada hepimiz bizden çalınanları geri almak için söz vermiştik. Her ne olursa olsun her şeyi düzeltecektik. Belki gençtik tecrübesizdik ama biz güçlüydük. Alaz ve ben son koruyucular olarak krallığımızı geri alacaktık. Abim ait olduğu saraya dönecekti. Selina da her zaman yanımızda olacaktı. Evan ise.. o da arkadaşlarını kazanacaktı belki de..

Evan:

-evet çocuklar hissettiklerinizi anlayabiliyorum. Bende aynı duygulardayım. Ama bize enerji göndermeye çalışan kişiyi bulmalıyız. Aramaya nerden başlasak.

Selina:

-dağılmayı teklif ederdim ama bu çok tehlikeli. Alayla belki de arada geliyordur.

Melina:

-bence saraya girmeliyiz. Biri kurtulduysa oraya sığınmıştır. Diğer evlerde bulunma ihtimali çok yüksek. Saray büyük ve eminim ki kaçacak delik çoktur.

alaz:

-ateş perisi haklı oraya gidelim.

Yamaç:

-o zaman sarayımıza girelim bakalım. Kız kardeşim önden buyurmaz mısın?

Abimin bu dediğine gülümsemiştim. Saray zaten az ilerimizde olduğu için hemen varmıştık. Merdivenleri çıkarken içime buraya aitmişim gibi bir his doğmuştu. Yine tarif edilmez bir histi. Giriş kapısına geldiğimizde abim yanıma yaklaştı ve kulağıma eğildi.

yamaç:

-burası bizim evimiz melina. Buraya el ele girmeliyiz. Bir gün burayı kurtardığımızda yapacağımız gibi.

Melina:

-haklısın abi gel hadi..

Abimin elini tutmuştum. O da benim elimi sıkıca kavradı. Evan önümüze geçip saray kapılarını sonuna kadar açtığında abimle ben içeri girmek için ilk adımlarımızı atmıştık.