အခန်း ၆၁: သင့်ကိုကြည့်နေတယ်

2.7K 547 34
                                    

{Unicode}

အခန်း ၆၁: သင့်ကိုကြည့်နေတယ်

အများကြီးမတွေးကြည့်ရင် အရာအားလုံးကပုံမှန်ပဲဖြစ်တယ်။

ဒါပေမဲ့တွေးကြည့်မယ်ဆိုရင်တော့ အရာအားလုံးကပုံမှန်မဟုတ်နေပေ။

ပိတ်ရက်၊ စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်တွင်။

"မင်းဘာစားချင်လဲ?" ဖေရွှမ်ကမီနူးကိုလှန်လိုက်တယ်။

"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ရပါတယ်" နင်နင်ရှက်ရွံ့စွာနဲ့ခေါင်းငုံ့ထားတယ်။ သူ့အရှေ့မှာသူမက နာခံတတ်တဲ့ကျောင်းသူတစ်ယောက်လိုပင်။ သူမဒူးနှစ်ဖက်ကိုစေ့ထားကာ ပေါင်ပေါ်မှာလက်တင်လို့ထားတယ်။

ဖေရွှမ်ကသူမကိုအပြုံးတစ်ခုနဲ့ကြည့်လာတယ်။ ပြီးတော့စားပွဲထိုးကိုပြောလိုက်တယ်။ "ကြက်သားအစပ်ရယ်၊ ငါးစွပ်ပြုတ်ရယ်၊ မီးမျှင်းမျှင်းနဲ့ချက်ထားတဲ့ငရုတ်သီးကြော်ရယ်၊ ပြီးတော့ ချဉ်စပ်ဂျုံခေါက်ဆွဲတစ်ပွဲရယ်ပေးပါ... ရတယ်ဟုတ်?"

နင်နင်ပြုံးကာခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့သူမရဲ့နှလုံးသားကတော့ ကျွံဝင်နေပြီဖြစ်တယ်။

ယွင်လင်ကအစပ်မစားဘဲနဲ့အသက်မရှင်နိုင်တဲ့လူမျိုးဖြစ်တယ်။

အဲ့ဒါကိုနင်နင်အစတုန်းကမသိခဲ့ဘဲ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တစ်ယောက်နဲ့နေ့လည်စာထွက်စားတဲ့အချိန်မှသာ သိခဲ့ရတာဖြစ်တယ်။ သူမရဲ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ကအံ့ဩစွာနဲ့မေးလာခဲ့တယ်။ "နင်အကြိုက်တွေပြောင်းသွားတာလား? ထမင်းထဲငရုတ်သီးမထည့်တော့ဘူးလား?"

သူမကထမင်းဖြူပေါ်မှာ ငရုတ်သီးဆီဆမ်းပြီးတော့စားတဲ့လူမျိုးပဲ။

...အဲ့ဒါကိုဖေရွှမ်ကဘယ်လိုလုပ်ပြီးတော့သိနေတာလဲ? သူမကိုသူအစောကြီးကတည်းကသိနေခဲ့တာလား? ဒါမှမဟုတ် သူစုံစမ်းခဲ့တာလား?

ပထမဆုံးကြက်သားအစပ်ကို နင်နင်မြည်းကြည့်လိုက်တယ်။ သူမရဲ့အကြည့်တွေက ဖေရွှမ်အပေါ်မှာသာရစ်ဝဲလို့နေတယ်။ 

သိပ့်မကြာခင်မှာပဲ သူကအစပ်မစားနိုင်ဘူးဆိုတာကို နင်နင်သိလိုက်ရတယ်။ သူစပ်လွန်းတာကြောင့်ရေခွက်ကိုမော့သောက်လာတယ်။ အဲ့အချိန်မှာသူမမေးလိုက်တယ်။ "ရှင်အစပ်မကြိုက်ဘူးလား?"

ငါဒီရုပ်ရှင်ထဲကူးပြောင်းလာဖူးတယ် « 这个电影我穿过 »Where stories live. Discover now