အခန်း ၁၁၈: အချိန်ရေတွက်ခြင်း

2.3K 470 56
                                    

{Unicode}

အခန်း ၁၁၈: အချိန်ရေတွက်ခြင်း

"...နောက်တာပါ" လီရှန့်ကျူပုခုံးတွန့်ပြီးပြုံးလာတယ်။ "ကျွန်တော်အောက်ထပ်စတိုးဆိုင်မှာ ကျဲအတွက်အသုံးအဆောင်တွေသွားဝယ်ဦးမယ်၊ သွားတိုက်တံရယ် မျက်နှာသုတ်ပဝါရယ်ကလွဲရင် အခြားဘာလိုဦးမလဲ?"

သူတကယ်နောက်တာလား? နင်နင်သူ့ကိုသံသယတွေနဲ့ကြည့်လိုက်တယ်။ "သူတို့မှာအတွင်းခံရောင်းလား?"

"အ၊ အတွင်းခံ?!" လီရှန့်ကျူရဲ့အသံက ရုတ်တရက် အသံ၈ဆင့်လောက်မြင့်သွားတယ်။ သူက နီရဲလာနေတဲ့သူ့ရဲ့မျက်နှာကိုကာပြီး ထစ်ထစ်အအပြောလာတယ်။ "အဲ့၊ အဲ့ဒါက..."

"နောက်တာပါ" နင်နင်ပြုံးလိုက်တယ်။ "အဲ့ဒါတွေကိုကျွန်မဘာသာဝယ်မယ်"

သူမတို့နှစ်ယောက်တူတူ အောက်ထပ်စတိုးဆိုင်ဆီ ဆင်းလာခဲ့ကြတယ်။ သူမကပဲနေကာမျက်မှန်၊ ဦးထုပ်နဲ့ နှာခေါင်းစည်းဝတ်ထားလို့လား ကျန်းရှင်းအိုက်ကပဲ အဲ့လောက်နာမည်မကြီးလို့လားမသိပေမဲ့ ဘယ်သူမှသူမကိုသတိမထားမိကြပေ။ သွားတိုက်တံ၊ မျက်နှာသုတ်ပဝါ၊ အတွင်းခံ– အားလုံးကိုလီရှန့်ကျူရဲ့ပိုက်ဆံနဲ့ ဝယ်ခဲ့တာဖြစ်တယ်။

ပိုက်ဆံရှင်းနေတဲ့အချိန်မှာ နင်နင်သူ့ရဲ့ပိုက်ဆံအိတ်ထဲကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားတစ်ယောက်မှာ ပိုက်ဆံအများကြီးမရှိနေပါချေ။ ပိုက်ဆံရှင်းပြီးတာနဲ့ သူ့မှာရှိတာအကုန် ကုန်သွားလောက်တယ်။

"ကျွန်မ..." နင်နင်ပိုက်ဆံအိတ်ထုတ်ဖို့လုပ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ ရုတ်တရက်ရဲစခန်းအရှေ့ကို ပြန်ရောက်သွားတယ်။

သူမဘယ်လိုလုပ်ပြီးမေ့သွားရတာလဲ? ကျန်းရှင်းအိုက်က ကပ်ဖားရပ်ဖားလုပ်တဲ့နေရာမှာ အတော်ဆုံးပဲဖြစ်တယ်– ညစာကပ်ဖားရပ်ဖားစားတယ်၊ အခွင့်အရေးကိုကပ်ဖားရပ်ဖားယူတယ်– တစ်ယောက်ယောက်က ပိုက်ဆံရှင်းပေးဖို့ပြင်နေတဲ့အချိန်မှာ သူမရဲ့ကိုယ်ပိုင်ပိုက်ဆံကို တစ်ပြားမှထုတ်သုံးမှာမဟုတ်ပါချေ။

အဲ့ဒါကြောင့်မလို့ အခုနင်နင်လက်ဗလာဖြစ်နေတာဖြစ်တယ်။ သူမကတစ်ပြားမှမပေးခဲ့တဲ့အပြင် အိတ်တွေကိုလည်းဝိုင်းမသယ်ပါချေ။ လီရှန့်ကျူအိတ်တွေကိုမနိုင်မနင်းသယ်ရင်း အပေါ်ထပ်တက်သွားနေတာကိုသာ အနောက်ကနေပြုံးပြီးကြည့်လို့နေတယ်။

ငါဒီရုပ်ရှင်ထဲကူးပြောင်းလာဖူးတယ် « 这个电影我穿过 »Where stories live. Discover now