အခန်း ၈၈: ကျုပ်ကိုလာရှာ

2.4K 486 29
                                    

{Unicode}

အခန်း ၈၈: ကျုပ်ကိုလာရှာ

ဖေရွှမ်ရဲ့စကားဆုံးသွားတာနဲ့ ဖုန်းသံထွက်ပေါ်လာတယ်။

"ဟယ်လို" ဖေရွှမ်ဖုန်းကိုင်လိုက်တယ်။

"ကျုပ်အစ်မကိုလွှတ်ပေး" မုကွားရဲ့အေးစက်တဲ့အသံက ဖုန်းတစ်ဖက်ခြမ်းကနေထွက်ပေါ်လာတယ်။ "မဟုတ်ရင် ထပ်ခိုးခန်းကမိန်းကလေးကို ခင်ဗျားအခုရှိနေတဲ့နေရာဆီ ခေါ်လာခဲ့မယ်"

ဖေရွှမ်အံ့အားသင့်သွားတယ်။ ပြီးတော့ သူတည်ငြိမ်တဲ့အမူအရာနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ "အားနာပါတယ်၊ ကျွန်တော့်မျိုးရိုးက ကျန်းမဟုတ်ပါဘူး၊ ဖုန်းမှားနေတာထင်တယ်"

သူဖုန်းချလိုက်ပေမဲ့ ချက်ချင်းပဲဖုန်းသံပြန်မြည်လာခဲ့တယ်။

"တော်တော်လေးအလုပ်များနေပုံပဲ" နင်နင်သူ့ကိုစိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။

"တောင်းပန်ပါတယ်၊ ဒါခဏသွားကိုင်ဦးမယ်" ဖေရွှမ်သူမကို စိတ်မရှည်စွာပြုံးပြပြီး သန့်စင်ခန်းရှိရာကို ထထွက်သွားတယ်။ သူသန့်စင်ခန်းထဲရောက်သွားတာနဲ့ ဖုန်းသံလည်းတိတ်ကျသွားတယ်။ သူဘေးပတ်ပတ်လည်ကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။

ရဲစခန်းတွင်။

ကံတုံးဆံတောက်နဲ့လူက ရဲစခန်းမှာထွက်ဆိုနေတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်အနည်းငယ်တုန်းက လျန်မိသားစုရဲ့စတုတ္ထသား တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ကားတိုက်သတ်ခဲ့ပြီး ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်ခဲ့တယ်ဆိုတာကို တိုင်ကြားနေတာဖြစ်တယ်။

ရုတ်တရက်သူ့ရဲ့ဖုန်းထမြည်လာတယ်။ သူအရှေ့ကရဲကိုပြုံးပြလိုက်တယ်။ "အားနာပေမဲ့ ကျွန်တော့်အဖေခေါ်နေတာထင်တယ်၊ ဖုန်းကိုင်လို့ရမလား?"

"မြန်မြန်လေးလုပ်" ရဲကပြန်ပြောလာတယ်။

ကိုယ့်ကိုကျွေးထားတဲ့သူကိုလည်း မိဘလို့သတ်မှတ်လို့ရတာပဲ။ ကံတုံးဆံတောက်နဲ့လူ– တစ်နည်း ဖေရွှမ်ရဲ့နောက်လိုက်– က မြန်မြန်လူရှင်းတဲ့နေရာတစ်ခုကိုရှာပြီး ဖုန်းကိုင်လိုက်တယ်။ "ဟယ်လို ဖေကော"

"မုကွားလျန်လျန်ကိုခေါ်ထုတ်သွားပြီ" ဖေရွှမ်ကတိုတိုတုတ်တုတ်ပြောလာတယ်။

ငါဒီရုပ်ရှင်ထဲကူးပြောင်းလာဖူးတယ် « 这个电影我穿过 »Where stories live. Discover now