Xiao zhan's pov
(2039 අවුරුද්ද)
" මමා....."
උණුහුම් අත් දෙකක් මගෙ බඳ වටේ එතුනා වගේම ඒ උණුහුම් අත් දෙකේ අයිතිකාරයා එයාගෙ මුලු මූණම මගෙ බෙල්ල අස්සෙ හංගගෙන " මමා " කියලා කෙඳිරුවා
" ම්....."
ඒ කවුද කියලා දන්න නිසා මම හිනා වුනා
හිනා වෙලා හූ මිට තිබ්බා
" බඩිගිනිනේ "
" බඩිගිනි නිසා තමා මමා උයන්නෙ
කෝ ඉතින් උයන්න දෙන්න මට "
එයා බඩිගිනි කියද්දි මම ඒ ඔලුව අත ගාලා මට උයන්න දෙන්න කිව්වා.
මම දන්නවා කොච්චර කිව්වාත් එයා මාව ලේසියකට අත අරින්නෙ නෑ කියලා ඒත් වෙනදා පුරුද්දට මම එහෙම කිව්වා
" මමා බඩිගිනීනෙ අනේ "
ආයේමත් නෝක්කාඩුවක්
මගෙ පිස්සු කොල්ලා
" ඔයා මාව අත ඇරියා නම් මට ඉක්මනින් උයන්න තිබ්බා "
" බෑනේ "
අත අරින්න කියන පරක්කුවෙන් එයා බෑ කිව්වා
මුරණ්ඩු කොල්ලා මගෙ
එයාගෙ මේ මුරණ්ඩු ගති මට කෙනෙක්ව මතක් කරනවා එයාත් එයා වගේමයි.
" එහෙනම් ඉතින් මට කරන්න දෙයක් නෑ
ඔයා බෑග් එකක් වගේ මගෙ ඇගේ එල්ලිලා ඉද්දි මට ඉක්මනින් උයන්න බෑනේ "
මමත් නෝක්කාඩු කිව්වා
" එහෙනම් ඉස්සර යී....."
" Xiang......."
එයාගෙ කටින් පිට වෙන්න ගියපු දේ මම නැවැත්තුවා.
මගෙ කටේ සද්දෙටද මන්දා කොල්ලා ගැස්සුනා
ඒත්
ඒත් මම කියලා මොනවා කරන්නද
" sorry මමා ආයේම කියන්නෙ නෑ
මම හිතලා නෙවෙයි....."
" ඒක ඉරවයි xiang ඒ ගැන හිතන්න එපා
මමාටත් සමාවෙන්න මටත් කේන්ති ගියා ටික්ක "
මම එයාගෙන් සමාව ඉල්ලුවෙ හදවතින්මයි
මොකද ඒක මගෙ ප්‍රශ්නයක් ඒකට මගෙ දරුවා පලි නෑ.මට බෑ මගේ දේවල් මගෙ අහිංසක ළමයි පිට යවන්න. එයාලා අහිංසකයි.අනික එයාලා තාම ළමයි මොනවා තේරෙනවා කියලාද
Xiang ගෙ කර දඬු උස් මහත් වුනාට එයාත් තාම මට පොඩි දරුවෙක් මගෙ අස්සෙ හුරතල් වෙන.මගෙන් උනුහුම හොයන.
