Wang Yibo's pov
"පරිස්සමින් යන්න"
මගෙ ඇස් දිහාම බලන් එයා එහෙම කිව්වා.
කළුවරෙ වුනත් එයාගෙ ඇස් දිලෙසෙනවා කියන්න මට තේරුනා.ඒත් ඒ දිලිසෙන ඇස් අස්සෙ මොකක්ද මන්දා දුකක් හිර වෙලා තිබුනා.ඒ හිර වෙලා තියෙන දුක මොකක්ද කියලා සහසුද්දෙන්ම මම දැනගෙන හිටියා.
" පාන්දර එනවානෙ බබා"
එයාගෙ ඔලුව අත ගාපු මම එහෙම කිව්වෙ එයාව සනසවන්න උනත් මගෙ වචනත් එක්ක ඒ මූණ බෙරි වෙලා ගියා.
" ඇයි දැන් ම්..."
එයාගෙ ඔලුව උඩින් අත ගත්තු මම ඒ සිනිදු කම්මුලක් උඩ මගෙ ඇගිලි තුඩු අරගෙන ගියා.
දවල් මගෙ එපාර්ට්මන්ට් එකේ ඉදලා අපි කෙලින්ම gege ගෙ ගෙදරට ගියෙ බබීව අරගෙන එයාගෙ ගෙදර යනවා කියලා හිතන් උන්නත් jie අපිව නැවැත්තුවා. ඉතින් හවස් වරුවම එහෙට වෙලා ඊයේ දවස ගැන කතා කර කර හිටපු අපි රෑට ඩිනර් එකත් අරගෙන එහෙන් එන්න පිටත් වුනා. Jie වගේම gege ට අපි දෙන්නාගෙ සම්බන්දෙ අරුමයක් නොවුනාට තවම අපි ඒ ගැන කෙලින්ම කතා කරන්න ගියෙ නෑ.
එයාව එයාගෙ ගෙදරට දාපු මම දැන් මේ ලෑස්ති වුනේ ආපහු Wang mansion එකට යන්න. මොකද හෙට උදේම මට Tianjin යන්න තියෙන නිසා එපාර්ට්මන්ට් එකට ගිහින් බෑ.ඒ කොහොම වුනත් මම ආපහු යන්න ලෑස්ති වෙද්දි එයාගෙ මූණ ඇද වෙලා ගියා වෙද්දි මට වුනෙ එයාව සනසන්න.
අපි දැන් Lovers ලා.
ඒ හැඟීම ඇත්තටම අමුතුයි
තව දුරටත් එයාගෙයි මගෙයි දුරස්ථභායක් නෑ
අද දවල් ඉදන් මගෙ පපුවට දැනෙන ඒ ආගන්තුක හැඟීම විස්තර කරගන්නවත් මම දැනගෙන ඉදියෙ නෑ.ඒ කොහොම වුනත් මම ඉන්නෙ දරාගන්න බැරි තරම් සතුටකින්.
" ඔයා ඔහොම ඉද්දි මම කොහොමද යන්නෙ?
හිනා වෙලා ඉන්නකො බබා"
මම එහෙම කියන ගමන් එයාව තුරුල් කරගත්තා. මම එයාව තුරුල් කරගන්නකම්
බලන් උන්නා වගේ එයාත් මගෙ පපුව අස්සට ගුලි වුනා.මම එයාව මගෙ ඇගට බර කරගෙනම කාර් එකේ බදට හේත්තු වුනා.
" Yibo"
මෙච්චර වෙලාම නිහඬ හිටපු එයා මගෙ තුරුලෙ ඉදගෙන හඬ අවදි කලා.
" ම්....."
එයාගෙ හිස් මුදුනින් හාදුවක් තියපු මම ඇස් පියාගෙනම හූමිටි තිබ්බා.
