Wang Yibo's pov
" මෙයාට ඔය විකාර බොන්න දීලා හරියනවාද Lulu
දෙන දේ healthy වෙන්න ඕනෙ "
මමාගෙ වචන ළඟ තව දුරටත් මගෙ හිනාව පාලනය කරගන්න බැරි වුනා. ඉතින් මම හිනා වුනා
මට ඇතී කියලා හිතෙනකම් මම හිනා වුනා.
අවුරුදු විසිපහක් වෙච්ච මගෙ ජීවිතේ මම ආස කෑමක් කිසිම දවසක මගෙ මමා මට හදලා දීලා තිබුනෙ නෑ.
ඒත් එක දවසක් තිබ්බා එදා මට කූකීස් කන්න ආස හිතුනා කන්න තිබ්බ ආසාවටත් වඩා මට ඕනෙ වුනේ මමාගෙ අතින් මට කුකීස් හදලා දෙනවා බලන්න මොකද මගෙ කෝලේජ් එකේ යාලුවෙක් ඊට කලින් දවසෙ එයාගෙ මමා හදපු කප් කේක් ගෙනත් හැමෝටම දුන්නා.මටත් ඕනෙ වුනා මම ආසම කෑම මගෙ මමා අතින් හදලා මුළු ක්ලාස් එකටම බෙදන්න.මමා හදලා දුන්නා කියලා හැමෝටම කියන්න.මොකද හැමෝගෙම මමාලා එයාලා ආස කරන එක එක ජාතියෙ කෑම හදලා දෙනකොට මගෙ මමා කවදවත් මම ආස කෑමක් මට හදලා දීලා තිබුනෙ නෑ .අවුරුදු අටක් වෙච්ච මම එදා මමාගෙන් ගිහින් එල්ලුව එකම දේ වුනේ පහුවදා කෝලේජ් ගෙනියන්න කුකීස් හදලා දෙන්න කියලා වෙද්දි මගෙ හිතෙ තිබ්බෙ සතුට,ආසාව නැත්තමට නැති වෙලා ගියෙ මම කිව්ව දේත් එක්ක
" Mama Bobo wants cookies"
" නැනීට කියන්න baby"
" but මමා bobo ට ඕනෙ මමා හදපු කුකීස්නෙ "
" oh god
මමාට tired baby
අනිත් එක ඕවා කලාම මගෙ nails ටික dirty වෙනවා
මමා කැත වෙනවාට පුතා කැමතිද "
" No, Bobo doesn't want Mama to be ugly
Bobo ට කූකිස් එපා "
"මගෙ හොඳ පුතා කෝ එන්න මමා ළඟට"
එදා අපි අතර වෙච්ච සංවාදේ පවා මට අදටත් මතකයි.
මමා අතින් හදපු කුකීස් කන්න පෙරුම් පුරුව මට අවසානෙට මමාගෙන් ලැබුන එකම දේ වුනේ හාද්දක්. ඒ හාද්ද මට ලැබුන එකම හේතුව වුනේ මම මගෙ ආසාව මම යටපත් කරගත්ත එක.
මම හිතුවා මම මගෙ ආසාව යටපත් කරගත්තොත් හැමදාම මම මමාට ගුඩ් බෝයි කෙනෙක් වෙයි කියලා.ඒ වගේම මම බය වුනා මම ආස කෑමක් මමා හැදුවොත් එයා කැත වෙයි කියලා
ඉතින් මම ආයේ කවදාවත් මමාට කෑම හදලා දෙන්න කියලා කරදර කරන්න ගියෙ නෑ.එයා මට හදලා දුන්නෙත් නෑ.
