Xiao zhan's Pov
"No, no, baby, I'm fine
Don't wor....."
"දඩස්"
එයාට කියාගන්න පුලුවන් වුනේ එච්චරයි
මම බලන් ඉද්දිම මගෙ ඇස් ඉස්සරහාම එයා Faint වෙලා බිම වැටුනා වගේම වෙච්ච දේ එක්ක ඉදගෙන හිටපු තැනින් මාව ඉබේටම නැගිට්ටුනා.
" දෙයියනෙ Yibo"
මට කෑගැස්සුනා.
එයාව වැටෙන සද්දෙ " දඩස් " ගාලා ඇහෙද්දි ඉබේම මට කෑගැස්සු වුනා.
වෙච්ච දේත් එක්ක ශොක් වෙච්ච මම පිම්මෙ එයා ළඟට දිව්වා.
" අනේ Yibo"
දුවපු දිවිල්ලෙන්ම මම එයා ළඟ දන තියාගත්තා
වෙව්ලන අත් වලින් එයාගෙ මූණ මගෙ උකුල උඩින් තියාගත්තා වුනත් ඒ පිය වෙච්ච ඇස් දැකපු හැටිය පුදුමාකාර කලබලකාරී හැඟීමක් මගෙ මුළු ඇඟම වෙලාගත්තා.
එයාව Faint වෙලා වැටුනෙ මගෙ ඉස්සරහා වෙද්දි මට ශොක් එකක් ඇති වුනා වුනත් මම පියවි සිහියෙන් උන්නා.ඒ ශොක් එකෙන්ම මම එයාගෙ ළඟට දුවගෙන ආවා වුනත් කරන්න ඕනෙ මොකක්ද කියන එක ගැන අවදබෝදයක් මට තිබුනා ඒත් එයාගෙ පියවිලා තියෙන ඇස් සම්පූර්ණයෙන්ම මාව කනපිට ගැහුවා වගේම මගෙ පියවි සිහිය ටික ටික මගෙ ඈත් කලා.
Doctor xiao zhan වෙනුවට දැන් මෙතන ඉන්නෙ නිකන්ම නිකන් xiao zhan වෙද්දි කරන කියන දේ පවා මට අමතක වෙලා ගියා.
මගෙ ඔලුව දිගේ හිරියක් ගියා වගේම මුලු ඇගම වෙව්ලන්න ගත්තා.කිසිම දෙයක් කරගන්න බැරි විදිහට මාව අඩපන වෙනවා කියලා මට තේරුනා
කිසිම දෙයක් ගැන මට අවබෝදයක් තිබුනෙ නෑ ඒ හැඟීම මාව ඕනටවත් වඩා අසරණ කලා
මගෙ කඳුලු හැමදේටම කලින් ඉස්සර වුනා ඒ කඳුලු මාව තව තව අසරණ කලා.
" අනේ Yibo එපා"
"Jiyang......."
" Yibo...නැගිටින්නකො
අනේ එපා"
අව්වෙ සැරට රතු වෙලා තියෙන එයාගෙ කම්මුල් වලට තට්ටු කර කර මම එයාට නැගිටින්න කිව්වා.පිස්සෙක් වගේ jiyang ට කෑගැහුවා.
මේ අවස්තාවට මගෙ හැසිරීම කොහොමවත්ම උචිත නෑ කියලා මම දැනගෙන හිටියාත් මට කිසිම දෙයක් කරගන්න පුලුවන්කම තිබුනෙ නෑ.මට අඩන්න ඕනෙ වුනේ නෑ.මට ඕනෙ වුනා එයාට Treatment කරන්න
ඒත් මගෙ යටි හිතෙ හරි අමාරුවෙන් හංගන් ඉන්න වේදනාව ටික ටික උඩට එද්දි ඒ පීඩනේ දරාගන්න බැරි වෙච්ච මට පුලුවන් වුණ එකම දේ වුනේ අඩන එක විතරයි.
