Xiao zhan's pov
( 2039 අවුද්ද )
" ඔයාට එදා ඇත්තටම Yibo ගැන චූටි හැඟීමක්වත් ඇති වුනෙ නැද්ද.මම කියන්නෙ එයා ඔයාට ආදරෙයි කිව්වාම පොඩි සතුටක් වගේ දෙයක්"
Diary එක කියන එක මොහොතකට නතර කරපු එයා මගෙන් අහනවා Yibo මට ආදරෙයි කිව්වාම මට එයා ගැන එදා චූටීම හැඟීමක්වත් ඇති වුනෙ නැද්ද කියලා..
" ඇයි උත්තර දෙන්න කැමති නැද්ද"
එයාගෙ ප්‍රශ්නෙ ළඟ ගොළු වෙලා හිටපු මගෙන් එයා අහනවා උත්තර දෙන්න අකමැතිද කියලා.
එද එවලෙ මට දැනිච්ච හැඟීම මම කවදාවත් කිසිම කෙනෙක් එක්ක බෙදාගෙන නෑ අඩුම Yibo එක්කවත් වෙන හේතුවක් නිසා නෙවේ මම ඒ හැඟීමට පවා ලෝභයි.මම එදා මට ඒ දැනිච්ච හැඟීම තව කෙනෙක් එක්ක බෙදාගත්තොත් මට හිතෙනවා මගෙ හැඟීමෙ වටිනාකම පහළ බහී කියලා.
මතක් වෙන මතක් වෙන ගානේ මගෙ මූණට හිනාවක් ගේන ඒ හැගීමට මම ලෝභයි.
එයා සම්බන්ද මගෙ හිතේ උපදින හැම හැඟීමකටම මම ලෝභයි.
" අකමැත්තක් නෙවේ ඒත් මම උත්තර දෙන්න ලෝභයි"
මගෙ තොල් අතරේ හිනාව ඒ විදිහටම තියෙද්දි මම එයාට උත්තර දුන්නා.
" ඒ තරම් එයාට ආදරෙයි නම් ඇයි.........."
" ආදරේ නිසා
ඔයා ඔය අහන ප්‍රශ්නෙට උත්තරේ ආදරේම විතරයි"
මගෙන් අහන්න ගියපු හිත පාරවන ප්‍රශ්නය මම මගින් නතර කරලා මගෙ උත්තරේ දුන්නා වෙන දෙයක් නිසා නෙවේ ඒ ප්‍රශ්නෙ හිත පාරවනවා කියලා දැන දැන ඒක අහන්න මගෙ හිත ඉඩ දුන්නෙ නෑ..
"ඔයා ආදරේ එයාට විතරද zhan"
මගෙ උත්තරේ එක්ක ටික වෙලාවක් නිහඬ හිටපු එයා ලොකු හුස්මක් පිට කරලා එහෙම ඇහුවා...
" එයාටයි මගෙ ළමයින්......."
" ළමයින්ට ඔය හිතේ ආදරයක් තියෙනවා නම් ඔයාට අර කලින් කිව්වා වගේ කතාවක් කියන්න බෑ නේද zhan...ම්ම්ම්ම්...."
මම කියන්න ගියපු දේ නවත්තපු එයා එහෙම කියද්දි මගෙ හිතට වේදනාවක් දැනුනා...
" ඔයාට Yibo තරම් මගෙ ළමයි වටින්නෙ නෑ zhan ඒක තමා ඇත්ත.Yibo ගැන කතා කරද්දි ඔය තරම් ආදරණීය වෙන ඔයා දැන් ටිකකට කලින් මගෙ ළමයි ගැන මොනවද නොකිව්වෙ"
ඔයාට ඇත්තටම මගෙ ළමයි වදයක්ද zhan.
මේ හැමදේම වුනේ එයාලා නිසා කියන්නෙ ඔයාට එයාලව කරදරයක්ද.
ඔයා එයාලා ගැන පසුතැවෙනවාද
ඔයා හිතන්නෙ ඔයාට Yibo ව නැති වුනේ එයාලා නිසා කියලාද"
