Xiao zhan's Pov
"රැවටීම"
ඒක අහම්බයක් නෙවෙයි.කොයිම මොහොතකවත් රැවටීම කියන්නෙ අහම්බයක් නෙවෙයි.ඒක සිතුවිල්ලක්,ඕනෑකමක් වගේම සැලසුමක්.රවටන කෙනාට ඒක සතුටක් ඒත් රැවටෙන කෙනාට දරාගන්න බැරි තරමේ වේදනාවක්.මම හිතන්නෙ ජීවිතේ කොතනකවත් කොයිම කෙනෙක්වත් තව කෙනෙක්ට රැවටෙන්න හොඳ නෑ.විශේෂෙන්ම තමන් ආදරේ කරන මිනිස්සුන්ගෙන් රැවටෙන්න හොඳ නෑ.ඒක පපුව හාරවන වේදනාවක්.අමතක කරන්න බැරි තරමේ හැඟීමක්.
ඒ වේදනාව මේ මොහොතේ මම විදිනවා.
ඒ අමතක කරගන්න බැරි තරමේ හැඟීම මේ මොහොතේ මම ඕනවටත් වඩා විදිනවා.
මගෙම කියන බැඳීම් අස්සෙ සැනසීම විතරක්ම හොයපු මට ඒ බැඳීම් නිසාම රැවටීම් වල ගොඳුරක් වෙන්න වෙලා.මුළු පවුලක් මැඳ අද මට තනියක් විතරක් ඉතුරු වෙලා.
මගෙම විතරයි කියපු බැඳීම් අද මට ආගන්තුක වෙලා.
කෑලී කෑලී වලට බිඳිලා ගියපු හිත
වේදනාවට පාර කියද්දි මම මගෙ පපුව මිරිගත්තා.
අහිමි වීම්,රැවටීම්,ඈත් වීම් ළඟ මම තනි වෙලා.
දරාගැනීම උපරීමෙටම ගිහින්.හිතක දරාගැනීම උපරීමේට ගියපු තැනක් කියන්නෙම කඳුලු වලට තිතක් වෙද්දි මගෙ පපුව වේදනාවෙන් ඇඳුම් කෑවාත් අඩාගන්න එක කඳුලු බිඳක් මගෙ ඇස් වලට ඉනුවෙ නෑ.
වාසනාව
හැඟීම් ගැන තැකීමක් නැති මිනිස්සු ළඟ කඳුලු දිය කරනවා කියන්නෙ අවාසනාවක්.ඉතින් එහෙම හරි කඳුලු ගල් වුන එක
ඒක මොන තරම් වාසනාවක්ද?
පපුව අතින් මිරිකගෙනම මම මගෙ මමා දිහා බැලුවා.සමාව අයදින ඇස් වලින් මමා මගෙ දිහා බලන් හිටියා.වේදනාව අතරින්ම මගෙ මූහුණට හිනාවක් මතු වුනා.
කඳුළු
කඳුළු කියන්නෙ හැඟීම්
ඒක හදවතින්ම එන්න ඕනෙ දෙයක්
ඒත් මනුස්සයෙක් කොහොමද බොරුවට අඩන්නෙ?
මම දන්නෙ නෑ ?
මම දන්නෙ නෑ
ඒක කරන්නෙ කොහොමද කියලා
මොකද මම කවදාවත් බොරුවට අඩලා නෑ.
සමහර විට එහෙම පුලුවන් ඇති.ඒත් මම හැමදාම ඇඩුවෙ මගෙ හැඟීම් දියකරලා නිසා ඒක ගැන මට කිසිම අවබෝදයක් නෑ.ඒත් අද,අද මට මගෙ මමා ඉගැන්නුවා මිනිස්සුන්ට බොරුවට අඩන්න පුලුවන් කියලා.ඒකට හැඟීමක් ඕනෙ නෑ..කඳුළු වලට හැඟීමක් ඕනෙ නෑ.
