Wang Yibo's pov
සතියකට පසු
" ඔක්කොම ගත්තා නේද බබා"
ශීට් බෙල්ට් එක දාන ගමන් ඉන්න එයාගෙන් මම එහෙම ඇහුවෙ සැකෙන් වගේ..
" ඒක තමයි bobo මමත් කල්පනා කලේ.
ගන්න ඕනෙ ඔක්කොම ගත්තා.මට අමතක වෙච්ච දෙයක් තියනවාද දන්නෙ නෑ"එයයි මායි සුපර් මාකර්ට් ගිහින් ආපහු ගෙදර යන්න හදන ගමන් මේ ඉන්නෙ.
සතියක් ගෙවිලා ගියා.ගෙවිච්ච සතියෙ මගෙ ජීවිතේ ගෙව්නෙ එයාගෙ ගෙදරටයි කැම්පස් එකටයි. උදේම කැම්පස් යන ගමන් එයාගෙ ගෙදර යන මම එයා මං වෙනුවෙන් හදන breakfast එකත් අරගෙන කැම්පස් යනවා.කැම්පස් ඇරිලා ආයේම එයාගෙ ගෙදරට ගිහින් රෑ වෙනකම් ඉදලා ඩිනර් එකත් අරගෙන එපාර්ට්මන්ට් එකට එනවා. හිතුනොත් එහෙම නවතිනවා.ඒ කොහොම වුනත් අවුරුදු විසි හතරකට පස්සෙ මම ඇත්තටම සතුටින්. එයාගෙ ආදරේ මැද මම මේ ගෙවන ජීවිතේ ඇතුලෙ තිබුනෙ කියාගන්න බැරි තරම් සතුටක් විතරයි. එයා හරියට මට මමා කෙනෙක් වගේ.වෙලාවකට රණ්ඩු කර කර කටු අත්ත වගේ එල්ල එයා තවත් වෙලාවකට මට මදි නොකියන්න ආදරේ දෙනවා.
මගෙ පොඩි දේ ගැන පවා එයා මාරම සැකලිමත්.එයා තනිකර මට මමා කෙනෙක් ගානයි.මම බලාපොරොත්තු වෙච්ච ජීවිතේ, මම හොයන ආදරේ එයා ටිකෙන් ටික මට හදලා දෙනවයි කියන්න මට තේරෙනවා.
ඉතින් මම හැමදාම කියනවා වගේ එයා මට miracal එකක්." ආයේ එන්න වෙයිද?"
එයාත් එක්ක සුපර්මාර්කට් එක අස්සෙ
එහාට මෙහාට ගිහින් එපා වෙලා හිටපු මම මූණත් ඇදකරහෙන එහෙම ඇහුවා.මේ දෙවනි වතාව එයාත් එක්ක සුපර්මාර්කට් ආපු.පළවෙනි දවසෙත් මට එපා වෙලා හිටියාත් අද තරම් එපා වුනෙ නෑ." එන්න වුනොත් ආයේ එමු"
එයා හිනා වෙලා එහෙම කිව්වා.
" සිරාවටම උබට මේක හෙන ආතල්ද බන්"
මහන්සි පාටක්වත් නැති ඒ මූණ දිහා බලන් මම එහෙම ඇහුවෙ පුදුමෙන් වගේ.මොකද එයා තමයි වැඩිපුර එහාට මෙහාට ඇවිද්දෙ.එයාත් එක්ක ඇවිදිලා එපා වෙච්ච මම පැත්තට වෙලා හිටන් හිටියා.ඇයි මේ සක්කරවට්ටම බඩු අත ගානවා මිසක් ගන්නවෑ.මට කේන්තිත් ගියා. ඒත් මොනවා කරන්නද මම ඒ දේවල් වලට හුරු වෙන්න ඕනෙ නිසා සද්ද නැතුව උන්නා.