[Book-2]ငါလေးကတာဝန်ကျေတဲ့ဇနီးလေးနဲ့မေတ္တာရှင်မိခင်ဖြစ်လာတယ်[ဘာသာပြန်]

*250* အထင်သေးတာလေ

"စတေးခံယဇ်ပူဇော်တာလား"
ရုန်ယိနဲ့ ယင်ကျင်းရဲ့တို့ အကြည့်ချင်းဆုံမိသွားသည်။
"ဘယ်လို စတေးခံရမှာလဲဆိုတာရော သူပြောသေးလား"

"သေချာပေါက်မပြောဘူးပေါ့..ပြီးတော့ ငါသိတာက သူတို့ ကွေးလင်မြို့တစ်ခုထဲမှာဘဲ အစီအရင်မလုပ်ရသေးတာ.. တစ်ခြား ယိုဖု ၊ မော့ကူ ၊ ယင်တု ၊ ချာဟိုင် ၊ ဖော့ကျန် ၊ ရှဲ့ယွီ နဲ့ ရွှယ်ရှန်းတို့မှာ အကုန်ပြီးနေပြီ.. အဲ့မြို့တွေမှာ သူတို့ချိပ်စည်းကိုဖွင့်ဖို့ကြိုးစားကြပေမဲ့ အကုန်ကျရှုံးခဲ့တယ်.. နောက်တစ်ခုက သူတို့ အစီအရင်တစ်ခုပြုလုပ်တိုင်း လူတွေပျောက်ဆုံးကုန်ကြတာ ငါရှာတွေ့ခဲ့သေးတယ်"

ရုန်ယိ မေးလိုက်သည်။
"ခင်ဗျားပြောချင်တာက စစ်ကျဲ့တို့တွေက သူတို့တွေကို ဖမ်းခေါ်သွားကြတာလား"

"မဟုတ်ဘူး"

"မင်းခန့်မှန်းချက်က မှန်လောက်တယ်"
ယင်ကျင်းရဲ့ ရုန်ယိကို ပြောလိုက်သည်။
"ပျောက်ဆုံးသွားတဲ့လူတွေက လိုဂတ်စ်နဲ့ပါဆီရိုတို့လိုမျိုး တစ်ခြားကမ္ဘာဆီ စုပ်ယူခံလိုက်ရတာဘဲ"

ရုန်ယိ ယင်ကျင်းရဲ့ကို အသံပို့ကာ ပြန်ပြောလိုက်၏။
"ဖုလုပြောပုံအရဆို.. စစ်ကျဲ့နဲ့ပိုင်ယွမ်ချန်တို့ရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က အတူတူဘဲဆိုတာ သိသာတယ်.. သူတို့နှစ်ယောက်လုံးက တစ်ခြားကမ္ဘာကိုပို့ဆောင်ပေးမဲ့ ချိပ်စည်းကို ဖွင့်ချင်နေကြတာဘဲ"

ယင်ကျင်းရဲ့ "..."

ရုန်ယိ ဖုလုကိုမေးလိုက်သည်။
"ခင်ဗျား ပြီးရင် ဘာဆက်လုပ်မှာလဲ... ယင်ဟော့ယောင်တို့အုပ်စုနောက်ကို ဆက်လိုက်မှာလား"

"ဟုတ်တယ်...ငါ ဒီမှာ အရိပ်မိစ္ဆာဆီက သတင်းကို ဆက်စောင့်နေလိုက်ဦးမယ်"

ရုန်ယိနဲ့ယင်ကျင်းရဲ့တို့လည်း ပြန်လာခဲ့လိုက်ကြသည်။
"နောက်ဆုံးမှာမှ စစ်ကျဲ့တို့ရဲ့ သဲလွန်စလေးနည်းနည်းရလာတဲ့ဟာ!... အခုတော့ ထပ်ပြီး လွတ်သွားကြပြန်ပြီ!"

ယင်ကျင်းရဲ့က နှာခေါင်းရှုံ့ကာ ပြောလာ၏။
"သူတို့ဘာသာ ဘယ်မှာပုန်းနေပါစေ.. ကိုယ်သူတို့ကို အမြဲရှာနိုင်တယ်"