Hastanede işler çok yoğundu daha ablasıyla konuşacak fırsat bile bulamamıştı.Birine çarptı Hilal.Dalgınlığından dolayı özür diledi.
"Biraz daha dikkatli olmanızı dilerim hemşire.Eğer işinizi de böyle yapıyorsanız birçok hasta sizden şikayetçidir."
Hilal bu sözlerle hızlı bir şekilde arkasına döndü.Leon'u görmeyi beklemiyordu.Bir kaç saniye orda öylece baktı.
"Benim hemşireliğimden memnun değilseniz başka bir hemşireden sizinle ilgilenmesini rica edebilirsiniz ya da kendinize daha iyi bakacak yeni bir hastane bulabilirsiniz teğmen."
"Ben sizin ilgilenmenizi istiyorum.Sadece biraz dikkatli olmalısınız yoksa hastaları öldürebilirsiniz."
"Bir şey mı istiyorsunuz teğmen ya da söylemek istediğiniz bir şey mi var?"
"Evet hemşire.Yaralarımla ilgilenip pansumanımı yapar mısınız acaba?"
"Tamam siz geçin odaya ben pansuman malzemelerini alıp geliyorum."
"Çok şaşırttınız beni bu sefer diğer hemşirelere gitmemi söylemeyecek misiniz?"
Hilal Leon'a gözlerini açarak baktı sonra gülümsedi.
"Size karşı nazik olmak istiyorum ama yine ukalalığınız üstünüzde.Bu yüzden ya odaya geçin ya da beni meşgul etmeyin ilgileneceğim çok daha mühim insanlar var burada."
"Tamam geçiyorum içeri."
Leon içeri geçti. Üstünü çıkartmadı. Hilal'i biraz daha delirtse bir şey olmazdı.Hem onun o delirmiş hâllerini çok seviyordu.İçeri gülümseyerek Hilal girdi.Elinde pansuman malzemeleri vardı.
"Neden beni sinir etmek için bu kadar uğraşıyorsun Leon."
"Çok hoşuma gidiyor.Sen delirince ayrı bir hoş oluyorsun."
Hilal Leon'un bu söylediği karşısında güldü.
"Üstünüzü açınız teğmen."
"Lütfen siz bana yardım eder mısınız?"
"Nedenmiş o çıkarın kendiniz."
"Yaralarım acıyı canım yanıyor da."
Hilal itiraz edemedi.Bıkmış bir şekilde baktı Leon'a. Üniformasının düğmelerini açmaya başladı. Çıkarmıştı ceketi ama turp gibi kızardığına emindi.Sargılarını açtı yaralarını temizledi Leon'un.Tekrar temiz bir sargı sardı.
"Geçmiş olsun teğmen.Gelmeyin bir daha."
"Aa düpedüz beni kovdunuz."
"Şuan kendi halimi aynada görmek istemiyorum emin ol.Çok utanıyorum."
"Ben normal bir hastanızım niye böyle oldu ki hemşire.Şimdi lütfen tekrar giydirir misiniz?"
Hilal istemeyerek de olsa gitti.Elleri birbirine dolaşıyordu.Biraz uğraştıktan sonra kapatabilmişti.
"Teşekkür ederim hemşire."
"Önemli değil teğmen."
Leon Hilal'i kendine biraz yaklaştırdı.Dudaklarını Hilal'in kulağına yaklaştırdı.
"Utanmana gerek yok artık.Şöyle düşün evlendikten sonra için antreman oldu."
Hilal'in gözleri büyüdü,uzaklaştı Leon'dan.
"Hadi Leon senin gitme vaktin gelmiş. Benim de ilgilenecek hastalarım var."
