Leon hastaneden çıkalı bir kaç gün olmuştu. Kirya Veronica Leon ne kadar iyiyim desede dışarı çıkmasına izin vermiyordu. Hilal her boş bulduğu vakitte Leon'un yanına geliyordu. Bu akşam nöbeti yoktu Hilal'in akşam annesiyle birlikte eve geldi. Odasına çıkıp üstünü değiştirdi. Eşarbını takarken kapı çaldı.
"Gelebilir miyim Hilal?"
"Tabii ki Kirya buyrun."
"Bugün Leon iyi hissediyorsa yemeği bizimle yiyebilir. Aşağı gelmesine yardımcı olursan sevinir."
"Tabii ki yardımcı olurum. Eminim bizimle yemeyi isteyecektir. Kaç gündür sıkılıyordu zaten."
Gülümsedi Veronica.
"Bak Hilal sana güveniyorum. Oğlumun seni sevdiğini de biliyorum. Senin de onu sevdiğini görebiliyorum. Yani ben demek istiyorum ki benim hayatta Leon'dan başka hiçbir şeyim kalmadı. Sevdiğim adam rütbe peşinde koştururken bizi unuttu. Baba ve bir eş olmayı unuttu. Sen Leon'a sahip çık tamam mı onun sakın böyle bir adama dönüşmesine izin verme. Hatta yapabilirsen çek al onu askerlikten. Bir müzisyen olabilir ya da bir şair ama yapacağı en son iş katillik olur onun. Sana inanıyorum. Sen ona iyi geleceksin yavrum. Leon'un babası karşısında ilk defa kalbiyle durduğunu gördüm. Kendi düşünceleriyle. E bir insanın içindeki iyiliği ve güzelliği de ancak senin gibi güçlü bir kadın yani benim gelinim çıkarır."
Hilal Kirya'nın kendisine bu kadar yakın davranmasını, bunları anlatmasından hoşnut olmuştu. Gidip ona sarıldı. Veronica da karşılık verdi. Hilal Leon'un fiziğini ve vicdanını nereden aldığını anlamıştı. Kirya'ya sarılınca neredeyse omuzuna gelmişti.
"Merak etmeyin Kirya Veronica onun öyle biri olmasına asla izin vermeyeceğim. Leon'un da öyle bir insana dçnüşeceğini hiç sanmıyorum."
"Bence bu resmiyeti aradan kaldıralım. Gelinim olacaksın değil mi? O vakit sende bana anne diyebilirsiniz."
"Tamam. Veronica anne. O vakit ben gidip Leon'u aşağı getireyim."
Birlikte çıktılar odadan. Veronica aşağı indi. Hilal ise Leon'un yanına.
"Selam. Veronica anne bugün bizimle yemek yemene izin verdi. Hadi aşağı inelim."
"İnelim tabii de anne falan birden ne oldu Hilal hemşire."
"Bugün kayınvalidemle biraz konuştuk hepsi bu."
"İyi bakalım. İyi olmuş annemin seni bu denli yakın görmesi."
"İyi oldu iyi. Aen üstünü değiş ben kapının önündeyim. Yardıma ihtiyacım olursa çağır."
"Hemşire ben kendim nasıl değişeceğim üstümü yaralarım çok ağır."
"Leon hiçbir şeyin yok yalan söyleme. Ha diyorsan ki eğer ben çok kötüyüm yemeğini buraya getireyim."
"Tamam tamam ben giyinirim. Ama bekle beni."
"Tamam ben çıkıyorum."
