Leon ve Hilal aynı koltuğa uzandılar. Leon Hilal'in beline sardı kolunu. Hilal'de Leon'a döndü. Sohbet ediyorlardı. Sonra kapının açılma sesini duydular. Leon'un bildiğine göre hizmetçiler bugün gelmeyecekti.
"Kim geldiki acaba? Sen birini bekliyor musun canım?"
"Yok Leon. Belki hizmetçiler falan gelmiştir."
"Bildiğim kadarıyla izinliler."
Hilal oturur pozisyona geçti. Veronica'nın sesi yankılandı koridorda.
"Hilal, Leon neredesiniz? Ben geldim Veronica."
Hilal hemen yerinden kalktı. Veronica'nın sesinin geldiği yere doğru gitti.
"Hoşgeldin Veronica anne. Salondaydık. Keşke söyleseydin geleceğini, haberimiz yoktu."
"Sürpriz yapayım demiştim. Fakat haklısın yeni evli bir çiftin baş başa kaldığı bir eve sessiz sedasız girmem yanlış olur. Belki özel işleriniz olabilir."
"Yok anne ben öyle demek istemedim yani hazırlık falan yapardım."
"Ne hazırlığı Hilal aileyiz biz. Birbirimizi hazırlıklamı ağırlayacağız kızım."
Leon'da içerden kalkıp gelebilmişti. Kapıya yaslandı.
"Hoşgeldin Mitera. Bu ne hoş sürpriz fakat itiraf etmeliyim ki bekleyorduk."
"Gelinimi ve oğlumu özlemiş olamaz mıyım Leonidas? Hem ben Hilal için geldim. Üzerine alınma yani."
"Bak işte şimdi üzüldüm Mitera."
"Latife ediyorum Leon. Seni de çok özledim."
Deyip sarıldı Leon'a. Leon'un koluna girdi. Birlikte salona gittiler. Hilal de tek kişilik koltuğa oturdu.
"Bir şey ister misin Veronica anne?"
"Yok kızım. Ben sizi ziyaret edeyim, konuşalım diye geldim. Zaten normalde akşama geliyorduk biliyorsunuz. Ben biraz erken davranayım dedim."
"Çok iyi yapmışsınız. İyiki geldiniz."
"Siz nerede kaldınız mitera."
"Vasili hep karargahtaydı. Benide Azize hanımlar ağırladı saolsunlar."
Gülümsedi Hilal.
"Babanneniz Hasibe hanım şok tatlı bir kadin. Çok merhametli, çok anlayışlı."
"Öyledir babannem. Hepimizi o büyüttü. İnsanların içindeki iyiliği görür."
"Senin ve ablan gibi güzel iki insan yetiştirmiş. Belli ne kadar yüce bir kadın olduğu."
Daha çok Hilal ve Veronica sohbet ediyor Leon ise onları dinliyordu. Böyle böyle akşamı etmişlerdi. Akşam komutan Vasili de gelmişti. Yemek yediler birlikte.
"Leon artık sende yarın vazifenin başına dön. Bu kadar izin yeter."
"Tamam baba. Zaten bizde Hilal'le konuştuk. İkimizinde artık vazifemizin başına dönme vaktinin geldiğine karar verdik. Şimdi izninizle biz yukarıya odamıza çıkıyoruz."
"Biraz daha otursaydınız. Hem şu isyancılar hakkında konuşuruz biraz. Hilal'de belki bize malumat verebilir."
Hilal sinirle çattı kaşlarını. Konuşmaya başlayacağı sırada Leon tuttu bileğinden Hilal'i. Veronica anlamışcasına ve Hilal'i kurtarmak ister gibi konuşmaya başladı.
"Vasili rahat bırak çocukları. Biraz kendi başlarına kalsınlar. Daha yeni evlendiler. Elbet bu meseleleri daha sonra da konuşabilirsiniz. Hem eminin ki Hilal'de size yardım etmek ister."
"Tamam o vakit. Gidebilirsiniz."
"İyi akşamlar baba, mitera."
"İyi akşamlar."
Dedi Hilal ve Leon odalarına çıktılar.
"Beni tutmayacaktın Leon. Konuşacaktım Leon, durdurmayacaktın."
"Hilal durdurmayıp ne yapsaydım? Ya sana bir şey yaparsa babam ne yaparım ben o vakit? Haklısın sonuna kadar haklısın ama ben sensiz ne yaparım? Seni seviyorum ve sana bir şey olursa ben yaşayamam."
"Seni çok seviyorum Leon. Bana bir şey olmaz. Sen benim yanımda olduktan sonra. Birtek umrumda olan sensin."
Sarıldı Leon Hilal'e. Kızın kokusunu içine çekti o yokken ne yapıyordu Leon. Nasıl nefes alıyordu. Alamazdı. İşte bu yüzden Hilal için her şeyi yapacaktı. Hemde her şeyi.
