"Leon ne diyorsun sen farkında mısın? Nasıl yani bunca yıl bizden sakladın? Ben nasıl hiç anlamadım?"
"Anne sakin olur musun? Senin bunları söylemen benim inanışımı değiştirmeyecek. Lütfen biraz öncede dediğin gibi bu seçimi bana bırak."
"Fakat Leon nasıl olur bu ben anlamıyorum. "
"Tamam Veronica . İlk defa Leon'un bir hatası bizim işimize yaradı. Bu seferlik alttan alabiliriz."
"Ama Vasili."
"Bu konu kapanmıştır ve tartışmaya açık değildir. Bir kaç güne kalmaz evlenecekler o kadar."
Daha fazla kimse yemek yiyemedi zaten. Hilal ve Azize şoktaydı. Veronica inanamamıştı bu duyduklarına. Herkes odasına çekilmişti. Evde derin bir sessizlik hakimdi. Daha fazla dayanamadı Hilal içini kemiren bu Leon'un yanına gitme isteğine. Başına örtü örttü ve odasından çıktı. Kapısını çaldı Leon'un. Hafif araladı.
"Gelebilir miyim?"
"Ah tabii ki αγαπητός. Sormana bile gerek yok."
"Türkçe konuş Leon anlamıyorum sonra."
"Tamam zanim. Türkçe konuşurum bende."
Hilal gidip Leon'a sarıldı, gülümsedi.
"Sen gerçekten Müslüman mı oldun Leon?"
"Evet. Ne o inanmadın mı yoksa?"
"Hayır hayır inandım ama hala çok şaşkınım. Böyle doğru yolu bulmanda çok hoşuma gitti."
Gülümsedi Leon. Hilal'in yüzünü sağ eliyle kavradı.
"Demek bir kaç güne kalmaz evleniyoruz."
"Sonunda. Öyle mutluyum ki. Düşünsene sen benim kocam olacaksın ben senin zevcen. Rüya gibi hala inanamıyorum."
"Bende bende rüyadayım sanki. Önceden senin yanın da bile durabileceğimi hayal dahi edemezken. Bir kaç gün sonra eşim olacaksın."
Tekrar sarıldı Hilal sevdiği adama. Kafasını göğsüne koydu. Kokusunu içine çekti. Kendine saklamak istedi adamı. Bencillik yapıp bir tek ıkisi kaldın istedi dünyada. Fakat olmuyordu işte bir savaş vardı. İkisininde farklı taraflarda olmaları gereken bir savaş. Fakat ayrılmayacaklardı. Kendileri istese bile buna izin vermezdi kalpleri. Bu kadar birleşmişken olmazdı.
Bu bölüm içime pek sinmedi nolur ara bölüm gibi bir şey kabul edin.
