Yıllar sonra;
Yunanlar İzmir'den çekileli tam on yıl oluyordu. Türkler onları büyük bir bozguna uğratmıştı. Şimdilerde ise Yunanlar ve Türkler nüfus mübadelesi yapıyordu. Leon'un Türkülere yardımları sonucu burada kalmasına izin verilmişti. İzmir'de kalmışlardı. Koskocaman bir aile olmuşlardı. Devrim ve Ulaş'tan iki yıl sonra da Deniz doğmuştu. Şu sıralar Leon ve Hilal öğretmenlik yapıyordu. Halka millet mekteplerinde yeni alfabeyi,okuma-yazmayı öğretiyorlardı. Ali Kemal ve Yıldız savaştan sonra birbirlerini sevdiklerini herkese duyurmuştu. Azize ve Cevdet böyle bir şeyi kabul edememişlerdi. Onların ne olursa olsun kardeş olduklarını söylüyorlardı. Hal böyle olunca da alıp başlarını gitmişlerdi. Hilal'in aldığı haberlere göre Ankara'ya gitmişlerdi. Azize ve Cevdet sonunda birbirlerine kavuşmuştu. Cevdet'in bütün yaptıklarını, bütün fedakarlıklarını öğrenmişti halk. İlk başta inanmak istememişti insanlar onu birçok kez Yunan forması içinde görünce ama Mustafa Kemal Paşa söyleyince herkes sonsuz hürmetlerini iletmişti. Herkes kendine bir düzen kurmuştu. Sanki hiç savaş olmamış gibiydi. Küllerinden doğan bir ülke yaratmıştı bu millet. Bunun eseriydi bu sokaklarda rahat rahat yürüyebilmeleri. Bizim asıl çiftimize tekrar gelecek olursak onların değmeyin keyfine. Çok güzel bir aile olmuşlardı. İkizler on dört yaşına gelmişti. O kitaplardaki önce imkansız gözüken sonrasında ise mutlu sonla biten hikayelere dönüşmüştü sevgileri.Ne Leon buraya gelirken bir kadına aşık olup vatan haini olmayı düşünüyordu ne de Hilal bir Yunan Teğmenine aşık olmayı. Ama gel gör ki bazen hayatımızda her şey düşlediğimiz gibi olmuyor. Ve bunlar bazen bizim hayal kırıklığına uğramamıza sebep olurken yanında geç farkettiğimiz güzellikleri de getiriyordu. Sonuçta aşk tesadüfleri severdi. Bir hikaye daha mutlu sonla bitmişti. Bendeniz yazarınız ve anlatıcınız bu hikayeyi yazmaktan ve sizi tanımaktan mutluluk duyarım, geriye dönüp baktığınızda gülümseyebiliyorsanız ne mutlu. Bütün hikâyelerinizin mutlu sonla bitmesi dileğiyle...
Evet arkadaşlar bir hikâyenin sonuna gelmiş bulunmaktayız. Hepinize bir teşekkürü borç bilirim. Artık ne denir bilemiyorum. Ben hikayeme dönüp baktığımda gülümseyebiliyorum umarım sizi de gülümsetebilmişimdir. Kendinize iyi bakın çünkü bunu hak ediyorsunuz. Tanıştığım veya tanışamadığımız herkese minnet duyuyorum. O zaman bir şarkı sözüyle bu hikayeyi tamamen bitiriyorum.
"Biz dünyadan gider olduk,kalanlara selam olsun."
