Yıldız önce ağzı açık baktı Hilal'e.Sonra kendine geldi.Elini kaldırdı Hilal'e bir tokat attı.Hilal gülmeye başladı.Ablasını sınır etmek için yapıyordu.Yıldız'ın beklemediği bir vakit oda tokat attı.
"Gerçekler canını yaktı galiba ablacığım.Ne oldu senin yaşayacağın hayatı benim mi çaldığımı düşünüyorsun."
Yıldız Hilal sus artık diye bağırdı.Ağlıyordu. Hilal Yıldız'ın ağladığını görünce kötü hissetmişti kendini. Tutamamıştı Hilal kendini.Ne varsa ne yoksa bütün her şeyi söylemişti Biraz sert ve kırıcı bir dille söylemişti ama.Sonra bir vakitte Yıldız'dan özür dilemeyi kendine hatırlattı.Biraz rahatlamak için kitap okumaya başladı.Ne kadar vakit geçtiğini bilmiyordu .Ama kitabı bitirmişti.Gerindi.Uykusu vardı.Ama ondan önce Leon'a kitabı geri vermesi gerekiyordu.Hem bu bahaneyle onu da görmüş olurdu.Güldü Hilal kendi kendine.Ne ara sevmişti bu çocuğu böyle,ne ara onu görmeden uyuyamaz olmuştu,ne ara hazırlamıştı kendini gülüşü için bütün dünyayı yakmaya.Ne ara olmuştu bunların hepsi.Mutfakta mı,gittikleri yazlık evde mı yoksa sadece gözlerine mı aşık olmuştu çocuğun.Belki gülüşüne,belki de her şeyine.Aldı kitabı eline.Odadan çıktı. Leon'un odasının önüne gelmişti,kapıyı çalıyordu ki
"Hilal."
"Buyrun Veronica Hanım."
"Ne yapıyorsun?"
"Leon'a kitap vereceğim."
"Peki sence nişan arifesinde ve müslüman bir kızın başında örtü olmadan ve gece vakti bir erkeğin odasına girmesi doğru mu?"
"Kötü bir niyeti yoksa neden olmasın."
"Peki kötü bir niyetinin olup olmadığını nasıl anlarız Hilal biz dışardan sizi görenler olarak?"
"Bilemezsiniz.İşte bu yüzden kötü bir niyetim varsa da buda benim bileceğim iş.Siz sadece şimdi olduğu gibi beni uyarabilirsiniz ama benim yapacağım bir şey varsa da tutamazsınız."
Diyip kapıyı tıklatmadan içeri daldı.
"Birde bize barbar dersin.Daha kapı çalma alışkanlığın bile yok."
"Kitabını getirdim güzel bir kitap ama bana niye özellikle bu kitabı verdin anlamadım."
Şaşırmıştı Leon. Hiçbir şey söylemeden sadece baktı Hilal'e.
