AHÜZAR #TAMAMLANDI#

73.BÖLÜM

Doktor Kemal sınıfta çocukların aşı yapılmalarını izlerken göz ucuyla onlara korkmaması için güç veren genç kıza bakıyordu. Özüm'ün sıcacık gülümsemesi onu geçen yıl etkilemiş ve yüreğinden vurup geçmişti. Genç kız önceki sene başının ağrıması sebebiyle köyde kontrolsüz ve bilinçsiz aldığı bir ilaç yüzünden fenalaşarak hastaneye ambulansla getirilmişti. Aldığı ilaca vücudunun alerjinin olduğunu bilmeden içmiş ve Ahmet Hocanın o zaman zarfında okulda olmamasıyla Eda öğretmen ambulansı aramıştı. Korku dolu gözler ile Özüm'ü hastaneye getirdiklerinde gerekli tetkikler sonucu önlemler alınarak tedavisi gerçekleştirilmişti. Ama o gün bugündür doktor Kemal hiçbir fırsatı kaçırmammış genç kızın haberdar olduğu her adımında bir şekilde karşısına çıkmayı başarmıştı. Özüm'ün her hayırını naz olarak algıladığı için peşinden bir an olsun ayrılmamıştı. Bugün buraya gelmesindeki en büyük sebep ise Alper'in ilçeye gittiğini öğrenmesiydi. Yan köydeki okulda aşıları yaparken aldığı bir telefonla Alper'in ilçeye gittiğini öğrenmiş ve programında bugün olmayan okula sırf Özüm ile konuşmak ve özür dilemek için gelmişti. Ama Özüm'ün ve Eda'nın tavrı karşısında sinirlenmişti. Şimdi gözleri kucağındaki kız çocuğunu sakinleştirmek için saçlarını şefkatle okşayan Özüm'e kaydı. İçten gelen bir dürtü ile ona doğru yaklaştı. "Seda hemşire sen bırak aşıyı ben yaparım." Dediğinde hemşirenin elinden aldığı aşıyı çocuğa yapmak üzereyken sınıfın açılan sert kapısıyla yerinde bir an irkildi. Geriye dönüp baktığında görmek istemediği öfke dolu bakışlar ile karşılaşsa da hiç aldırış ettiği söylenmezdi. Özüm gelen kişiyi gördüğü an sesli bir şekilde yutkunurken yavaş yavaş ter dökmeye başlamıştı Bu terler ecelin terleri mi yoksa Alper'in korkusundan mıydı o bile bilmiyordu. Alper tüm heybeti ile iki yanında yaptığı yumrukları ile aşılmaz ve korkutucu bir dev gibi belirirken etrafına tehlike yaydığı kesindi. Herkes sessizce onlara bakarken ortamdaki gerilim hissedilir derecedeydi. Eda koşarak Alper'in yanına geldi. "Müdürüm Kemal Bey aşı için gelmiş." Dedi sanki adam görmüyormuş gibi açıklama yapması saçmaydı ama şu an için yapacak daha iyi bir işi yoktu. Alper saldırıya geçerse onu en azından tutmak için yeltenmeye çalışacaktı. Çocukların önünde böyle bir rezaletin gerçekleşmesine izin veremezdi. Bu hem Alper'e hem de Özüm'e çok kötü bir şekilde zarar verirdi. Alper gözlerini kısmış ve Özüm'den bakışlarını bir an bile çekmeden sözlerini Eda'ya yöneltti.

"Eda hocam, Özüm hanımın kucağındaki öğrencimizi alır mısınız? Onun acil imzalaması gereken evraklar var." Dedi sesi tehlikeyi fısıldıyordu. Özüm "Ama..." diye karşılık verdiğinde "Hoca hanım..." diyerek yüksek perdeden çıkardığı sesiyle genç kızın sözünü kesip attı. Özüm başına gelecekleri hissettiği ve rezalet çıkmaması için yandım ben bakışı ile Eda'ya bakarken, kucağındaki çocuğun başına minik bir buse kondurarak çocuğu arkadaşının kollarına teslim etti.

Doktor Kemal böyle bir hareketin ne demek olduğunu çok iyi biliyordu ama gözü bir gram olsun korkmamıştı. Savaşsa savaş, Özüm için her yola girerdi, yeter ki bir umudu olsun. O umudu kaybetmemek ve kazanmak için her şeyi yapardı. Bakışları meydan okusa da şu an işini yapmalıydı. Alper'den gözlerini çekerek Seda hemşirenin eline aşıyı tutuşturdu. Alper doktora hiçbir şey demeden Özüm'ün çıktığı kapıya yönelerek onun peşi sıra gitti. Müdür odasına girdiği an öfkeden oda içerisinde volta atan genç kıza kısık ama tehlikeli bir fısıltı halinde bağırdı.

"Sana o adamdan uzak dur dedim. Sana Eda'dan haber gönderdim. Burada beklemeni söyledim. Bir kere beni dinle Özüm, akıllanman için illa başına bir bela mı gelmesi lazım. Bunu anlamak bu kadar zor mu?" Sesi kısıktı belki ama etrafa yaydığı tehdidi Özüm hissedebiliyordu.

"Sen ne hakla bana ne yapacağımı söylersin? Kimsin sen he, kimsin? Buraya geldiğin yetmedi de hayatıma müdahale etme hakkını nereden alıyorsun sen?"