Jestem Omegą

Episode 11

Obudziłem się na łóżku przykryty kocami i kołderką. Wszystkie pachniały czarnowłosym i nie wiem dlaczego, ale jakoś mi to nie przeszkadzało.
Wstałem na chwiejnych nogach i rozejrzałem się po pomieszczeniu - kremowe ściany, jasne meble i wszędzie ten zapach. To zdecydowanie był pokój Tylera.
Przeszedłem kilka kroków i udałem się do pierwszych drzwi.
Za nimi okazała się być niewielka kuchnia.
Przy stole spostrzegłem czarnowłosego, gdy tylko nasze spojrzenia się skrzyżowały to Alfa natychmiast wstał i podszedł do mnie.

- Już wstałeś - bardziej stwierdził niż zapytał.

- Tak to prawda. - potwierdziłem z niechęcią.

- To dobrze - odparł i wyminął mnie, jakby nie chciał kontynuować rozmowy ze mną.

- Świetnie ci idzie. Dobra robota - moje słowa jakimś cudem go zatrzymały. Słyszałem jak diametralnie zmienił się jego sposób oddychania gdy był zdenerwowany.

- Co masz na myśli szczeniaku? - czarnowłosy znalazł się znowu przede mną i zaczął podsuwać w moją stronę krzesło bym usiadł.
Widząc to parsknęłam.

- Nie udawaj, że się martwisz i przejmujesz czymkolwiek związanym z moją osobą - kopnąłem w krzesło, które postawił przede mną tak, by się przewróciło. - Po co ta szopka, co? Przecież jesteśmy sami. Możesz mnie teraz zabić, chciałeś tego, prawda? - powiedziałem przez zaciśnięte zęby.

- Nie wiesz czego ja chcę - zacisnął ręce w pięści.

- Przecież teraz możesz mnie wykończyć. Tak jak chciałeś - powiedziałem to z kpiącym uśmieszkiem na co zostałem przyparty do ściany. Jego twarz była tak blisko mojej, że czułem jego gorący oddech, który dosłownie palił moją skórę.

- Posłuchaj mnie gówniarzu, bo dwa razy powtarzać nie będę - warknął głosem Alfy, a ja momentalnie się skuliłem. -  nie pasujesz mi tutaj i może chciałbym się ciebie stąd pozbyć, ale na pewno nie poprzez użycie siły czy twojej śmierci szczeniaku. A jeśli myślisz, że wykończyłbym cię z użyciem jakiejś twojej słabości to jesteś większym idiotą niż myślałem. Alfy tak nie robią, my dbamy o swoje stado. - wywarczał trzymając mnie mocno za nadgarstek.

- Ał boli puść...  - zaskamlałem czując ból w miejscu, które trzymał.
Jego mina zmieniła się w jednej chwili diametralnie z wściekłej na zaniepokojoną. Tyler patrzył to na mnie to na rękę jakby niemo prosząc o pozwolenie by zerknąć na to co miałem pod rękawem. Jednak dopiero gdy kiwnęłam niepewnie głową to podwinął jedną ręką rękaw mojej bluzki, a drugą delikatnie dotykał mojej ręki szukając miejsca bólu. Gdy w pewnym momencie syknąłem ten wiedział, że znalazł właściwe miejsce i ku mojemu zdziwieniu polizał mnie właśnie w tym miejscu, dzięki czemu szybciej mi się to zagoi. Właściwie już po chwili czułem niemałą ulgę w bólu.
Czarnowłosy zaraz potem ulotnił się, a ja wróciłem do jego łóżka czując niewielkie zawroty głowy.

Gdy się obudziłem czułem się wypoczęty, choć wypoczęty to raczej mało powiedziane. Byłem zadowolony i wyspany, a po za tym czułem się bezpiecznie w pościeli czarnowłosego, w końcu to Alfa stada więc nigdzie nie będzie bardziej bezpiecznie niż u niego w domu.
Leżąc tak i gapiąc się w sufit słyszałem, że w salonie odbywa się jakaś mało przyjemna rozmowa między czarnowłosym, a kimś jeszcze, dlatego też postanowiłem to sprawdzić. Zwlokłem się z łóżka i na paluszkach udałem się pod drzwi do salonu.

- Ty naprawdę już do reszty oszalałeś!  - wydarł się Karmelek, stwierdziłem to po głosie.

- Wiem co robię - warknął Tyler swoim głosem Alfy na co mimowolnie się skuliłem.

- On przez ciebie prawie umarł i to na naszych oczach! - teraz to Ashton warknął swoim nieco słabszym głosem alfy na co również się skuliłem. Eh ta moja uległa natura...
———————————————————————————————

Dziękuję za aktywność i miejsca w "rankingach"😘💕 kocham was 😊❤❤

13.05.2018r.