The Prophecy

CHAPTER 92: FAREWELL

ALTHEA'S POV

Mamayang pagkagat ng dilim ay gagawin ko na ang ritwal kaya maaga akong gumising para makapagpaalam pa ako nang maayos sa lahat ng mahahalagang tao at charmers sa buhay ko. Ngunit bago ako bumaba matapos kong maligo at mag-ayos ay kinuhanan ko na muna ng video ang sarili ko gamit ang cellphone ko na naka-stuck lang sa bag ko. This video is for Kamila. Hindi naman kasi ako makakapagpaalam sa kaniya nang personal dahil wala na akong panahon.

Mahaba-haba ang video na nagawa ko para kay Kamila kaya inabot din ako ng halos isang oras sa pag-vi-video. Pero humaba lang naman nang todo iyong video dahil isinama ko na rin sa pamamaalam ko sina Almira at Ayesha dahil bumalik na sila sa kani-kanila nilang kaharian at hindi ko na sila makakausap pa bago ako mawala. Patungkol naman sa royalties ng tatlong kaharian at sa mga kasapi ng konseho‚ hindi na ako makakapagpaalam pa sa kanila dahil baka makaabala lang ako sa kanilang tungkulin.

Nang matapos ako sa pag-vi-video ay agad na akong pumunta sa piitang pinagkulungan namin kay Agua para sa kaniya ko ibilin sina mommy‚ daddy at Kaizer.

"Thea? Anong ginagawa mo rito?" nagtatakang tanong ni Agua nang makita niya ako sa labas ng kaniyang kulungan.

"Nagpunta lang ako rito para magpaalam at humingi ng pabor‚" matamlay kong sagot at malungkot na lamang akong napangiti nang mabanggit ko ang tungkol sa pamamaalam.

"Anong pabor?" tanong ni Agua.

"Huwag mo sanang pababayaan sina mommy at daddy kapag nawala ako. Ikaw na rin sanang bahalang magsabi sa kanila na mahal na mahal ko sila at lahat ng ginagawa at gagawin ko ay para sa kanila‚" pakiusap ko kay Agua habang pilit kong pinipigilan ang sarili kong maging emosyonal para hindi matunugan ni Agua ang binabalak kong gawin.

Hindi ko magagawang magpaalam kina mommy at daddy dahil matagal ko silang nakasama at kilalang-kilala nila ako. Alam nila kung kailan ako nagsasabi ng totoo at kailan hindi. At sa sandaling magpakita ako sa kanila‚ hindi ko pa man ibinubuka ang bibig ko ay malalaman na nila kung anong balak kong gawin at tiyak na pipigilan nila ako. At 'yon ang ayaw kong mangyari dahil baka bigla akong umatras kapag pinigilan nila ako.

"Bakit? Saan ka ba pupunta? Huwag mong sabihing aalis ka?" naguguluhang tanong ni Agua na salubong na ang mga kilay at kunot na kunot na ang noo.

Hindi ko na naiwasan pa ang malalim na mapabuntong-hininga dahil sa tanong ni Agua. Sana nga tama siya. Sana nga aalis lang ako. At least kapag umalis ako ay pwedeng-pwede akong bumalik anumang oras ko naisin.

"Sabihin na lang nating aalis nga ako at hindi na ninyo ako makikita kailanman. Kaya huwag mo sana silang pababayaan. Ikaw na rin sanang bahala kay Kaizer. Alam kong kapatid na ang turingan ninyo kaya hangga't nasa tabi ka niya ay alam kong may kapatid siyang aalalay sa kaniya‚" muling pakiusap ko kay Agua at namalayan ko na lamang ang pagtulo ng isang butil ng luha mula sa kaliwang mata ko.

Agad kong pinahid ang luhang tumulo sa kaliwang pisngi ko bago pa man ito masundan saka mariin kong kinagat ang ibabang labi ko para pigilan ang pagbagsak ng mga luha kong gusto na namang kumawala sa mga mata ko.

"Thea‚ may kailangan ba akong malaman? Saan ka ba talaga pupunta?" nag-aalala nang tanong ni Agua na diretso nang nakatingin sa mga mata ko na para bang tinatangka niyang basahin ang laman ng isip ko.

Mas lalo ko pang idiniin ang pagkakagat ko sa labi ko dahil sa uri ng tinging ibinibigay sa akin ni Agua at dahil na rin sa tanong niya. It's my way to refrain myself from answering her question because even if I want to tell her the truth‚ I just can't. It's for her own good. Mas makabubuti kung wala siyang alam sa gagawin kong pagsasakripisyo para hindi dumating ang araw na sisihin niya ang sarili niya dahil ibinuwis ko ang buhay ko kapalit ng kalayaan nila mula sa kasamaan.