100 Days with My Badboy Crush (Completed)

Prologue

PROLOGUE:

I was hurt. It hurt so much na parang binibiyak ang puso ko sa sakit ng nararamdaman ko ngayon. Yung kirot dati parang mas dumoble ngayon sa sakit. Araw araw akong nasasaktan at ito ang pinakamasakit na naramdaman ko sa buong buhay ko. Ang sakit masaktan. Sa pagkakataon na to parang hindi ko na kaya ang nararamdaman ko na to. Nakakainis na.

"Most especially my big gift for my son today and he will first time to heard it from me so be aware of his any reaction. I would like also to announce that this event is not only for his birthday celebration but this party is also for his engagement party. I would like you all to know that he is already engaged long time ago and it was five years ago. Everyone he is now have a fiancee and this is what I want you all to know and to the world he is engaged and have a fiancee. So, no one would ever date him and have him a girlfriend if it will happen I would get rid of them. This is a warning for my son and as for his fiancee you will don't know about her today of who she is or what she was. I don't want to tell you now but I promised that I will announce it soon when the day of her birthday comes you will officially know about her sooner. This is for tonight. Enjoyed the rest everyone!" mahabang sabi ni mr. Dean at bumaba na sa stage at nagpalakpakan ang ibang tao na sinundan na din ng iba.

Ano yun? Yun na ba yun? Ako? Wala akong ibang reaksyon ngayon kundi iisa lang ang gulat dahil gulat na gulat ako ngayon lumaki Ang singkit kong mata ngayon hindi lang ako lahat lahat kami lahat ng nakarinig dito ngayon rinig na rinig namin lahat ng sinabi ni mr. Dean at alam ko na hindi siya nagbibiro sa sinabi niya kanina at alam ko din seryoso yun walang halong biro.

Hindi ko na alam sa sarili ko kung bakit ako nasasaktan ng sobra. Hindi ko naman kasi alam na aabot dito na aabot sa punto na sobra-sobrang masasaktan ako dahil sa kanya. Hindi ko alam na iiyak pala ako sa kanya na iiyakan ko pala siya ng todo ngayon. Kung alam ko lang noon na dito ang patutunguhan ko sana noon pa lang tinigil ko na ang nararamdaman kong to para sa kanya dahil wala din naman akong mapapala kundi sakit lang ang dulot sa akin.

Sobrang sakit masaktan ng palihim. Ako na nga ang nagkagusto ako pa ang nasasaktan ng sobra ngayon. Saan ako lulugar ngyaon? Ang hirap dati rati tinitingnan ko lang siya sa malayo pinagmamasdan ko ang mukha niya ang anumang kilos niya kapag nakikita ko siya dahil dati wala naman akong pagkakataon na matitigan ang mukha niya sa malapitan. Ganoon siya kalayo dati hindi ko siya maabot pero biglang nasa panig ko ang tadhana hindi ko man hiniling pero kusang binigay nung isang araw naging kaklase ko siya.

He is really handsome that looks of him mesmerizing me every time I see him. He has a high nose bridge, a thick eyebrows, a long eyelashes that suits him and a kissable lips. A face that he has and his body are really incredible. He is a damn perfectly handsome. For me his eyes really captured me those eyes of him that's the one I love him and that's the reason why I fell in love with him this badly.

Ilang balde na siguro ng luha ko ang naiyak ko kapag tinimbang ko. Ito talaga siguro ang kapalaran ko ang masaktan ng paulit-ulit. Sanay na siguro ako dito dahil araw araw kong nararanasan.

I will treasure those happy memories we been together. I'll will keep that only for myself. I'll will keep that as a secret. It's a secret because I liked him in secret. I love him in a secret. It's always a secret for my own self.

Bakit ganun? Minsan na nga umibig at una na nga nagmahal pero talo pa sa huli at kawawa pa. Bakit ganito ang buhay kapag umiibig? May kalakip na sakit. Sa bawat ngiti merong kirot. Sa bawat tawa merong iyak. Sa bawat saya merong lungkot at paghihinagpis. Bakit naman ganito? Umiibig lang naman ang mga tao pero bakit may sakit na kalakip? Sobrang unfair naman nun sa lahat.

Bakit ang daming hindi puwede? Bakit meron at kailangan magsakripisyo?

Talagang nakakabaliw pala to napatawa na lang ako sa isip ko.