100 Days with My Badboy Crush (Completed)

Chapter 65: Going Back Home

Kyle

This is just a dream. A worst dream. I hope when I woke up tommorow morning nothing happened and I don't have a f*cking fiancee. I wish this is just a nightmare dream. I hope this is just my f*cking nightmares but I know it's not this is my reality. My f*cking reality.

That was the most craziest thing I ever heard in my 20 years in life. This birthday of mine is really sucks and the worst birthday I ever had. Unang-una pa lang ng tumungtong ang araw ng birthday ko meron na akong kutob na hindi maganda eh at talagang hindi nga maganda ang nangyari ngayon. Hinding-hindi ko kailanman matatanggap lahat ng to lahat ng narinig kong kabaliwan galing kay Dad.

Anong ng gagawin ko sa buhay kong to? Why this f*cking life of mine is like a big of sh*t?

Ang akala ba nila kapag narinig ko ang walang kuwentang announcement na yun magiging masaya ako? Na tatanggapin ko ng buong-buo? Na parang ang suwerte ko dahil ginawa nila yun? Yun ba ang iniisip nila? Nakakainis na nakakabuwesit na napakawalang kuwenta. Anong magugustuhan ko dito? Anong good news sa stupid announcement na yun? Ang galing nilang lahat. Birthday na gulong-gulo at sa akin lang to nangyari. Ang saya.

Wala nang kuwenta ang napakasaya kong buhay. Bakit happy birthday? Happy ba ako ngayon? Happy ba ako sa mga nalaman ko? Bakit ba birthday ko ngayon? F*ck! Nakabuwesit na buhay na to. Sana hindi na lang ako nag-birthday at sana wala akong birthday kung ganito lang pala ang mangyayari. Anong ikasasaya ko dito kapag narinig ko to? Nakakabuwesit na buhay talaga to'ng buhay ko! Tang-inang buhay! Ayoko na talaga!

My f*cking life.

Pagkarinig ng pagkarinig ko lahat ng sinabi ni Dad hindi ko alam ang gagawin ko kung ano ang iisipin ko kung ano ba to ang buwesit ko na buhay na to. Bakit pa ako binuhay kung ganito? Hindi ko na alam ang nangyayari sa buhay ko para akong puppet na pinaglalaruan ng tadhana. Gulong-gulo na ako ngayon sa buhay ko kung ipapagpatuloy ko pa ba to?

Kaya naman pala atat na atat ako kahapon pa lang at hanggang kanina na malaman kung ano ba talaga ang buwesit na announcement na yun dahil yun pala ito ang maririnig ko. Ang ganda nakakabuwesit at nakatang-ina isipin.

F*ck! Sh*t! This whole life is a f*cking mess!

Mura ako ng mura pero alam ko naman na wala akong magagawa sa buwesit kong buhay na to. This f*cking announcement. What the heck is that?

Wala silang pakialam sa akin? Wala na din akong pakialam sa kanilang lahat at sa sarili ko. Ito ang ginawa niyo sa akin then hindi ko din kayo titigilan. Ganito ang ginawa niyo sa akin pinapakialaman niyo ang buhay ko then wala na akong pakialam sa buhay kong to. Hindi ko na kayo kilala lahat. Hindi niyo na ako anak. Wala na kayong anak dahil kinokontrol niyo ang buhay kong walang kuwenta.

Naalala ko nagsimula nagkaletche letche ang buhay ko nung dumating ang letcheng 100 days agreement ni Dad hindi na natigil yun at ito na naman ang bago. Nakakag*go ginawa nila akong g*go! Nakakabuwesit sila!

I hate you Dad! Hindi ko na alam ang tamang gagawin ko gusto ko ng mawala dito sa mundong to. Nakakag*go! Ayoko na!

Hila hila ako ni Mom walang ganang sumunod lang ako sa kanya kahit ayoko pumasok kami sa isang kuwarto dito sa loob ng office ni Dad sa S.U binitawan na ako ni Mom. Wala na akong gana sa buhay kong to. They did this to me kaya wag na silang magtaka pa kung ano ng mangyayari sa buhay ko. Umupo si Mom sa isang couch nakatayo lang ako at galit na galit may namumuong luha na sa mata ko hindi ko alam kung ano ng gagawin ko ngayon.

Anak ba nila ako? Bakit ginawa nila sa akin to? Anong ginawa kong mali sa kanila? Ano na naman ang ginawa kong kasalanan sa kanila para gawin sa akin to? Hindi ako naiinis ngayon kundi dahil sobrang galit na galit ako ngayon. Nakakatawa silang lahat!