***MİNİ GİRİŞ BÖLÜMÜNÜ KESİNLİKLE OKUYUNUZ.
Ben içimdeki şeytanı öldürmüş bir zebaniydim belki ama o...
O, şeytanın cennetten kovulmamış ilk hali gibiydi. Öylesine zarif, öylesine güzel, ve de öylesine yalan...
Dudakları açıkta kalan boynuma küçük...
Yorumlarda geleceğe dair Spoiler yazmazsanız sevinirim. Lütfen başka okurlardan da Spoiler istemeyin. (Başka okurlara saygı duymamız açısından bu benim için oldukça önemli. Beni kırmayacağınızı biliyorum. ♥)
Bana İnstagram hesabımdan da ulaşabilirsiniz. Orada aktif oluyorum ve sizlerle daha samimi bir ilişki kurabiliyorum. Oraya özel paylaşımlarımız var.
İnstagram : hilaleasar
Bölüm Şarkısı/-ları :
Lütfen Oy vermeyi ve Yorum yapmayı unutmayın. Çok öptüüüm ♥
Keyifli Okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatımda her şeyi kendim yapacağıma söz vermiştim kendime.
Bir haftadır...
Tam bir haftadır Yasemin ve Feride için Avcı'dan da Gökhan'dan da kaçabileceğim kadar kaçtım. Ve bir o kadar da Savaş'tan... Belki de en çok ondan kaçmam gerekiyordu. Bakışlarımız her buluştuğunda ikimizin de gözleri önüne gelen sahne aynıydı. O gün yalnızca Haldun Yılmazer'in kalbini değil birbirimizin de kalbini yakmıştık. Farklı olan tek şey benim ona karşı olan tutumumdu.
Ona güvenemiyordum çünkü Avcı kimseye kolay kolay kin besleyebilecek bir adam değildi. Ona güvenemiyordum çünkü her ne kadar iyi bir oyuncu olsa da benden sakladığı çok şey olduğunun da farkındaydım. En başta da Egemen'in ailesi... Kıbrıs'ta geçirdiğim süre boyunca çok şey öğrenmiştim.
Tekin Acar'ı araştırmanın bana bu kadar fayda sağlayacağını bilseydim çok daha önce araştırırdım çünkü. İlk başta öğrendiğim şeylerden biri Tekin'in gittiği kumarhanelerden biri isimsiz bir şahsa aitmiş. Bu ilk başta çok fazla dikkatimi çekmemiş olsa da kumarhanelere giren çıkan adamlar neredeyse Savaş'ın tabiriyle Altın Kartlılar kadar zengindi. İlk başta Savaş'ın yeri olup olmadığından şüphelenmiştim fakat hayır, bu yerlerde korumalar bile öyle kalifiyeydi ki gelen kişinin yüzünü tanıyıp öyle içeri alıyorlardı.
Araştırdım.Ne mi oldu? Avcı'nın mekanıymış. Üstelik şaşırdığım tek nokta bu da değildi. Akın da kumarhane üyelerinden biriydi. Kumarhaneler beklenmedik bir durum değildi benim için çünkü Avcı'nın bu kadar güçlü olup beni koruyabiliyor olmasının nedeni de aynı zamanda karanlık bir tarafının oluşuydu.
Tüm bunların beynimi alt üst etmesi yetmiyormuş gibi başka ne mi oldu? Savaş Soysal'ı büyüten adam Erdem Evran bir zamanlar Avcı'yla birlikte bu kumarhanenin ortağıymış. İşte bu beklenmedikti.
Savaş'a tam da bu yüzden güvenemiyordum. Tüm bunları bilmemesinin imkanı yoktu. O geceki yakınlaşmamızın bile bir oyun olduğunu düşünüyordum artık. Çünkü Avcı'ya yaklaşmasının tek yolu benden geçiyordu. Peki ya Avcı? O her zaman bir şeyler saklamıştı ve ne zaman soru sorsam benim iyiliğim için 'şimdilik' öğrenmemem gerektiğini söylerdi. Gerçekten iyiliğim için miydi tüm sakladığı şeyler? Savaş ile daha önce iş yaptığını söylemek zorunda kalmıştı fakat ya Erdem Evran? Tüm bunları açığa çıkartmak için neyin gerçekleşmesini istiyordu? Bundan pek emin değilim fakat içimden bir ses daha temkinli yaklaşmamı söylüyordu.
