talk to me

talk to me(part 37)

÷اقای دکتر پسر کوچولوم خوب میشه؟...

ووجین درحالی که به بهونه ی دیدن وویونگ روی پاهاش نشسته بود سر تکون داد...

><نه حالش خیلی بده...

سان موهای وویونگی که روی مبل دراز کشیده بود و نوازش کرد...

÷چقد بهت گفتم چیپس و پفک زیاد نخور...باید به حرفم گوش میدادی...

×الان باید چیکار کنم اقای دکتر؟...

ووجین روی کاغذی خط خطی نوشت و دست سان داد...

><این داروهاشه...(سرشو سمت گوش سان میبره)امپولم داره...

÷اینارو بخوره خوب میشه؟...

ووجین سر تکون داد و سمت وویونگ رفت...

><دیگه به حرف اپات گوش بده باشه؟

وویونگ لبخندی زد و سرتکون داد...

×حالا میشه برم؟...باید برای آقای دکتر و اپام شام درست کنم...(لبخند)

ووجین محکم لپ وویونگ و بوسید و بغلش کرد...

><مرسی که باهام بازی کردی وودونگی جونم...خیلیییی دوست دارم...

وویونگ پیشونی ووجین و بوسید و موهاشو نوازش کرد...

÷خب...من دیگه جایی تو این خونه ندارم...

بلند شد تا سمت اتاقش بره که ووجین دوید سمتش و از پشت کمرشو بغل کرد...

><خودت میدونی که من عاشششققتممم بابایی...ولی وودونگیو هم دوست دارم...مرسی که باهامون بازی کردی اپااا...

بعد چرخید و سرشو تو بولیز سان برد و شکم عضله ایشو بوسید...

><یه دونه ازون قلمبه هاشو بوووس کردم...

سان خندید و بولیزشو صاف کرد و سمت وویونگ رفت...

هنوز روی مبل دراز کشیده بود و لپاش دیگه قرمز نبودن...

دوباره دستشو روی پیشونیش گذاشت و وقتی دید داغ نیست لبخند زد...

÷خوبه...اون موقع خیلی داغ بودی...

وویونگ سریع بلند شد و برای عوض کردن بحث سمت اشپزخونه رفت...

×ندیدم امروز انسولین بزنی سان...

سان روی مبل نشست و گوشیشو چک کرد...

÷فک کنم صبحونه و نهارت کار خودشو کرد(خنده)

وویونگ پیشبند و دور کمرش بست و خوشحال خندید...

×چینجا؟(واقعا)

سان لبخندی زد و سمت اشپزخونه رفت...

با دیدن کمر باریک وویونگ که با پیشبند باریکتر هم دیده میشد بازم به اینکه اون پسر باشه شک کرد...