வலியுடன் நான் (நீ). (முடிவுற்றது)

19

அறிவு தன் அப்பாவிற்கும் நல்லச்செல்வத்திற்கும் call செய்து விசயத்தை சொல்ல...

இருவரும் சந்தோஷத்தில் உடனே கிளம்பி வருவதாக சொல்ல...

சாம்லி வசந்தா பார்த்ததும் அவளை நோக்கி சென்றாள்...

சாம்லி : என்ன வசந்தா madam... அமைதியா இருக்கீங்க...

வசந்தா : என்ன வேணும்...

சாம்லி : நீங்க ஒன்னு சொன்னீங்க... ஞாபகம்... இருக்கா...

வசந்தா : என்ன சொல்ற... நா என்ன சொன்னேன்...

சாம்லி : ஓ... மறந்து போச்சா... இப்ப பேசுனதையே மறந்துட்டீங்க... ஒன்னும் பிரச்சினை இல்ல... Hospital ல தான் இருக்கோம்... Check up பண்ணிடலாம்... ஞாபகம் மறதி இருக்கு என்ன பண்ணலாம்...

வசந்தா : ஏய் உன் பிரச்சனை என்ன...

சாம்லி புன்னகைத்து விட்டு " இப்ப தான் சொன்னீங்க... லியா வந்த நேரம் இப்படி ஆகிருச்சு னு அது சரி தான்... ஆனா  அவ வந்த நேரம் தான் வீட்டுல நல்ல விசயம் நடந்து இருக்கு...அது முத ஞாபகம் இருக்கட்டும்..."என்று சொல்ல...

வசந்தா : என்ன விட்டா  பேசிக்கிட்டே போற... என்ன நினைச்சுக்கிட்டு இருக்க நீ...

சாம்லி : நா பேசுவேன்...

வசந்தா : இது எங்க குடும்ப பிரச்சனை... இதுல நீ ஏன் தலையிடுற...

லியா : hello... இது சரி இல்ல... என்னைய பத்தி பேச நீங்க யாரு...

வசந்தா : நம்ம குடும்ப விசயத்தை அப்புறம் பேசிக்கலாம்... முத இதுல தலையிட இவ யாரு...

லியா : இவ என் அண்ணி... எட்வின் என் அண்ணா... போதுமா... அவங்க கேட்குறதுக்கு எல்லா உரிமையும் இருக்கு...

சாம்லி லியா வை பார்க்க... லியா அவளை பார்த்து கண் அடித்தாள்...

லியா : "சாம் நீ வா போலாம்..."என்று அவள் கையை பிடித்து அழைத்து செல்ல...

வசந்தா சிலையாகி போனாள்...

சாம்லி : ஆமா நீ என்ன பேசுன...

லியா : என்ன பேசுனேன் னு முக்கியம் இல்ல... எப்படி பேசுனேன் அது தான் முக்கியம்... நா அவங்களை எதிர்த்து பேசிட்டேன்ங்குற shock ல இருந்து வெளிய வர்றதுக்கு ரொம்ப நேரம் ஆகும்...வாங்க விட்டுட்டு போலாம்...