வலியுடன் நான் (நீ). (முடிவுற்றது)

41

விடியற்காலை நெருங்கும் நேரம்...

மணி 2.30...

அறிவு ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்தான்...

அவனின் தூக்கத்தை ஏதோ கலைப்பது போல் இருந்தது...

அதையும் அவன் நன்றாக உறங்கினான்...

உத்தமா உருண்டு உருண்டு படுத்தான்...

லியாவிற்கு அவன் உருண்டு கொண்டே இருந்ததால் தூக்கம் வரவில்லை...

லியா ஏதோ யோசனையில் படுத்திருந்தாள்...

ஏதோ ஒரு சத்தம்...

உத்தமா சினுங்கி கொண்டே திரும்பி உருண்டு போக... கட்டிலில் இருந்து கீழே விழுந்தான்...

உத்தமா‌ போதையில் அப்படியே கிடந்தான்...

லியா அவனை பார்த்து தலையில் அடித்து எட்டி பார்த்து விட்டு ரெண்டு தலையணை நடுவில் கையை விட்டு mobile ஐ எடுத்து பார்க்க...

Mobile ring ஆனது... Display ல் பாரதி அண்ணி அப்பா என்று காட்ட...

எடுத்தாள்...

பாரதி அப்பா : சின்ன மாப்புள... மாப்புள எங்க இருக்காங்க... Call பண்ணா எடுக்க... பாரதிக்கு பிரசவ வலி வந்துடுச்சு... Hospital கூட்டிட்டு போயிட்டு இருக்கோம்.... சொல்லி கூட்டிட்டு வரீங்களா...

லியா பதறி போய் "அப்பா தான் லியா பேசுறேன்... பாரதி அக்கா வ எந்த hospital க்கு கூட்டிட்டு போறீங்க..."என்று கேட்க...

பாரதி அப்பா : ****** hospital க்கு தான் கூட்டிட்டு போறோம் மா... மாப்பிள்ளை ய வர சொல்றீயா மா...

லியா : வர சொல்றேன்‌ அப்பா...

பாரதி அப்பா :"கொஞ்சம் சீக்கிரம் வர‌ சொல்லு மா..."என்று வைக்க...

லியா மெதுவாக இறங்கி உத்தமா அருகில் அமர்ந்து "யோவ் இந்தா யா... எழுந்திரி யா... யோவ்..." என்று கத்தி கொண்டே எழுப்ப...

அவன் எழ வில்லை...

லியா : "இவனை வச்சுக்கிட்டு என்ன பண்றது னு தெரியல..."என்று கதவை திறந்து மெதுவாக கீழே இறங்கி சென்று கதவை தட்டினாள்...