வலியுடன் நான் (நீ). (முடிவுற்றது)

32

பாரதியும் சாம்லியும் உத்தமா வ விசித்திரமாக பார்த்தனர்...

லியா அழுதவாறு சாம்பவி முதுகில் சாய்ந்து கொண்டாள்...

பாரதி : உத்தமா நீ பேசுற கொஞ்சம் கூட சரி இல்ல..

உத்தமா : நா இப்படி தான் அண்ணி... நா சொல்றத மாதிரி தான் அவ நடந்துக்கனும்‌‌... அவ்ளோ தான்...

சாம்லி : தப்பு டா... கொஞ்சம் கூட சரி இல்ல...

உத்தமா : எனக்கு தம்பி தெரியல... என் பொண்டாட்டி ய வீட்டுல வச்சு நல்லா பாத்துக்கணும் னு நினைக்கிறேன்... இது தப்பா...

சாம்லி : எது இப்படி பண்ணா நல்லா பாத்துக்குறதா... அப்படி னு யாரு டா சொன்னா...

உத்தமா : நா சொல்றேன்... என் பொண்டாட்டி எனக்கு தெரியாம எங்கேயும் போக கூடாது... யாரையும் பாக்க கூடாது... நா சொல்றத தான் கேட்கனும் பண்ணனும்...

பாரதி : உனக்கு அடிமையா‌ அவ இருக்கனுமா...

உத்தமா : ஆமா... உங்களுக்கு அப்படி தோணுச்சுனா அதுக்கு நா ஒன்னும் பண்ண முடியாது... சரியா...

சாம்லி : பாரதி இவனை‌ என்ன பைத்தியமா... இப்படி பேசுறான்... இது எல்லாம் சரி இல்ல...

உத்தமா : சாம்லி கா உன் வேலைய பாத்துட்டு போ...

பாரதி : "உத்தமா..."என்று கோவமாக...

சாம்லி : "ஓ... அப்படி யா... சரி டா... எனக்கு call பண்ணி என் பொண்டாட்டி என்ன பண்றா னு கேட்ப ல அப்போ இருக்கு உனக்கு..."என்று பாரதியை பார்த்து " நா வரேன் பாரதி..."என்று நகர...

பாரதி அவள் கையை பிடித்து தடுத்து " எங்க டி போற..."என்று கேட்க...

சாம்லி : அவன் பேசுனத‌ பாத்த தானே...

பாரதி : என்ன சாம்லி நீ... அவன் தான் லூசா மாதிரி பேசுறான் னா... அவன் சொல்றத கேட்டு கோச்சுட்டா போற...

லியா வேகமாக சாம்லி கையை பிடித்து "please சாம் போகாத..."என்று கெஞ்ச...

சாம்லி : "லியா என் கோவம் அவன் மேல் தான் உங்க மேல இல்ல... சரி யா... நா வீட்டுக்கு போறேன்‌‌..."என்று லியை கையை எடுத்து பாரதி யை பார்த்து தலையை ஆட்டி விட்டு சென்றாள்...