Unicode>>
အခန်း (၃၁) နည်းနည်းလေးမှ ရိုးသားမှုမရှိဘူး!
【မင်းကအိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်သမား!】
" ဒါမှမဟုတ် ကျွန်မ လက်အောက်ငယ်သားတွေကို ခေါ်ပြီး ပြန်သွားကြည့်ကြည့်လိုက်ရမလား? "
ဟွားထန်က ခပ်တိုးတိုး မေးသည်။
" ဖန့်ယန် ဒီနေ့ညပြန်သွားလိုက်ရင် ရပြီ "
ချင်ရှောက်ယွီက ဆို၏။
" မင်း အခုတလော အရမ်းပင်ပန်းနေပြီ။ ကောင်းကောင်း အနားယူလိုက်ပါဦး "
" အဲ့တာပြောတာပေါ့ "
ဖန့်ယန်က ခေါင်းညိတ်ကာ ထောက်ခံပြီး ဝင်ပြောသည်။
" နောက်ပိုင်းဆို နူးနူးညံ့ညံ့လေးနေတတ်အောင် သင်ယူ၊ မိန်းမပျိုလေး တစ်ယောက်လုပ်ပြီး နေ့တိုင်း သတ်မယ် ဖြတ်မယ်ပဲ လုပ်မနေနဲ့လေ "
ဟွားထန် - "........"
ဖန့်ယန်သည် ဆက်လက်ပြီး အမျှင်မပြတ်နိုင်အောင် ပြောနေသေးသည်။
" မင်း ကြည့်စမ်းပါ... ကြင်ယာတော်လေးဆို ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ၊ ဖော်ရွေသဘောကောင်းပြီး ချစ်စရာကောင်းတယ်၊ အပူအပင်ကင်းပြီး လွတ်လပ်ပေါ့ပါးတယ်လေ! "
" ကယ်ကြပါဦးဗျ! "
အဝေးတစ်နေရာက ရှန်ချန်းလင်၏ အသံက ပျံ့လွင့်လာသည်။ သူသည် အင်မတန် ကြီးမားသော ခွေးနှင့်ဝံပုလွေစပ် ခွေးတစ်ကောင်က ပြေးလိုက်ခြင်းကို ခံနေရသည်ပင်။ ခြံဝန်းတစ်ဝန်းလုံး နှံ့အောင် ပတ်ပြေးနေရင်း မျက်ရည်များပင် ကျနေတော့သည်။ တကယ်ပဲ ရိုးသားဖြူစင်ပြီး ချစ်ကြည်နူးစရာလေးပါပေ။
ထို့အပြင် ပတ်ပတ်လည်ရှိ လက်အောက်ငယ်သား အားလုံးမှာ ဤမြင်ကွင်းအား မျှော်ငေးကြည့်လျက်သာ ရှိပြီး ယုတ်စွအဆုံး သွားရောက်ကူညီရန် ပြင်နေသော လယ်ရှင်ကိုပင် တားမြစ်ထားကြ၏။
ဒီလို သူရဲကောင်းက အလှလေးကို ကယ်တင်တဲ့ အခွင့်အရေးမျိုးဟာ သေချာပေါက် ငါတို့ ဂိုဏ်းချုပ်အတွက်ပဲ ဖြစ်ရမယ်!
ချင်ရှောက်ယွီသည် ရယ်ရခက် ငိုရခက်ဖြင့် ပျံသန်း၍ ပွေ့ချီကာ ကယ်တင်လိုက်တော့သည်။
YOU ARE READING
သိုင်းလောကတစ်ခုလုံးကဗရုတ်သုတ်ခတွေချည်းပဲ!
Historische Romaneစာရေးသူ - ယွီရှောက်လန်ရှန်း ဇာတ်ဆောင် - ရှန်ချန်းလင် x ချင်ရှောက်ယွီ - ယဲ့ကျင် x ရှန်ချန်းဖုန်း
