အခန်း (၁၂၂) ဂိုဏ်းချုပ်ချင်က ဒဏ္ဍာရီပုံပြင်တွေထဲကနဲ့ မတူဘူး!
"အထက်တန်းစား အခန်း မရှိရင် ရိုးရိုးခန်းထဲက သန့်ရှင်းတဲ့အခန်းလည်း ရတယ်"
ချင်ရှောက်ယွီက နောက်ထပ်တစ်ထစ်ဆုတ်ပေးလိုက်သည်။ စာပွဲထိုးက ခေါင်းခါပြ၏။
"ရိုးရိုးအခန်းတွေလည်း မရှိတော့ဘူးဗျ၊ တည်းခိုဆောင်တစ်ခုလုံးမှာ ကြမ်းပေါ်ခင်းအိပ်စရာ နေရာလေးငါးခုပဲ ကျန်တော့တယ်"
"တော်ပြီ"
ချင်ရှောက်ယွီက အပြင်ဘက်သို့ ပြန်ထွက်လိုက်သည်။
"ကိုယ်တို့ နောက်တစ်ဆိုင်ပြောင်းမယ်"
"နောက်တစ်နေရာပြောင်းလည်း မရှိတော့ဘူးဗျ"
စားပွဲထိုးလေးက နောက်ကနေ သူတို့ကို အော်ခေါ်ကာ စေတနာဖြင့် သတိပေးလာသည်။
"အခုတလော မြို့ထဲကို နယ်ခြားမြို့ဝေးက ဧည့်သည်တွေ အများကြီး ရောက်လာကြလို့ တည်းခိုဆောင်တိုင်းနီးပါးရဲ့ အခန်းတွေ အကုန် ပြည့်လျှံနေပြီလေ၊ ဒီကနေ့ညဆို တော်တော်လေး မိုးချုပ်နေပြီမို့ တည်းစရာရှာဖို့ ပိုခက်သွားပြီ"
"ဒီနေရာက သေချာပေါက် လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေး လမ်းမကြီး ဖြစ်ပေမဲ့ လတ်တလောတင် ကုန်သည်တွေရဲ့ ကူးသန်းရောင်းဝယ်ရေး ရာသီကုန်သွားတာလေ၊ ဘာလို့ ရုတ်တရက်ကြီး သည်လောက်လူတွေအများကြီး ရောက်လာရတာလဲ၊ မုယွင်မြို့မှာ ဧကန္တ ဒီရက်ပိုင်း ဘာပွဲလမ်းအစီအစဉ်တွေများ ရှိနေလို့လဲ?"
ယဲ့ကျင်က သံသယစိတ်ဖြင့် မေးလိုက်သည်။
"လတ်စသတ်တော့ ဧည့်သည်တော်ကြီးတွေက မသိသေးဘူးပဲ"
စားပွဲထိုးလေးက တဟီးဟီး ရယ်လျက် ဆိုလာသည်။
"မုယွင်မြို့မှာက ဘာပွဲလမ်းအစီအစဉ်မှတော့ မရှိပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ဒါက ဟွမ်းထျန်းဂိုဏ်းကို တိုက်ရိုက် ပေါက်တဲ့ လမ်းလေ၊ ဒီလ ၁၅ ရက်နေ့မှာ မမလေးတုက အဲဒီမှာ သိုင်းပညာယှဉ်ပြိုင်ပွဲ အခမ်းအနားလုပ်ပြီး အိမ်ထောင်ဖက် ရှာဖွေမှာဗျ"
"တုကျန်း?"
ချင်ရှောက်ယွီက ထိုသတင်းကြားသော် အံ့သြလျက် -
YOU ARE READING
သိုင်းလောကတစ်ခုလုံးကဗရုတ်သုတ်ခတွေချည်းပဲ!
Historical Fictionစာရေးသူ - ယွီရှောက်လန်ရှန်း ဇာတ်ဆောင် - ရှန်ချန်းလင် x ချင်ရှောက်ယွီ - ယဲ့ကျင် x ရှန်ချန်းဖုန်း
