Haar naam is Sophia

| Deel 4

Alles, maar dan ook alles lag op de grond. De vloer was bezaaid met kapotte servies, papier, hout van gesneuvelde meubelen. Spons van de banken die nog over waren en matrassen. Ik voelde mijn hart tekeer gaan en eer ik me kon bedenken wie dit gedaan zou hebben kreeg ik een harde dreun in mijn rug waardoor ik op de grond viel. Ik bezeerde mezelf aan een stuk hout die vol splinters zat. Gauw hield ik mijn hand vast en trok ik de flinke splinter eruit. Ik huilde en kermde van de pijn. Toen ik opkeek wie er voor mijn neus stond was het Mounir.

Hij keek om zich heen en schudde zijn hoofd. "Jullie leven hier als zwijnen, tfoe man." Zei hij. Toen wende hij zijn blik naar mij toe en deed hij de voordeur half dicht. "Ik bedacht me iets gisteren..". Zei hij.

"Je vader moet me nog tweehonderd euro terug geven, nu is die junk dood. Hoe moet hij me dat dan terug betalen?". Zei hij. "Ik weet het niet.. alsjeblieft. Alsjeblieft doe me niks. Alsjeblieft..". Smeekte ik. "Oh jawel, jij gaat zeker iets doen met die knappe kopje van je en je lekkere lijf." Zei hij. Hij boog zich iets over mij heen maar net voordat hij mijn enkels wilde pakken vloog de deur open en zag ik precies de zelfde twee mannen van eergisteren staan.

Ze keken me aan en toen naar Mounir. "Hey, what the fuck moeten jullie hier." Zei Mounir neidig. Ik hieldt nog altijd mijn bebloede hand vast en keek naar de drietal die voor mijn neus stond. "Wie is dit dan?". Zei Kevin tegen de andere terwijl hij naar Mounir keek.

"Nooit gezien. Neem hem ook mee." Zei hij. Ik schrok en krabbelde naar achteren. De andere man pakte mijn arm en trok me omhoog. "Wat doen jullie? Waar gaan we heen?". Zei ik huilend. "Shhtttt bek dicht!". Snauwde hij. Mounir keek om zich heen en probeerde zeker een uitweg te zoeken, maar Kevin die duizend keer sterker en groter was pakte hem bij zijn kraag en zette ineens iets zwarts tegen zijn hoofd. "Beweeg...". Zei hij.

Mounir dook in elkaar en deed wat er gezegd werd. Toen ik beter keek zag ik dat, dat zwarte ding een wapen was. Een wapen? Ik werd duizelig en voelde mijn benen lam en week worden. Ik werd zo week dat ik zeker flauw gevallen moest zijn want even later kreeg ik een tik op mijn hoofd en keek ik recht in de ogen van Kevin. "Wakker worden..". Zei hij. Dat getik kwam van de loop van zijn wapen. Ik verstijfde en knikte hevig.

Ik keek om me heen en zag dat we in een donkere ruimte zaten. In de verte stond een kleine bar met drie krukken eraan. De andere man was weg en achter mij hoorde ik gehijg. Toen ik omdraaide zag ik dat het Mounir was die op een bank zat. Angst. Ik rook zijn angst vanaf hier. "Waar.. waar zijn we?". Vroeg ik zachtjes. Ik kreeg geen antwoord maar al gauw hoorde we een deur open gaan waar drie gedaantes doorheen liepen. De andere man die de hele tijd met Kevin was, was er ook bij. Eentje kende ik niet en de persoon die in het midden liep al helemaal niet. Wie zijn deze mensen??

Eentje fluisterde wat in zijn oor en naarmate hij dichtbij kwam naarmate ik de man die in het midden liep beter zag. Een klein lampje hing aan het plafond en verlichte de kamer helemaal rood. Ergens heb ik het gevoel alsof dit een soort van kamer was waar je het liefst niet wilde zijn.

Het licht scheen op zijn gezicht en dit keer zag ik hem goed. Hij was lang. Zijn haar was opgeschoren en hij zag er netjes uit in tegenstelling van wat ik om mij heen zag. Zijn ogen waren groot en zijn gezicht leek zo onschuldig.

"Dus jij bent de dochter van die rooie heh?". Vroeg hij. Ik keek hem vluchtig aan en knikte snel. "Wie had dat ooit gedacht. Dat die junk zo'n mooie dochter heeft." Zei hij. De twee naast hem lachte een beetje hard en zwegen op commando. "Waar is het?". Zei hij ineens. Ik keek hem weer aan en voelde de tranen opkomen. "Ik weet het niet." Zei ik zachtjes. "Ja, dat zeggen ze allemaal." Zei hij ineens.

Hij wende zijn blik naar Mounir achter mij. "Wie is die bolle?". Zei hij. "Mo de pooier. Een kleine gast die bij klust als pimp." Zei de onbekende man. "Kleine gast? De man heeft zo te zien zijn hele familie op gegeten." Zei hij. Iedereen moest hard lachen en gek genoeg werden ze weer op commando stil.