Haar naam is Sophia

| Deel 68

Ik ben de hele dag op mijn kamer gebleven en stond nog steeds versteld van wat er vanmorgen was gebeurd. Een schuldgevoel vrat mij op door haar naam te noemen, maar ik wist totaal niet waar Tarik het over had! Ik begon zelfs aan mezelf te twijfelen! De laatste weken was de storm weliswaar gaan liggen maar met al die veranderingen was het nog steeds chaos in mijn hoofd. Vooral nu ik de bedrijven die aan Badr toebehoorde over had genomen. Wat ging er toch om in Adils hoofd dat hij die streek uithaalde bij zijn broer?? Wat was daar aan de hand in Nederland??

Ik hoorde geklop op de deur en zag Malika staan. Een vrouw van middelbare leeftijd die hier de huishouding deed. "Mevrouw Naciri, komt u eten?" Vroeg ze. Ik keek haar aan en schudde langzaam mijn hoofd. "Noem me alsjeblieft Sophia..". Zei ik al meerdere malen maar Malika leek daar geen gehoor aan te geven. "Dan zal ik dat door moeten geven aan uw vader." Zei ze. "Prima." Antwoorde ik. Ze deed de deur weer dicht en ik keek naar Liyam die langzamerhand wakker werd door zich uit te rekken. Wat doen wij hier liefje? We leven letterlijk tussen moordenaars. Zei ik zachtjes. Ik voelde de tranen weer prikken achter mijn ogen en ging op het bed liggen. Rond deze tijd kwam Fatima altijd een praatje maken en vragen of ik iets nodig had..

Ik hoorde ineens voetstappen en gauw draaide ik me om en sloot ik mijn ogen dicht. Langzaam hoorde ik mijn deur open gaan. "Sophia?" Hoorde ik mijn vader zeggen. Ik gaf geen antwoord en deed alsof ik sliep. "Sophia..?" Zei hij weer. Ik negeerde hem totaal waardoor hij dichterbij kwam lopen. Hij ging op het bed zitten en ik voelde zijn hand op mijn schouder. Toen zuchte hij diep en stond hij op. "Ben je al wakker kleine jongen van mij. Wil je samen met opa gaan eten?". Mijn ogen schoten ineens open. Absoluut geen sprake van dat Liyam doodleuk met hem aan tafel zou gaan zitten. Maar toen ik hoorde dat hij wegliep en de deur achter zich deed draaide ik me gauw om en zag ik Liyam gelukkig liggen. Gauw stond ik op en pakte ik hem bij mij..

Dit was geen plek voor Liyam om op te groeien. Bij Badr zal het vast niet minder zijn geweest maar hij heeft tenminste afstand gedaan van dat hele onderwereld zooitje..

De volgende dag stond ik op, nam ik een douche, heb ik Liyam verzorgd en hem voeding gegeven. Uit protest bleef ik in mijn slaapkamer. Ik sloeg het ontbijt over en ergens hoopte ik dat mijn vader door had dat wat hij deed, ik totaal niet achter hem stond. Hoe kan ik iemand in de ogen kijken die geen genade kent? Die geen genade toont? Natuurlijk sprong het beest genaamd Tarik erop af. Als je al verkeerd ademt bij wijze van spreken, is het al gedaan met je.

Ik schrok op toen ik geklop op de deur hoorde. Wie het ook was, ik was niet in de stemming en doen alsof ik aan het slapen was zat er niet meer in. De deur ging open en ik zag mijn vader staan. "Selaam..". Zei hij. Ik keek hem vluchtig aan en negeerde hem compleet. "Je hebt niks gegeten gisteravond en vanochtend was je niet bij het ontbijt..". Zei hij. Ik keek op en knipperde met mijn ogen. "Hoe zou dat komen denk je?". Vroeg ik. Mijn vader zuchte diep en eer hij nog iets kon zeggen ging zijn telefoon over. Hij keek me aan, liep de kamer uit en sloot de deur dicht. Al blijf ik hier weken op mijn kamer om hen beide niet te zien, dan zou ik dat doen..

Maar zo ver was het niet gekomen want amper een paar uur later stond mijn vader alweer voor de deur. Hij keek me aan en kwam toen naar binnen lopen. "Sophia, is dit het gedrag wat hoort bij iemand die straks mijn hele imperium zal gaan overnemen?" Zei hij ietje boos. Ik keek hem aan en schudde mijn hoofd. "Ik moet dus jouw gedrag overnemen? Is dat wat je zegt?" Vroeg ik. "Ik vraag je enkel om sterker te zijn. Deze business is niet weg gelegd voor iemand die straks bij elke probleem zichzelf gaat opsluiten in een kamer." Ik keek hem verbaast aan. "Je had het ook anders kunnen oplossen. Eerst die arme meid in Nederland die volgens jou op het verkeerde moment en op de verkeerde tijdstip voor je voeten liep. En nu Fatima? Fatima die altijd vol lof over jou sprak? Fatima die je geredt hebt en hier een fatsoenlijke leven hebt geboden?". Vroeg ik nogal gefrustreerd.