Haar naam is Sophia

| Deel 42

"Slim dat je met voorwaarden getrouwd bent Badr. Het had je je hele imperium kunnen kosten."

Ik keek op en draaide met mijn stoel naar hem toe. "Ik weet wat ik deed tijdens het tekenen van de huwelijkscontracten. Heb je wat gehoord van haar advocaat?". Vroeg ik. Hij knikte langzaam en had blijkbaar geen leuk nieuws. "Ze dreigt met allerlei dingen. Veelal de dingen die je in je vorige leven gedaan hebt." Zei mijn advocaat. Ik trok mijn wenkbrauwen op en stond op. "Ze kan niks bewijzen." Zei ik. "Klopt, maar haar vader wel. Hij heeft je vaak genoeg uit de brand geholpen destijds." Zei hij. Ik knikte langzaam en was die ouwe zak al vergeten. "Wat ik wil zeggen Badr is dat je niet zozeer zorgen moet maken om Christina maar om haar vader. Je weet dat je met deze scheiding ook niet meer financieel verantwoordelijk zult zijn voor zijn bedrijf?". Zei hij. Ik knikte langzaam en zuchte diep.

"Oplossing?" Vroeg ik. "Hem verder financieel supporten in de zin van zwijggeld? En jij en ik weten dondersgoed dat hij alles voor geld doet." Zei hij. Ik knikte langzaam maar toch zat het me niet lekker. Mijn gevoelens voor Christina waren uitgedoofd, maar ik zat met haar nare vader. Ik wilde juist niks meer met haar ouders te maken hebben. Er zou een andere oplossing moeten zijn..

"Ik moet erover nadenken Rafael." Zei ik. Hij klapte de mappen dicht en stond op. "Zodra ik wat weet bel ik je wel." Zei hij. Ik gaf hem een hand en ging weer zitten. Nu kwam het moeilijke gedeelte. Ik wist ook dondersgoed dat haar vader achter de actie van laatst zat. Een rechercheur sturen naar mijn huis als een soort waarschuwing? Ik weet het niet, maar wat ik ook zou moeten doen, ik moest wel snel zijn..

Na een drukke dag besloot ik wat eerder naar huis te gaan. Eenmaal aangekomen legde ik mijn spullen weg en liep ik naar mijn nieuwe medewerkster die in de tuin bezig was. Ik snapte niet waarom ze die moeite nam terwijl ik een tuinman in dienst heb. Ik liet haar d'r gang gaan en stak een sigaret op. De kleren die ze droeg stonden haar in ieder geval veel beter dan wat ze altijd droeg. Alleen nu zag ik haar rondingen veel beter en soms moest ik toch echt mijn blik ervan af wenden, en dat was nogal een opgave..

Ik kreeg ineens het beeld in gedachten van drie dagen geleden toen ze bijna aan mijn lippen hing. Bijna..? Ze zei zelfs 'ja'. Maar hoe verleidelijk haar lichaam ook was, ik zou nooit het bed delen met iemand zoals zij. Daar had ik genoeg redenen voor namelijk. Ze had volgens mij niet eens in de gaten dat ik er was. Pas toen ik de stoel naar achteren schoof keek ze om. Ze schrok en liep meteen naar mij toe. "Wil je nu al eten?". Zei ze. Ik schudde mijn hoofd en keek haar aan. De litteken op de zijkant van haar voorhoofd leek met de dag wat minder te worden. Ze had haar haren opgestoken en had een roze truitje aan. Deze was ietsje viezig geworden van de aarde in de tuin waar ze mee bezig was. "Koffie dan?". Vroeg ze. Ik schudde wederom mijn hoofd. Het irriteerde haar nogal en dat vond ik juist het leukste gedeelte. "Een glas wiskey dan?". Zei ze. Ik keek op en glimlachte speels. "Graag." Zei ik. Ze liep naar binnen en schonk een glas in die ze even later op tafel neer legde.

Toevallig ging de deurbel en ze haastte zich naar de voordeur. Even later kwam ze met een ietwat geïrriteerde gezicht aanlopen. "Je.. hebt bezoek." Zei ze. "Weet ik, laat haar naar de tuin komen." Zei ik. Even later kwam Alicia de hoek om en ik stond op om haar te groeten. "Je bent er. Welkom." Zei ik. "Ja, ik ben er." Zei ze. "Wil je wat drinken?". Vroeg ik. Ze keek naar mijn glas en knikte. Sophia stond al op een afstandje en had het al gehoord. Ze legde een fles en een lege glas neer op tafel.

"Waar is Mariah?". Vroeg ze terwijl ze naar Sophia keek. Sophia was bezig met inschenken. Ze keek ineens naar Alicia en werd een beetje rood. "Heb je het tegen mij?". Vraagt ze. Alicia moest ineens hard lachen en keek me aan. "Ja,.. jij hebt haar baan nu toch?". Sophia zei ineens iets wat Alicia deed schrikken. Waar was die domme gans van een Sophia toch mee bezig? Ik keek naar Alicia die alweer van de schrik bijgekomen was. "Ach ze heeft wel humor." Zei ze. Ik glimlachte en dronk mijn glas leeg. "Zullen we?" Vroeg ik. Ze knikte en samen stonden we op. Ik pakte mijn vest en lichtte de grappenmaakster in dat we niet zouden eten.

Alicia glimlachte en ik liep naar haar toe. Ik pakte haar hand en we liepen samen naar de auto. Na een uur kwamen we aan in een restaurant waar we vroeger vaker kwamen. Alicia heeft vroeger als persoonlijke assistente voor mij gewerkt en het contact is altijd wel behouden geweest tussen ons twee. Inmiddels is ze getrouwd én gescheiden en heeft ze een zoontje van vier jaar. Tussen ons had het zeker iets kunnen worden maar het woordje "kind" schiet er bij mij gewoon niet in. Sinds kort hebben we meer tijd voor elkaar en was ze enorm leuke gezelschap. Geen gezeur, geen verplichtingen, gewoon gezelligheid.

"Hoe gaat het nu tussen jou en je moeder?"

Ik keek haar aan en hief mijn schouders op. "Best.." Antwoorde ik. "Hmm best is niet het juiste antwoord. Kom op Badr, voor haar zal het ook niet makkelijk zijn geweest toch?" Ik stak een sigaret op en gaf haar ook eentje. "Begrijp ik, maar we hebben het over een groot geheim. Dit zal ook grote gevolgen hebben voor mijn andere zussen. Ik denk breed, ma denkt daar niet aan." Zei ik. "Jammer." Zei ze. "Jammer voor hun ja, ik heb een perfect leven en dat testament gedoe kan mijn rug op. Geld heb ik niet nodig en ik vertrek zo snel ik kan naar Dubai." Zei ik. "Zeg dat wist ik niet...". Zei ze. Ik glimlachte en schoof ietje naar voren met mijn stoel. "Ga mee...". Zei ik terwijl ik met haar krullen speelde. "Al zou ik willen Badr, en Dubai is echt prachtig, ik kan niet. Ik heb een kind en zijn vader zou dat niet toelaten." Zei ze. "Wie zegt dat je kind mee moet? Hij kan bij zijn vader wonen en jij kan op en neer reizen." Ze moest ineens hard lachen. "Je hebt nog steeds niks met kinderen hé." Zei ze. "Nee, totaal niks." Zei ik terwijl ik mijn sigaret uit drukte. "Zullen we bestellen?" Vroeg ik. Ze knikte langzaam en ik riep de ober te komen.

Na een paar uur gegeten, gedronken en gepraat te hebben zaten we alweer in de auto onderweg naar huis. We kwamen aan en liepen meteen naar de huiskamer waar het al behoorlijk donker was. Ik zette het schemerlichtje aan en ging zitten op de bank. Ik tikte met een vlakke hand naast mij op de bank en Alicia kwam langzaam naar me toe lopen. "Ik moet naar huis Badr, het is al laat." Zei ze. Ik trok haar naar mij toe en speelde met haar krullen. "Waarom zo'n haast?". Vroeg ik. Ze glimlachte en sloot haar ogen dicht terwijl ze op mij leunde. Ik kuste haar lippen en stond op. Toen trok ik haar overeind en kuste ik haar hals. Ik bedacht me ineens dat ik niet meer alleen thuis was en keek op. "Laten we naar mijn slaapkamer gaan." Zei ik. Ze glimlachte en knikte langzaam. Mijn telefoon ging over en ik zag dat het mijn advocaat was. "Ga maar, ik kom eraan." Zei ik. Ze liep weg terwijl ze haar kleren al uit trok en het scheelde niet veel of ik drukte mijn advocaat weg. Maar hij belt zo laat dus het moest wel belangrijk zijn.

"Hi Raf." Zei ik. Hij kwam meteen ter zake. "Badr, ze komen morgenvroeg het huis doorzoeken." Zei hij. Ik fronste mijn wenkbrauwen en wist niet wat ik zojuist hoorde. "Wat? Waarom??" Zei ik. "De politie heeft een anonieme tip gekregen. Ik neem aan dat ze morgen niet iets kunnen vinden wat de zaak zal bemoeilijken?" Ik knipperde met mijn ogen en dacht alleen aan de anonieme tipgever. Het zal Sophia toch niet zijn geweest?? "Nee, komt goed Raf. Ik zie je morgen." Ik hing op en haalde een hand door mijn haren.

"Verdomme!" Ik vloekte hard en ging op de bank zitten. "Is alles ok?" Vroeg Alicia. Ik keek haar aan en knikte langzaam. "Sorry, ik moet wat doen." Zei ik. Ze glimlachte en kuste me. "Het is al goed, ik bel je morgen ok?". Ik knikte en even later hoorde ik de voordeur dicht gaan. Ik stond meteen op en liep naar de vrouw die wellicht alles in gevaar heeft gebracht..