Haar naam is Sophia

| Deel 93

Het water was onderhand koud geworden. Ik rilde over mijn lijf en stond langzaam op en wikkelde mezelf in een handdoek. Twee uur lang heb ik in bad gelegen en de ochtend bij Badr vandaag keer op keer afgespeeld. Badr sprak nooit over zijn gevoelens en bij hem thuis leek ik me zelfs te ontspannen. Misschien kwam het door het feit dat we bij hem thuis een "compleet gezin" waren. Ik haalde allerlei idiote gedachten door mij heen en slaakte een lichte zucht.

Compleet gezin. Je ziet ze echt vliegen soms..

Klopt. Ik zie ze vliegen. Ik ben gek. Ik was raar bezig en ik ging zelfs te ver. Onderweg naar huis vervloekte ik mezelf duizendmaal. Maar dan gleden mijn gedachten weer naar hem. De man met zijn jaloersmakende uiterlijk. Zijn lichaam, keihard en gespierd. Zijn ogen waar je uren naar kon kijken en dan zijn stem. Badr was een Belg en dat kon je goed aan zijn accent horen. Vanochtend was het hij en ik en Liyam die op een klein afstandje sliep. Hij was van ons. Hij was de draad die ons bij elkaar hieldt. Zonder hem zou ik niks te maken hebben gehad met Badr.

Misschien ben ik naïef en wilde ik juist zo graag Badr geloven. Misschien was ik het geruzie zat en probeerde ik zo mijn vader tegenover Badr te beschermen.

Ik zuchte diep en droogde mezelf af. De klok sloeg twaalf uur in de middag en ik had nog een lange, saaie zaterdag voor de boeg. Tarik was weg, Malika was er niet. Hamza en Suleyman waren de enige aanwezige wat de bewaking betrof. Oh en tante Samra waggelde hier ergens rond. Waar ze was en wat ze deed was nog maar de vraag en ik wilde het niet weten ook. Ik liep uiteindelijk, nadat ik me aangekleed had, naar de werkkamer van mijn vader en ging op zijn stoel zitten. Ik dacht aan onze gesprek van laatst en had spijt van sommige dingen die ik zei. Mijn jaloezie zou me kapot maken zo en dat wilde ik niet. Als Tarik zo verkikkerd was op Amal dan mocht hij dat toch zelf weten. Er is geen woord gelogen als ik zeg dat ik gevoelens voor hem had. Tarik was in tegenstelling tot Badr echt niet minder knap. Tarik was alleen rustiger en kalm in zijn doen en laten waardoor ik zelf ook rustiger werd. Bij Badr had ik blijkbaar een bad nodig om me te kunnen ontspannen maar bij Tarik was het juist veel simpeler. Zodra ik hem zag voelde ik me ontspannen en veilig.

De zaterdag ging langzaam voorbij en de volgende dag stond Badr buiten met Liyam in zijn armen. Hij was stipt op tijd en glimlachte even naar mij. Met een kus op zijn hoofdje nam hij afscheid en Liyam sprong zowat in mijn armen. Badr raakte me per ongeluk aan maar ergens had ik het gevoel dat het alles behalve per ongeluk was. "Tot woensdag." Zei hij. Ik glimlachte en bleef staan totdat Badr uit zicht was.

Liyam keek me aan met zijn grote ogen en zette een pruillip op. 'Ah nee liefje, mis je papa?' Vroeg ik troostend. Hij bleef naar de hekken kijken en begon toen langzaam te snikken. Pas in de kamer stopte hij met huilen nadat hij zijn vertrouwde omgeving zag en zijn speelgoed gevonden had. Ik keek toe hoe hij aan het spelen was en speelde mee. 'Je bent net zo knap als je vader..' Zei ik. Liyam brabbelde heel wat af en ontdekte elke keer iets nieuws. Nu waren het zijn vingers die interessant waren. Ik lachte me krom toen hij zijn handje steeds uitstrekte en weer tot een vuist maakte en dat steeds achter elkaar deed.

Hij maakte mij zo gelukkig..

Uren verstreken en na zeven uur in de avond hielp ik Malika met opruimen van de eettafel. "De vader van Amal is vanochtend overleden." Zei Malika ineens. Ik keek op en leunde tegen het aanrecht. "Wat erg..". Antwoorde ik terwijl ik aan het gesprek tussen mij en Tarik dacht. Ik had spijt van bepaalde woorden die ik zei. "Ik neem aan dat ze vandaag niet terug komt dan..". Zei ik tegen Malika.

En dat klopte ook. Tarik stuurde mij een smsje dat ze pas over twee dagen terug zouden komen. Ik stuurde hem een smsje terug dat Amal gewoon haar tijd moest nemen. Daar heb ik geen antwoord op gehad. De dagen daarop vlogen voorbij omdat ik druk aan het werk was. Mijn tante liet zich bijna nooit zien en mij hoorde je in ieder geval niet klagen..