Haar naam is Sophia

Deel 20

"Met Badr, zet een nieuwe vacature uit voor project manager." De medewerker aan de andere kant van de telefoon bleef stil. "Maar meneer Ziane. We hebben Sophia Nac..". Ik onderbrak hem meteen. "Jullie hebben gelijk. Door gebrek aan ervaring heb ik haar van de functie gehaald." Zei ik. "Oh ok, we kunnen de vorige kandidaten benaderen?". Vroeg hij. "Je stelt die vraag aan mij?" Zei ik nogal geïrriteerd. 'Eh nee.. nee ik ga meteen aan de slag."

Ik hing op en keek voor me uit naar de vrouw die op het punt stond om zo in elkaar te storten. Daar zat ze, recht voor mijn neus. Ondanks dat ik mezelf beloofd heb te beteren maakte ik met alle liefde een uitzondering voor haar. Als ik naar haar kijk zie ik namelijk de man die ik had moeten hebben. Ze had de ogen van haar vader en als ik naar haar keek, zag ik hem. En dan het ongeloofwaardige verhaal dat ze er niets mee te maken had. Het feit dat er tienduizend euro cash in haar huis was gevonden zegt mij al genoeg. Ik weet alles over haar. Van haar overleden moeder tot aan aan haar tante die hier niet zover vandaan woont. Haar tante Samra Naciri die voor een klein geldbedrag aan één van mijn mannen vertelde waar haar nichtje verbleef. Uiteindelijk was ze niet te vinden in de opvang waardoor ik de hoop had verloren haar ooit te vinden. Uiteindelijk is ze zelf naar mij toegekomen. Geduld loont dus echt..

Goed, ze kon nu geen kant op en ik heb haar precies waar ik haar hebben wil met dat contract. Ik stond uiteindelijk op en belde wat klanten op en regelde nog wat belangrijke zaken. Tegen een uur of vijf besloot ik maar te stoppen voor vandaag en pakte ik mijn spullen bij elkaar. "Ewa grote vriend?" Hoorde ik ineens. Ik draaide me om en zag Farid staan. Een goede vriend van mij die nooit echt van mijn zij geweken was.

"Hoe is het?". Vroeg ik terwijl ik naar hem toe liep om te groeten. "Goed.. goed en met jou? Ziet er goed uit man." Zei Farid terwijl hij om zich heen keek. "Bedankt, het gaat ook erg goed gelukkig." Zei ik. Hij wees met zijn duim naar achteren en fronste zijn wenkbrauwen. "Wie is die dame daar?". Zei hij. Ik keek naar Sophia die gekluisterd achter haar nieuwe bureau zat. "Een nieuwe medewerkster. Die andere heb ik eruit geknikkerd." Zei ik toen maar. "Hm, knappe vrouw. Laat me weten als ze vrijgezel is." Zei hij met een knipoog. Ik glimlachte even en sloeg mijn armen over elkaar. "Andere onderwerp, hoe gaat het met de familie." Vroeg ik terwijl ik mijn telefoon pakte en koffie wilde bestellen.

"Het gaat goed, z'n gangetje en bij jou?" Ik zuchte diep en dat was voor Farid genoeg om te weten dat het eigenlijk helemaal niet zo goed ging. Zo lang mijn moeder en Christina niet overweg met elkaar kunnen leek mijn huwelijk stil te staan. "Ja?" Hoorde ik aan de andere kant van de telefoon. "Twee koffie, zwart en geen suiker." En toen hing ik op. "Je weet hoe ik erover denk Badr." Zei hij terwijl hij tegenover mij ging zitten. "Ik zal het advies van mijn moeder moeten opvolgen en scheiden? Is dat wat je denkt?". Vroeg ik.

"Nee, dat niet. Maar je moeder heeft een punt. Je weet waar je aan begonnen bent. En kom op, die mensen zijn zo racistisch als ik weet niet wat. Het feit dat haar vader voor je werkt gaat hem alleen om je geld. Die man verkoopt zijn dochter nog voor geld." Zei Farid. "Dat weet ik, het is een hebberig mannetje. Maar Christina is anders, zorgzaam en lief." Zei ik. "Zolang ze maar niet de broek thuis aan heeft." Zei Farid met een knipoog. "Geen enkele vrouw zal me op mijn knieën krijgen Farid. Geen één." Zei ik.

Er werd geklopt op de deur en mijn nieuwe assistente liep naar binnen. Ze keek ons beide aan en liep naar mijn bureau toe. Bevend en op van de zenuwen liep ze onze kant op en legde ze de dienblad neer. "Dank je wel." Zei Farid. Ze keek hem aan en perste er met moeite een glimlach uit. "Hoe heet je?". Vroeg hij ineens. Ze keek mij vluchtig aan terwijl ik mijn wenkbrauwen fronste. Waar was Farid mee bezig? "Sophia." Zei ze. "Aangenaam, ik ben Farid." Zei hij terwijl hij zijn hand uitstak. Wederom keek ze mij vluchtig aan en gaf ze een hand aan Farid. Ze draaide zich daarna snel om en liep mijn kantoor uit.

"Pfff prachtige vrouw. Die ogen, daar kan ik zo in verdrinken." Zei Farid terwijl hij een slokje van zijn koffie nam. "Probeerde je nou net mijn assistente te versieren?" Vroeg ik nogal geïrriteerd. "Ik ben een gescheiden man Badr. Ik mag versieren wie ik wil." Zei hij. "Slimme zet trouwens, dit kantoor. Jij kan alles in de gaten houden terwijl niemand binnen kan kijken bij jou."

Ik humde wat en keek naar Sophia die stilletjes voor zich zat uit te kijken. "Ok, ik ga ervandoor." Zei Farid terwijl hij op stond. We gaven elkaar een hand en hij liep mijn kantoor uit. Hij bleef bij het bureau van Sophia staan en zei wat. Waar was hij toch mee bezig? Dit was totaal niet de bedoeling. Leunend op de rand van mijn bureau met mijn armen over elkaar zag ik hoe mijn beste vriend mijn vijand aan het versieren was.

Toen hij vertrok pakte ik mijn spullen en liep ik mijn kantoor uit. "Was het gezellig?". Vroeg ik terwijl ze me aankeek. "Wat?". Vroeg ze. Ik liep naar haar toe en keek haar aan. "Voortaan negeer je iedereen die hier voor mij komt. Begrepen?". Zei ik. "Hij vroeg alleen tot hoe laat ik moest werken." Zei ze. Ze rilde helemaal en ontweek mijn blik. "Sta op."

Ze keek me vluchtig aan maar deed wat ik zei. "Ik breng je weg." Waar ik niet op stond te wachten is dat Farid haar misschien beneden aan het opwachten was. Weet ik veel wat ze misschien tegen hem heeft gezegd. En behalve dat, Farid ken ik al jaren. Het is een rokkenjager en dat is ook de reden geweest waarom zijn huwelijk op de klippen gelopen is. Niet dat het me interesseerde wat hij met mijn nieuwe assistente zou doen, maar als iemand haar eerst onder handen zou moeten nemen was ik dat wel.

Ze pakte haar tas en jas en liep achter mij aan. Onderweg belde ik Christina op en keek ik naar Sophia die nog altijd op van de zenuwen was. We liepen naar de garage waar ik mijn auto had staan en toen we aankwamen stapte ze achter in. Ik stapte ook in en legde mijn spullen naast mij. Onderweg naar haar huis was het doodstil. Ze keek geschrokken toen ze opmerkte dat ik het adres hiervan wist en er rechtstreeks naartoe reed. Soms keek ze me vluchtig aan in de binnenspiegel alsof ze iets probeerde te zeggen. Toen ik aankwam wilde ze meteen uitstappen. "Niet zo snel Naciri.." zei ik. Ze keek me aan en deed de autodeur weer dicht. Ik gaf haar een map met wat dossiers erin. "Ik wil ze morgen om acht uur uitgewerkt op mijn bureau vinden." Zei ik. Ze nam de map aan en stapte toen uit. Langzaam liep ze voorlangs en keek ze me nog één keer vluchtig aan voordat ze richting de ingang van het appartementencomplex liep.

Rare vogel.

Ik starte de auto en reed uiteindelijk weg. Toen ik thuis aan kwam trof ik Christina huilend aan. "Wat is er?" Vroeg ik terwijl ik mijn vest en stropdas uit deed. "Je moeder, ze haat me!" Zei ze boos. "Wat is er gebeurt?" Vroeg ik. "Ze was even langs gekomen en ze dacht dat je er was. Ik heb haar vriendelijk verzocht om de volgende keer te bellen. Toen flipte ze tegen mij en zei dingen zoals 'dit huis is van mijn zoon'.

Ik trok mijn wenkbrauwen op en keek haar verbaast aan. "Wat is daar mis mee?" Vroeg ik. Christina keek mij verbaast aan en stond op. "Ik ben je vrouw Badr, aan wiens kant sta jij?" Zei ze. Dit was nieuw voor mij. Ik begreep deze hele theatrale reactie van haar niet. "Kant? Je vraagt mij een kant te kiezen?" Zei ik nogal verstomd. "Ja. Dat vraag ik van jou." Zei ze.

Ik liep naar haar toe en pakte haar arm vast. "Eén hef nooit je stem zo tegen mij, twee als ik zou moeten kiezen, kies ik de vrouw die mij negen maanden gedragen en opgevoed heeft en drie, als het je niet bevalt, daar is het gat van de deur." Ik liet haar los en liep vervolgens naar de slaapkamer. Prompt dacht ik aan de woorden van Farid. Hoe lang zou dit huwelijk stand houden?

We waren een jaar verder en letterlijk geen enkele familielid was goed in de ogen van mijn vrouw. Dat ik van Christina hou is te zien aan het feit dat we ondanks haar uitbarstingen over mijn familie, nog steeds bij elkaar zijn. Ik was wel wat aardig gewend, maar de laatste maanden werd het van kwaad naar erger.

Maar als ik zou moeten kiezen zou ik geheid voor mijn moeder kiezen. Misschien had ik toch naar mijn moeder moeten luisteren. Dit was allemaal zo vermoeiend en kon ik er absoluut niet bij hebben.

Ik stak uiteindelijk een sigaret op en keek uit het raam van de slaapkamer. Als mijn huwelijk op deze manier doorging zou ik een keuze moeten maken. Het probleem was dat Christina alles over mij wist. Teveel zou je kunnen zeggen. Wat ik ook zou doen, ik moest voorzichtig te werk gaan. Ik kan me niet permitteren dat ik weer de gevangenis in moet omdat mijn vrouw haar mond voorbij zou praten..