Haar naam is Sophia

| Deel 94

"Ja vader. Alles loopt op rolletjes. Maak je geen zorgen..

..ik ook van jou. Doe de groeten aan Laila en geef haar een dikke kus."

Awkward.. Zei ik in mezelf.

"En?" Ik keek op naar Tarik en glimlachte. "Ze waren er. Een heel team. Op de verkeerde locatie! Badr is er dus mooi in getrapt partner." Grinnikte ik. "Wat doen we nu?". Vroeg Tarik. "De beste man een bezoekje brengen?" Vroeg ik. "Uitstekend idee." Zei hij terwijl hij zijn wapen controleerde. "Wacht eens even..". Zei ik. "Uit voorzorg Naciri." Zei hij met een knipoog. "Liyam?".

"Die is bij Malika en de beveiliging." Zei hij. "Geen haar op mijn hoofd die Liyam nog bij zijn verraderlijke vader laat." Zei ik terwijl ik op stond.

"Laten we gaan."

"Sophia.. Sophia..". Hoorde ik ineens. "Ja Malika?". Vroeg ik. Malika kwam met een nogal bedrukt gezicht naar ons toe rennen. "Ik heb Amal nergens kunnen vinden, heeft u haar gezien?". Vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd en keek naar Tarik. "Probeer even Stefan. Wij moeten nu echt weg." Zei Tarik. Ze knikte en ging weer verder. We stapte in de auto en reden weg. "Vind je niet dat Amal de laatste dagen nogal afwezig is?". Vroeg Tarik. Ik keek hem aan en schudde lichtjes mijn hoofd. "Ik heb het zo druk gehad en heb eerlijk gezegd niets gemerkt. Jij wel?". Vroeg ik. Er ontsnapte een lichte zucht uit zijn mond en zijn blik stond anders. "Ik weet het niet. Misschien ligt het aan mij." Antwoorde hij. "Hormonen Tarik..". Zei ik. Tarik keek me vragend aan, maar het kwartje viel meteen dus met een geruststellende blik vervolgde we onze weg..

Eenmaal bij Badr aangekomen liepen Tarik en ik naar zijn appartement. Ik drukte op de bel en wachtte totdat hij open deed. Na een paar seconden vloog de deur open met een glimlachende Badr. Maar zijn glimlach verdween toen hij niet Liyam zag maar Tarik. Ik liep naar binnen en gebaarde Tarik mee te lopen. "Wat heeft dit te betekenen?". Vroeg hij kwaad. "Waar is mijn zoon?". Vervolgde hij. "Thuis." Antwoorde ik. "Verdomme Naciri! Waar denk je bezig mee te zijn?!" Zei hij terwijl zijn ogen vuur spuwde. "Naciri? Safi? Is het geen Sophia meer?" Vroeg ik. Tarik keek me aan en ammuseerde zich kostelijk. "Wat is dit voor een fucking show! En dan haal je deze beul nog in mijn huis! Dit gaat een staartje krijgen! Dat garandeer ik je." Zei hij kwaad.

"Is dat zo? Wat dacht je te doen Badr? Mij even lekker maken met je lieve woorden en je zorgzaamheid om de locatie van mijn vader los te peuteren? Ja! Ik had je meteen door! Wat dacht je? Sophia de dommerik heeft niets door? Jij kon goed acteren zeg, maar newsflash, ik ook!". Siste ik boos. "Lo.. locatie? Waar heb je het over mens met je locatie?". Vroeg hij. Ik moest ineens hard lachen. "Wow, je bent wel erg vergeetachtig." Zei ik. Hij keek me vaag aan en zijn blik die nog net op donder stond veranderde naar een nogal ernstige blik. Hij liep op een gegeven moment ergens naartoe en we hoorde hem ineens keihard vloeken. Tarik en ik liepen naar een kamer toe waar Badr alle lades van een bureau heeft leeg gegooid..

"Wat doe je?". Vroeg ik. Hij wierp me een boze blik toe en ging verder met zoeken. Toen haalde hij een hand door zijn haar en stond ineens verschrikt stil. Zijn ogen vlogen open en gauw liep hij langs ons heen naar de voordeur. Tarik pakte zijn vuurwapen maar ik legde een hand op zijn arm en schudde mijn hoofd. "Ik weet niet wat er is, maar zo ken ik hem niet en zo heb ik hem nog nooit gezien." Zei ik tegen hem. We volgde Badr de deur uit die via de trappenhuis een verdieping naar beneden liep. Daar aangekomen beende hij zich naar een voordeur en bonkte er keihard op. "Salma! Maak verdomme open!". Zei hij kwaad. Er kwam geen geluid en er werd geen deur geopend. Wat wel gebeurde was dat Badr nogal wat animo trok doordat sommige mensen nieuwsgierig in de gang stonden te kijken. "Salma!!". Zei hij nog een keer.

Badr sloeg met een vuist op haar deur en beende weer naar de trappenhuis richting zijn eigen appartement. Wij waren nog steeds flabergasted van wat er zich momenteel afspeelde en we begrepen er geen donder van. Tarik begon zijn geduld te verliezen en ik kon hem met moeite rustig houden.