Haar naam is Sophia

| Deel 71

De regendruppels sloegen keihard tegen de ramen en de wind loeide door het hele huis. Ik kon amper functioneren, het enige waaraan ik dacht was de smerige streek van Adil. Zijn streek én het verhaal erachter. Al die jaren zorgde ik als een broer voor hem. Ik beschermde hem en ondanks de streek die hij me met Sophia leverde, had ik hem ergens diep in mijn hart vergeven.

Mijn hart brak de dag toen hij als afgeschoten wild op mijn oprit werd gegooid. Ik kreeg zelfs een schuldgevoel en wilde het liefst diezelfde dag Omar en zijn aanhang omleggen. Maar het enige waar ik me zorgen om maakte was zijn gezondheid. Hij moest en zou beter worden. Nu hij ons dit geflikt had wenste ik dat hij diezelfde dag nog aan zijn einde kwam. Het werk van mijn vader is in één klap verloren gegaan. Ik was nijdig op Adil, maar ook kwaad op mijn moeder. Na al die waarschuwingen vanuit mijn kant heeft ze toch haar zin door gedrukt en kijk ons nu..

Met een zucht liet ik me achterover vallen en keek ik naar mijn telefoon die overging. Ik had totaal geen zin om iemand te spreken maar het was Franco. "Ja?" Zei ik. "Baas, ik heb twee dingen. Eén de advocaat is drie dagen terug op het politiebureau gezien. En twee Adil heeft de bedrijven verkocht aan iemand die in Zwitserland woont."

Zwitserland?

"Zoek uit wie het is." Ik hing op en keek voor me uit. Zwitserland?

Ik stond op en begon na te denken of ik een connectie in dat land had. Nee, ik kende niemand daar dus ik was reuze benieuwd wie deze persoon was. Wie het ook was, ik moet diegene hebben. Adil zal zich niet meer zo snel laten pakken dus dat was een verloren zaak..

Een paar uur later werd er gebeld en kwam Franco naar binnen. "Ik hoop dat je goed nieuws hebt Franco...". Zei ik terwijl ik twee lege glazen met drank vulde. "Omar Naciri is neer geschoten." Zei hij. Ik draaide me om en keek hem aan. "Wat zeg je daar?". Vroeg ik. "Hij is neer geschoten, ik hoorde het van een betrouwbare bron. En weet je waar hij neer geschoten is? Zwitserland."

Ik trok mijn wenkbrauwen op en keek hem indringend aan. "Wat?". Zei ik nogal beduusd. "Denk je dat Omar iets te maken heeft met onze bedrijven?". Vroeg ik. "Ik weet het niet, dat moet ik nog uitzoeken. Hij heeft daar wel bedrijven staan dus hij kan ook daarvoor naartoe gevlogen zijn." Antwoorde hij. "Dus je zegt dat het ook puur toeval kan zijn? Dat zowel die gast die onze bedrijven heeft niks te maken heeft met de aanslag op Omar?". Franco knikte. "Dan heb je geen goed nieuws voor mij Franco..". Zei ik licht geïrriteerd. "En hoe zit dat met die speurneus?" Vroeg ik. "Hij houdt zich rustig volgens onze mannetje. Twee maanden geschorst." Zei Franco met een glimlach. "Mooi, mooi.. dat is goed nieuws en nu wil ik verdomme weten aan wie mijn achterlijke broertje onze bedrijven heeft verkocht." Zei ik. Franco knikte en liep toen weg.

Op het moment dat ik ging zitten werd ik gebeld door Hakim. Mijn hoofd stond er echt niet naar om op te nemen maar Hakim belt niet zo snel zomaar. Dus ik nam op en nam een slokje. "Hey Badr, alles goed?". Vroeg hij. "Het gaat vriend, en met jou?". Vroeg ik. De hele chaos waar ik in zat liet ik maar achterwege. "Heel goed Badr.. die miljardenproject waar jij ook in hebt geïnvesteerd?". Zei hij. "Wat is daarmee?" Vroeg ik. "Iemand heeft het gekocht. Je wordt nog rijker dan je al was vriend." Ik trok mijn wenkbrauwen op en liet me naar achteren vallen op de bank.

"Wie is de koper?" Vroeg ik puur uit nieuwsgierigheid. "Een jongedame.. ik ben haar naam even kwijt en heb de papieren hier niet bij me. Iets met een S.." Zei hij stamelend.

"Hm een jongedame,..". Zei ik terwijl ik naar mijn glas keek en rondjes met de inhoud maakte. "Ja, laat mijn vrouw dit maar niet horen maar deze jongedame mag er nog wezen ook..". Grinnikte hij. "Ik ben volgende week in Dubai. Dan kun je ons aan elkaar voorstellen." Zei ik. "Nou, ik weet niet of dat zo'n goed idee is Badr, ze heeft een vriend die niet zo spraakzaam is en nog erg asociaal is ook." Zei Hakim. "Dus? Ik hou van uitdagingen, dat weet je toch?". Antwoorde ik. Hakim moest lachen en na wat gebabbel heen en weer hing ik op.