"Fijn, nog iemand die Nederlands spreekt." Zei ik met een glimlach. "Hakim glimlachte ook en gebaarde dat we mee konden lopen. Hij liet al het nodige zien en de doodserieuze Tarik leek alles in zich op te nemen. "Dus wat is jullie..." Eer Hakim na de hele rondleiding zijn zin kon afmaken brak Tarik in. "Prima." Zei hij. Hakim keek op en ik deed eerlijk gezegd hetzelfde. Maar goed, ik was de leerling en hij de meester dus hij wist wat hij deed. "Dan ga ik meteen de papieren in orde maken." Zei Hakim. Hij excuseerde zich en liep toen weg.
Ik keek naar Tarik die zijn telefoon pakte en vast mijn vader belde. Hij hieldt het kort en krachtig en hing toen op. Toen was het afwachten geblazen. Ik kon niet wachten om Hakim te zien verschijnen met alle papieren want dit was echt een ongemakkelijke situatie. Gelukkig werd mijn gedachte meteen gehoord want even later verscheen Hakim met iets in zijn hand. "Volg mij maar." Zei hij met een glimlach. Dat deden we, de meester voorop en de leerling achteraan.
We kwamen in een kantoor aan en Hakim gebaarde dat we plaats konden nemen. Tarik nam de papieren door en schoof deze onder mijn neus. Ik keek hem aan en hij naar mij. "Je moet tekenen." Zei hij. Ik keek vreemd op en zag Hakim toch ietje ongemakkelijk kijken naar ons. Uiteindelijk besefte ik me dat het betrouwbaar was aangezien ik dit voor mijn vader deed. Dus ik zette een handtekening, Hakim ook en de klus was geklaard. Ik was nu eigenaar van een miljardenproject. Hakim stond op en gaf mij zijn visitekaartje. Toen ik deze aan wilde nemen, pakte Tarik deze echter aan. "Bedankt." Zei hij. Hakim glimlachte maar ik zag dat hij het net zo ongemakkelijk vond als dat ik deed.
"Goed, eh mijn nummer staat op het kaartje. Mochten er vragen zijn of iets dergelijks. Ik blijf jullie bijstaan tot de bouw zal starten." Zei hij. Ik bedankte hem vriendelijk en liep toen zijn kantoor uit. Lopend richting de auto maakte ik me echt boos om het gedrag van Tarik. Je zou haast denken dat ik met een Badr 2.0 probeerde te communiceren. Koud, kil, en korte vragen en antwoorden. Hij stapte in en ik ook.
"Is er iets?". Vroeg ik toen maar. Hij fronste zijn wenkbrauwen en keek me aan. "Sinds ik hier ben doe je onaardig en zo kortaf. Wat heb ik je aangedaan?". Vroeg ik voorzichtig. "Zo ben ik nu eenmaal." Antwoorde hij. "Zo ben je nu eenmaal? Ik dacht dat je me iets bij zou leren maar ik heb niks mee gekregen. Je had op z'n minst kunnen vertellen dat ik een handtekening moest plaatsen. We hadden het contract samen even kunnen doornemen." Zei ik. "Samen het contract doornemen?". Zei hij vragend alsof het de meeste idiote vraag was die ik stelde. "Je weet er niks van." Zei hij. "Precies.. ik weet er niks van en daarom ga jij toch mee om het mij te leren?". Zei ik. Tarik zuchte diep en starte de auto.
"Als je klachten heb, ga je naar je vader. Dit is mijn werkwijze." Zei hij. Ik trok mijn wenkbrauwen op en keek hem echt serieus boos aan. "Jouw werkwijze is dat ik dus moet raden waaruit mijn werk bestaat? Hoe moet ik dat doen als ik straks in mijn eentje zulke afspraken heb?". Vroeg ik. "Beter opletten." Antwoorde hij. Ik had het niet meer en stapte meteen uit. Tarik keek me verbaast aan en ik ging op de achterbank zitten.
Hij gaf gas en we reden terug naar huis. Daar aangekomen stapte ik meteen de auto uit en liep ik naar binnen. Ik rende zowat de trap op richting mijn slaapkamer en deed de deur open. "Shht mevrouw Sophia.. hij slaapt net." Zei ze. Ik baalde enorm dat hij sliep en ik hem even niet kon knuffelen maar ik was Fatima dankbaar dat alles goed is verlopen. "Hoe vond je het diner gisteren?". Vroeg ze. "Wel leuk, Laila is een leuke vrouw." Zei ik. Fatima glimlachte en vroeg me naar de afspraak van vandaag. Ik schudde mijn hoofd en zuchte diep. "Ik krijg geen hoogte van die Tarik. Hij was zo bot en kortaf. Ik zou iets moeten leren, nou het enige wat ik geleerd heb is mijn woede beheersen want ik kon hem wel vermoorden." Zei ik. Fatima moest zachtjes lachen en hieldt een hand voor haar mond. "Hij kan erg moeilijk zijn. Niemand begrijpt hier waarom hij zo doet en in elkaar zit. Meneer Naciri wel, maar die durven we niks te vragen." Zei ze. Ik zuchte diep en keek haar aan. "Ik wil het niet weten ook". Fatima glimlachte zachtjes.
JE LEEST
Haar naam is Sophia
Romansa'Als ik had gedacht dat de wereld er zo voor mij uit zou zien, was ik liever niet geboren.' Dit moet Sophia haar hele leven elke dag gedacht hebben. Haar vader is een zware drugsgebruiker en verkoopt af en toe zelf ook wat om het vervolgens weer uit...
