Haar naam is Sophia

Deel 18

"Ik lijk denk ik wel gek."

"Sophia, kom op. Je zal het je vast verbeeld hebben. Kom! We hebben wat te vieren want je bent aangenomen!!!". Gilde Leyla zo hard terwijl ze mijn handen pakte en de kledingzaak uitsleurde. "Ja.. ja je hebt gelijk. Het zal anders wel heel bizar zijn." Zei ik. "Precies! Het enige wat bizar is, is je sollicitatiegesprek!" Zei ze. Ik glimlachte en was daar zelf ook nog in shock van. "Je geduld wordt beloond Sophia. Laten we ergens gaan lunchen, ik heb zin om dit te vieren."

Ik liep met Leyla mee naar een plaatselijke lunchroom en samen zaten we door te nemen wat ik aan moest trekken op mijn eerste werkdag. "Ik ben wel zenuwachtig want ik heb totaal geen ervaring." Zei ik. "Hebben ze je trouwens geen proeftijd gegeven?". Vroeg Leyla.

Ik fronste mijn wenkbrauwen en schudde lichtjes mijn hoofd. "Het contract hebben zij gehouden. Ik zou het nog krijgen van hun op mijn eerste werkdag. Maar ik heb niets gelezen over een proefperiode." Leyla hief haar schouders op en glimlachte. "Dubbel geluk." Zei ze. Ik moest lachen en uiteindelijk stonden we op om te shoppen voor een outfit.

Toen we daarin geslaagd waren vetrokken we naar huis waar Leyla me helemaal onder handen nam. "Ik moet maandag pas werken hé." Zei ik tegen Leyla die helemaal gefocust make up op mijn gezicht aan het aanbrengen was. "I know.. maar ik wilde je altijd al opmaken. Je hebt mooie ogen!". Zei ze terwijl ze met een poederkwast op het puntje van mijn neus tikte. Ik moest niezen en keek naar Leyla die op haar beurt naar mij keek met gefronste wenkbrauwen. "Je eyeliner is naar de...klote." Zei ze. Ik trok een zielig gezicht en moest lachen om de reactie van Leyla. "Je mag je kunstwerk maandag afmaken." Zei ik.

Toen de maandag aanbrak was ik helemaal op van de zenuwen. Het hele weekend heb ik geen ene oog dicht gedaan door de spanningen en de rusteloosheid die door mijn brein ruiste. "Lukt het alleen in de winkel vandaag?". Vroeg ik aan Leyla die aan de koffie was. "Ja natuurlijk, er komt geen kip! Binnenkort ga ik echt in gesprek met mijn vader." Zei ze nogal somber. "Ik bel je tijdens mijn pauze wel ok?". Ik liep naar haar toe en drukte een kus op haar hoofd. "Wacht.. even een check up. Draai je om." Zei ze. Ik keek haar aan en moest lachen. Hoe somber ze ook was, ze had altijd oog voor details. Ik droeg een jeans en een witte blouse met een vestje. Mijn haren had Leyla gisteren al met een stijltang bewerkt en ik droeg niet te overdreven hakken.

"Je komt getrouwd terug." Zei ze terwijl ze een slok koffie nam. "Nou, ik hoop het niet!". Zei ik terwijl ik in de lach schoot. Ik nam afscheid van Leyla en zuchte diep toen ik eenmaal onderweg naar mijn werk was. Bij elke stap die ik liep naar het bedrijf werd ik nerveuzer en kon ik van de spanning zo omvallen.

Toen ik aankwam melde ik me bij de desbetreffende collega die me inwerken zou. "Je hebt geen ervaring hoorde ik van meneer van Dijk." Zei hij. "Ja klopt, dit is allemaal nieuw voor mij." Zei ik zo eerlijk mogelijk. "Ik ga het zo goed en duidelijk mogelijk uitleggen goed?". Ik knikte alleen en samen liepen we naar een kantoor waar hij het één en ander ging uitleggen.

In feite kwamen al deze taken voorbij in mijn studie dus theoretisch wist ik het één en ander wel. In de praktijk was dat een ander verhaal, maar ik luisterde aandachtig en probeerde alles op te slaan in mijn geheugen. Na een uur stond hij op en gebaarde dat ik mocht gaan zitten. "Het bedrijf is nieuw en de eigenaar zal zich zo voorstellen in de vergaderkamer om tien uur. Je kan meteen met hem bespreken over de nieuwe ontwikkelingen binnen het bedrijf en wat hij zoal van je verwacht. Ik waarschuw je alvast, hij kan heel streng zijn dus mocht hij uit zijn slof schieten, adem in en adem uit." Zei hij met een glimlach. Ik knikte alleen en mijn collega verliet de kantoor die blijkbaar aan mij toegewezen is.

Ik nam de mails door en ergens was dat uurtje inwerken wel erg kort als ik zie wat er allemaal van mij gevraagd werd. Goed, ik zal het maar moeten leren en als ik er niet uit kom schakel ik mijn collega wel in bedacht ik me.