Haar naam is Sophia

| Deel 62

Mijn vader nam plaats op de bank en keek me aan. "Ga zitten Sophia..". Zei hij gebarend met zijn hand naar de bank tegenover hem. Ik deed wat hij vroeg en keek hem aan. "Dus, hoe ben je in contact gekomen met Badr Ziane...".

"Mijn oom had zijn geld gestolen. Er kwamen wat mannen verhaal halen bij ons thuis en ik was vreselijk bang. Ik ben denk ik nog nooit zo bang in mijn leven geweest..". Zei ik terwijl ik de kippenvel op mijn armen glad wreef met mijn handen. "Eén van hen was naar de kamer van mijn moeder gegaan en ik liep er ook naartoe om haar te beschermen. Ze was toen erg ziek en bedlegerig." Wederom kreeg mijn vader glazige ogen en ergens wist ik vrijwel zeker dat de liefde die ze voor elkaar voelde erg diep was. "Plotseling zei één van hen dat er iets mis was en toen we gingen kijken lag mijn vader levenloos op de bank. Ik schrok ontzettend en het ergste van alles was dat ik voor die schuld moest opdraaien."

Ik zag de kaken van mijn vader zich aanspannen en de glazige ogen veranderde al gauw naar een neidige blik. "Ze kwamen me halen... en daar zag ik Adil. Ik denk vaak aan die dag." Zei ik starend voor mij uit denkend aan Mounir die voor mijn neus dood geschoten werd. "Ik had de helft van het geld gevonden en daarvan stak ik veertigduizend euro in mijn eigen zak. Ze zaten achter mij aan omdat het bedrag niet compleet was dus ik moest wel weg uit dat huis. Uiteindelijk overleed mijn moeder en kort daarna had Adil mij gevonden."

Ik schraapte mijn keel en keek mijn vader aan. "Omdat het bedrag dus niet compleet was moest ik het dus compenseren. Adil wilde me verkopen aan...". Ik zweeg want ik kon het gewoon uit woede en schaamte niet eens over mijn lippen krijgen. Maar zijn blik en gebalde vuisten spraken al boekdelen. "Daar leerde ik Badr kennen. Eerst als de neef van Adil uiteindelijk veel later als de halfbroer van Adil. Daartussen had Adil mij vrij gelaten." Mijn vader fronste zijn wenkbrauwen en keek verbaast.

"Hij liet me gaan. Ik ben toen naar tante Samra geweest maar al gauw werd ik eruit gezet door haar omdat ze bang was voor haar eigen veiligheid. Dat snapte ik wel, het was begrijpelijk." Zei ik. Mijn vader schudde zijn hoofd. "Onzin, ze had je moeten beschermen Sophia." Zei hij. Ik moest ineens glimlachen. "Dan vind je het vast niet leuk om te horen dat zij diegene was geweest die me verlinkt had aan Badr aan zijn mannen." Zijn ogen keken me vol ongeloof aan. "Mijn zusje? Mijn zusje heeft haar eigen nichtje verlinkt? Hoe.. hoe wist je dat?". Vroeg hij vol ongeloof. "Toen ik het huis uit werd gezet was ik dakloos. Gelukkig heb ik een dame van mijn leeftijd leren kennen die me onderdak gaf en zelfs een baan. Ik had ondertussen mijn opleiding weer opgepakt en mijn diploma gehaald. Toen zocht ik naar werk maar het bedrijf waar ik solliciteerde was het bedrijf van Badr. Zo heeft hij mij gevonden want hij wilde wraak via mij nemen op mijn oom die zijn geld gestolen had. Toen zei hij dat over mijn tante." Zei ik.

"Ik begrijp het niet. Je solliciteerde bij hem? Wist je niet dat het zijn bedrijf was?". Vroeg mijn vader. "Absoluut niet, anders had ik daar natuurlijk nooit gesolliciteerd. Mijn vriendin kwam te overlijden tijdens een auto ongeluk. Ik raakte het huis kwijt dat op haar naam stond en zodoende moest ik bij Badr thuis gaan wonen." Zei ik.

"Wat een appart en nogal complex verhaal Sophia." Zei hij. "Dat is het zeker. Ik mocht niet meer in het bedrijf werken want ik was de 'dochter van een junk' en zodoende moest ik thuis bij hem blijven. Toen wilde hij zijn moeder besodemieteren door mij te huwen. Zij had niks met zijn ex vrouw en wilde haar zoon niet aan kop hebben als erfgenaam voor alle bedrijven van zijn vader. Zolang hij met haar was kon hij dat op zijn buik schrijven. En toen kwam hij met het idee om met mij te 'trouwen' op papier wat vals was overgings." Ik zag mijn vader al rood aanlopen bij het woorden 'trouwen'. "Dat plan mislukte." Vervolgde ik.

Ik twijfelde of ik het over zijn wreedheid moest hebben toen hij een kans deed zijn eigen zoon te vermoorden of hem in de eerste instantie te laten aborteren maar dit hieldt ik maar voor mezelf. Mijn vader had genoeg informatie om te weten hoe ik bij Badr terecht gekomen was. "Hoe weet je dat je broertje vermoord was?". Vroeg ik. Mijn vader zuchte diep en kruiste zijn handen in elkaar. "Toen ik hoorde dat ze hem wilde opgraven. Je achterlijke tante heeft de Nederlandse autoriteiten toestemming gegeven om hem op te graven. Daar gingen bij mij de alarmbellen af. Goed, enerzijds was ik mijn zusje wel dankbaar dat ze haar toestemming had gegeven want zo zijn ze er toch achter gekomen dat hij vermoord was. Opgraven in Marokko is natuurlijk geen normale gewoonte dus Nederland bleef maar pushen. Toen ze zeiden dat het om een afrekening in een groot drugsnetwerk ging gaven ze uiteindelijk hun toestemming. Ze hebben alles onderzocht tot aan zijn haar aan toe. Daar kunnen ze namelijk veel informatie verkrijgen over drugsgebruik bij een overledene en met de technieken van tegenwoordig was het antwoord al snel bekend." Zei mijn vader.