ALIN YAZIM

Hayalkırıklığı ...

Hüzün. ..

Çok değil iki dakika sonra taksiyi durdurdum... Ve indim....

Soğuktu. ...

Üşüyordum ,çünkü evden bir hışımla, o Murat denilen bay ukalanın eline bıçağı verip çıkmıştım. Montumu giymek aklıma bile gelmemişti. Sonrasındaysa bir kez daha eve girmeye cesaret edememiştim. Benzer bir olaydan sonra olmazdı, yapamazdım......

Gözyaşlarıma şahit olmasındı kimse... kimsenin yanında ağlamamayı henüz sekiz yaşımda öğrenmiştim.....

Suçsuzdum ve belkide en günahsız olanı?... Ama kendimi öylesine kirli ve iğrenç hissediyordum ki ,her aynaya baktığımda gördüğüm yüzden bir kez daha ve bir kez daha nefret ediyordum. ....

Amaçsızca yürümeye başladım. Nereye gideceğimi bilmiyordum . Saat kaçtı ki ?? Nuri baba kapatmış mıydı lokantayı ?? Ne kadar yürüdüğümü bilmiyorum artık neredeyse hiç birşey görmediğimi farkettiğimde durup etrafıma bakmayı akıl edebilmiştim....

Neresiydi burası? Evden çok uzaklaşmış olamazdım. Sadece iki dakika taksiyle gitmiş, sonrasında inip yürütmüştüm... Ama ne tarafa ? Ama nereye? Ama ne kadar????

Etrafta kimsecikler yoktu. Geri dönüp geldiğim yöne yürümeyi akıledebilmiştim sonunda... Geri dönüp yürümeye başladığımda uzaktan birkaç kişinin seslerinin geldiğini duydum.. Böyle ıssız bir yerde ne işleri vardı? ? Dahası benim ne işim vardı? ?

Başımı öne eğip olabildiğince hızlı yürüyüp takriben yirmi metre sonra zar zor seçebildiğim ışığa doğru yürümeye başladım. Sesler yükseliyordu, buda yaklaştıklarına işaretti.

Kimi sallanarak şarkı söylüyor, kimi dili döndüğünce anlamsız şeyler konuşuyor, biriside iğrenç şekilde küfür ediyordu.

'Bunlar ya sarhoş ,ya da tinerciler. Bir an önce buradan uzaklaşmalıyım'

Korkuyordum ,uzun zamandır kimseden korkmadığım kadar hemde...

Tam yanlarından geçtim derken ve bildiğim bütün duaları okurken, birisi farketmiş olmalı ki yanındakinin kolundan çekiştirip. ..

"Şşştt lan bakın ben ne gördüm " dedi.

Baygın baygın konuşuyordu. Diğeri. ..

"Nerde lan kız mı gördün yoksa?"

Bir diğeri daha da iğrençti. ..

""Eğlence ayağımıza geldi beyler. .."

Allahım ne olur bana yardım et!...
"Bismillah" deyip koşmaya başladım , ama ne koşma. .. Mümkün olsa kanat takıp uçmak isterdim. ..

Ne kadar koştum bilmiyorum ,arkama bakmaya korkuyordum. Sanki arkamı döndüğüm an bir el beni tutacak ... sonrasını düşünmek bile istemiyordum... Kendi kendime teselli vermezsem burada bayılabilirdim...

" Geçti hüzün sakin ol. .. onlar geçmişte kaldı. .. geçti. ... gecti...."

Bizim mahalleye gelmiştim. Buraya gelmeyi istiyor muydum?

Asla....

Ama ayaklarım beni buraya getirmişti. Üstelik ayağımdaki ,evde giydiğim yazlık babetlerimdi...

İçeri giremezdim.. Girmedim de . Bahçe kapısından girip büyük çınarın yanına gittim.... Tek manzaram şimdide tek dayanağım olacaktı. ..

Yağmur ne zamandır yağıyordu bilmiyorum . Karı eritmeye yememişti yine de. Unutmaya çalıştığım geçmişimle boğuşmaktan ve kaçmaktan hiç birşeyin farkına varamamıştım ...

Tepeden tırnağa sırılsıklam olduğumu ise, çınarın dibinde beş dakika geçirip te, koşmanın verdiği adrenalin geçtiğinde ,üşüyen bedenimden anlamıştım. ..

Çok üşüyordum. .. Şu an yapabileceğim tek şey ise, sabahı beklemekti . Üşüdüğümü unutup uyuyabilseydim belki daha çabuk sabah olurdu....

Ne bu akşam yaşadıklarımı ,ne Hilal in söylediklerini ,ne de geçmişimi düşünmek istiyordum. Sadece uyumak...

Koca Çınara sokuldum, ve kapanmaya zorladım gözlerimi. ...

Ne kadar sürdü bilmiyorum ama şu an bütün hayatım değişmişti. .

Oda ne ? mis gibi kokuyor . Annem börek yapmış olmalıydı her zamanki gibi ..

"Hadi bakalım uykucu tembel kalk artık " ve bir öpücük kondurmustu okşadığı saçlarıma. ..

Biliyordum, tüm o kötü hikayenin aslında sadece korkunç bir kabustan ibaret olduğunu. ..

Kocaman bir özlemle sarıldım anneme , sanki kötü hiç bir şey yapmamış ve her şey yolundaymış gibi... Ve işte, küçük cadı da uyanmıştı.... Canımın yarısı...