ALIN YAZIM

serzeniş...

Hüzün.........

Hasan abiyle birbirimize bakıp anlamaya çalışıyorduk.. Ama görünen o ki Ahmet bey şu an bizi düşünecek durumda değildi. Tam yarım saat geç kalmıştık ama o hiç bir şey demeden bir hışımla geçip gitmişti yanımızdan..

"Bilırmısın üzün,bence bu adam bu ka sessız ise kesın bişe var. Bence biz bu gün gözüne gözukmeyelım. "

Haklıydı çok olmamıştı işe başlayalı ama Ahmet beyi bir kaç kez bu şekilde görmüş ve arkasından mutlaka bir kaç kişinin işine son verildiğini duymuştum.

Hasan abinin dediğini yapıp işimizin başına geçtik. Öylesine çok koşuşturmuştukki artık ayaklarımı hissetmiyorum desem abartmış olmazdım. İşimizin bittiğini söylediklerinde saat gecenin ikisiydi. Onsekiz saat çalıştıktan sonra evimi ve yatağımı aslında ne kadar çok sevdiğimi bir kez daha anlamıştım.

Kapıda bizim çıkmamızı bekleyen korumalardan birisi, elimize birer zarf tutuşturdu ve yarın izinli olduğumuzu , çıkmak için beş dakikamız kaldığını söyledi. Bizimle mesaiye kalan diğer yedi elemandan sadece mutfakta Hasan abi ve ben garson olarakta Mahir ve selen kalmıştık. Selen'le Mahir'de oflayarak yanımıza geldiklerinde dayanamayıp..

" Selen kaç kişi vardı? O kadar insana nasıl yetiştiniz ikiniz? Biz Hasan abiyle çok zorlandık. "

Selen gülümsedi..

" Tam tamına sekiz kişi vardı canım. " Dedi alaya alarak.. Ben şok, ben iptal ...

Way canına yandığımın parası. İnsanlar ne hale geliyordu böyle bu kağıt parçası için.

Gerekenden fazlası hep çıkar ve açgözlülük geliyordu bana . Oldum olası ihtiyacımdan fazlasına asla tenezzül etmemiş ve etmeyecektim de ...

O arada çalan telefon herkesin artık eve gitmek üzere ayrı ayrı dağılmasıyla denk düşmüştü..

' bücür ' arıyordu..

İkinci çalışında açtım..

" Appaaaaaa.. nerdesin ? "

" Maldivlerdeyim...
Şu an şenzlongumun ve güneşin tadını buz gibi ayranla !!! Çıkarıyorum bücür. Sen nerdesin ??""

Okkalı bir kahkaha sesi yankılandı ahizeden.

" Appa ya gecenin bu saati amma da espri yaptın ha !. İşin daha bitmedimi senin ?"

"Bitti bücürüm bitti bende, işimde bittik"

"Tamam appam bekle ben on dakikaya ordayım. "

"Soner !! Sen zahmet etme ablam ben gelirim . "

"O nası söz appam ya duymamış olum bak . Ben çıktım bile "

Yine yüzüme kapattı telefonu essek sıpasi . En azından buraya kadar zahmet etmesine gerek yok . Yolda karşılaşırız nasılsa.

Böyle havalardan nefret ediyorum. Yağmurdan sonra her yer ıslak ve soğuk. Zaten tırsıyorum bide soğuktan büzüşmek iyice can sıkıcı.

İlk köşeyi döndüğümde sanki arkamda ayak sesi duyar gibi oldum .
Hızla dönüp arkama baktım ama kimse yoktu. Hayalgücümün bana bi oyunu ,aldı sevdiğimi verdi zulümü.. Evet en iyisi bu işte ,ah Orhan Baba ne büyük insansın. Sanki benim için bestelenmiş bütün şarkıları.

Şu sokağıda geçtimmi artık ortalık daha kalabalık ve aydınlık olacak . Ara caddeler her zaman tenha ve karanlık. Ah işte yine ayak sesleri , eminim yine hayal gücümün bana ..

Omzuma dokunan sert bir cisimle aniden bir çığlık koyu verdim..

"Şşttt bağırmayı kes ve beni dinle . Attığın her adım izleniyor . Tıpkı senin Ahmet beyi dinlediğin gibi. Anlıyormusun?

Anlıyor muyummu?? Tabi kide Anlıyordum çünkü dinlerken gözümün biride kameraları zaten farketmişti. Ama bunu ancak konuşma bittiğinde görmüştüm. Kahretsin başım yine belada ..

"Eğer o duyduklarından birisine bahsedersen... boşluğu sen doldurabilirsin"

Omzundaki baskı aniden kalktı ve uzaklaşan ayaksesleriyle beraber dokuz sekizlik rritim eşliğinde kendinden geçen kalbimin düzene girmesi için unuttuğum nefes alma işlemine başladım... Kimdi bilmiyorum ,bildiğim birşey varsa bundan sonra diken üstünde yaşayacağımdı. Hatta işe de artık gitmesem iyiydi . Gidemezdim de zaten .

"Apppammmm!!!!!"

Artık nasıl bir çığlık koyverdiysem, bizimki de benimle aynı anda, tonda ve ritimde bağırmaya başladı.

Gözlerimizi kocaman açmış ben ona, o bana bakarken ,aynı anda da bağırmaya devam ediyorduk.

"Kesin lan sesinizi uyumaya çalışıyoruz "

Bilmem nerden bağıran adamın sesiyle ikimizde birden susup toparlandık.

"Apppammmm ne bağırıyon ya ? Ödümü pantolonuma kaçırdın yemin ederim"

"Asıl .... Sen.. Ne bağırıyorsun ki? Hem sen nasıl erkeksin ya ?"

"Aaa. A.a appa olmuyo ama karşıma geçmiş çığlık atıyon sebep yokken . Bide bana mı laf söylüyon şimdi ?"

" Hımm ,az önce omzuna silah dayanan sen olsaydın o zaman senin ödünün pantolonundan nereye kaçacağını merak ediyorum doğrusu"

Der demez pişman olmuştum bile . Bunu bilmek onuda riske atmaktan başka işe yaramazdı. Hay benim dilimi sivriler ısırsın .

"Dur bi dur bi dur bi dur ..."

"Asıl sen bi dur ne bi dur bi dur . Sakin ol bücür ya "

"Sakin olim ?? Hmm tabi ki sen iste, sırtına az önce silah dayandı ben sakin olim. Neyse hadi bir an önce eve gidelim orda konuşuruz."

Eve gidene dek susmadı bücür. Sürekli iyi olup olmadığımı sordu durdu . Olay anını eve saklıyomuş eşşek . Bense diken üstünde resmen dört değil altı gözümü açmış etrafıma korku dolu bakışlar atarak yürütmüştüm tüm yolu..

Artık yalnız değildim,yalnız olduğum her an, bilmediğim bir çift göz üzerimde olacaktı. Allah Kahretsin kendimi denek faresi gibi hissediyordum resmen .. Yok muydu sanki bundan kurtuluş?...