ALIN YAZIM

Sabretmek zor zanaat...

Nuri baba...

Tam kırk koca dakika geçmişti, Murat sürekli Hüzün'ün tansiyonunu ,nabzını kontrol ediyor ve kısa cümlelerle iyi olduğunu söylüyordu. Odadaki koltuğa oturmuş, çaresizliğin yüklediği o ağır yükün altında eziliyordum....

Hilal'de ,zavallı kızım sürekli ağlıyor ve ellerimi bırakmadan Hüzün'e bakıp duruyordu...

Bora .... Bu çocukta bişeyler var beni rahatsız eden , hadi hayırlısı ' ..
Pencereye yaslanmış hiç konuşmadan dışarıyı izliyordu.

Bir kez daha nabzını ve tansiyonunu ölçtü Murat ..

" Ona yedi.. Daha iyi çok şükür " dedi . Ve gözkapaklarını kaldırıp baktı. ..

İyi bir çocuğa benziyordu şu Murat.. Öyle ya arkadaşının kazasına kurban gitmişti Hüzün. Ama Murat ayrılmamıştı bir daha yanından... Varlıklıydı yani Hüzün'den maddi beklentisi asla olamazdı. .. Kimsesiz olmasından faydalanır mıydı?? İşte bu soru kendi kendini cevaplamıştı yaklaşık kırk dakika önce. .. Hüzün için nasıl çırpındığını gördüğümde içimdeki bu şüphe de kalkmıştı. .

"Efendim kahvaltı hazır " kapıda bir hanımkız duruyordu... Sonradan evin hizmetlilerinden birisi olduğunu öğrenmiştim. . Gece kimse kalmıyormuş ,sadece gündüzleri. ..

"Tamam Sevgi sağol " diye karşılık verdi Murat ... Sevgi'de başını sallayıp çıktı. ..

"Nuri baba , Hilal'i de alın ve lütfen bişeyler yiyin. Hilal'de geceden beri bişey yemedi. Bide onun hastalanmasına razı olamam.."

"Ben kahvaltımı ezanla yaparım evlat ,ama bi çayını icerim. .. Hilal hadi kızım sende bişeyler ye ki Hüzün uyandığında bide senin için üzülmesin. .. " itiraz edecek olsada dediğimi yapıp yavaş yavaş odadan çıktı. Bende arkasından çıkacağım an Bora'ya takıldı gözüm. .

"Bora hadi evlat.."

Dışarıyı seyretmeye devam ederek cevap verdi..

"Canım istemiyor , size afiyet olsun"

Murat'a baktım. O aslında ne demek istediğimi anlamıştı. . Kafasını olumlu anlamda sallayıp Bora'ya döndü. ..

" Bora Hüzün iyi , daha da iyi olacak . Kendine gelmesi an meselesi . Tehlikeyi atlattı çok şükür. Şimdi hadi bak bende seninle geliyorum bişeyler yiyip güç toplayalım. Artık kendimize gelmeliyiz "

Bora dönüp Murat'a baktı, sonra yanına gitti ve aniden sarıldı. .. Hiç bişey söylemeden de içeri geçti. ..

Murat, Hüzün'ü bir kez daha kontrol edip, kapıyı açık bırakarak yanımıza geldi...

Biraz olsun kendimize gelmiştik. İlk konuşan Bora'ydı. ...

"Hayatımda bu kadar aksiyon yaşadığımı hatırlamıyorum. "...Bunu söylerken gülümsüyordu. ..

Hemen arkasından Hilal. ..

"Bende bu kadar ağladığımı, ...Gözlerim şişti ,aynaya bakmaya korkuyorum" dedi sırıtarak. ..

Anlaşılan itiraf zamanıydı Murat 'tan ses çıkmayınca ben aldım sözü. . Ortamı daha fazla yumuşatmak istiyordum. ..

"Bende öğle namazını kaçırdım sanırım. .."

İlk patlayan Hilal olmuştu arkasından Bora ,ve Murat. .. şimdi hepimiz kahkahalarla gülüyorduk...

Birden hepimizi donduran bir ses duyuldu. ..

"Benimde bu kadar uyuduğumu tarih yazmamıştır"

Hepimiz şok olmuş vaziyette Hüzün'e bakıyorduk. .. kapıya yaslanmış bizi izliyordu. .

Zaten beyaz tenliydi ama şu an resmen şeffaf bir beyazlık vardı yüzünde, çok ta bitkin gözüküyordu. .

İlk toparlanan Murat oldu, hemen koşup bir eliyle elini ,diğeriyle de belini tutmuştu. Düşmesin diye.

Arkasından Hilal ayağa kalktı ve yanına gitti... karşısında durup önce uzun uzun baktı, sonra ...

" Hüzün ... ben... ben..." ağlamaklı olmuştu yine ...

Hüzün. . Bu kızdaki yürek ne kadar büyüktü. ..

"Gel buraya şapşal " dedi ve hem gülerek sarıldı Hilale.

Bora'yla göz göze geldiğimde Bora'nın yumruğunu sıktığını ama gülümsemeye çalıştığını anlamak zor degildi..

Murat...

"Hüzün iyi misin? Hadi gel yatırayım seni."dedi ama Hüzün'ün yatmaya niyeti yoktu ..

"Şey... ben.. sanırım. . Çok acıktım " ..

Şimdi gerçekten hepimiz gülüyorduk. Daha üç gün önce hayatımıza giren bu iki yabancı adamla ...