ALIN YAZIM

geçmiş...

Murat.......

"Bak evlat, anlattıklarından Hüzün kızımın çocukluğunda iki kilit nokta görünüyor. İlki kendisini ,daha doğrusu çocukluğunu kirlenmiş hissetmesi,ikinciside sebep olduğunu düşündüğü kayıpları..."

Ayhan abi daha gelip masaya oturmadan anlatmaya başlamıştım.  Aşkımın bir an önce bu kabuslardan kurtulmasını istiyordum çünkü. Hiç lafımı kesmeden , büyük bir dikkatle dinlemişti. Sakalını ovuşturmaya devam ederek,

"İkinci sorunu çözmesi kolay. "

"Peki ilki abi?"

"Orada iş sana düşüyor evlat. "

"İyide abi ben daha ne yapabilirim ki?"

"Önce ikinci sorunu halletmemiz lazım. Ki ilkinde de kendisini aklamak için çaba gösterebilsin."

"Elimden ne geliyorsa yapmaya hazırım ben Ayhan abi. "

"Biliyorum çocuk, biliyorum .İşe babasını bulmakla başlamalısın. "

"Babasını mı?"

"Evet babasını.  Birde onun ağzından dinlemesi gerekiyor. Bütün bu olayların neresinde olduğunu anlaması gerek."

Şu an, ne düşüneceğimi bilmiyordum . Ben bile 'baba' kelimesini duyduğumda bu kadar allak bullak olmuşken, Hüzün bunu kaldırabilir miydi ?

"Ayhan abi, peki bunu Hüzün'e nasıl açıklayacağız?"

Benim aksime oldukça sakindi Ayhan abi. Nede olsa işi gereği düşüncelerini ve hislerini kontrol edebiliyordu . 

"Hüzün için henüz erken çocuk.  Bu iş sana düşüyor.  İlk önce Hüzün'ün babasını bulacaksın ve onunla konuşacaksın. Hatta sen bul, beraber konuşalım.  Ona göre Hüzün'ü dahil edip,etmeme işine bakarız. "

"Tamam, peki sabah uyandığında O'na nasıl davranmalıyım? "

"Dün sabah nasıl davrandıysan öyle evlat. Hüzün'ün yaşadıkları, ilişkinizi hiç etkilememiş gibi. Bu O'na kendini çok daha iyi hissettirir. Ayrıca geçmişiyle başedebilmesi için güç verir."

Eliyle dizime vurdu bir kaç kez . Buda bana güç vermişti.  Gülümseyerek baktığım yüzdeki babacan tavır benide sakinleştirmiş, rahatlatmıştı. 

.....................

Bora....

"Ağlama aslanım, ağlama babam, bak yanındayım.  Geçti bebeğim Şşşşşş.
Hadi bakalım babacım artık uyku zamanı. 
Uyusunda büyüsün ninni,
Tıpış tıpış yürüsün ninni,"

"Dandini abi dandini. "

Yerimde zıpladığıma yemin edebilirdim.  Ah soner .. Yine sabah sabah şeker modunda...

"Oğlum niye sessiz geliyorsun ?"

"Abi sendemi ya ??"

"Ne bendemi Soner?"

"Abi benmi hatırlatacağım hep? Bak kuzum sizin bir bebeğiniz var. Ve sessiz olmamız lazım.  Özelliklede bebek uyurken . Öyle değilmi?"

Gülsemmi, kızsammı şu an karar veremiyordum ama sessiz kahkahalarım Soner'e kadar ulaşıyordu kesin. Ki oda kıkır kıkır gülüyordu. 

"Ha şöyle abi ya. Kaç zamandır ne o öyle ,somurtup duruyorsunuz??"

Haklıydı. Hilal, İzmir'den döndüğümüzden beri sürekli düşünüyordu. Çok az gülüyor,az yiyor,az uyuyor ve az konuşuyordu.