ALIN YAZIM

kaçış...

Kadir...

"Rıfkı!!!!"

"Rıfkııııı!!!"

Karşı kaldırımdaydı ama inatla duymuyordu ,çocukluk arkadaşım Rıfkı.

Ankara'nın yerlisiyiz. Babam,annemle evlendikten sonra İstanbul'a yerleşmiş. Ama her sene mutlaka iki ,üç kez gelirdik . Ben çoğu yaz tatillerini burada geçirirdim. Babaannemde vefat edene dek . Dedemin ölümünden sonra, iki yıl yaşayabildi garibim. Ben askere gitmeden hemen öncede Hakk'ın rahmetine kavuştu. . İstanbul'daki arkadaşım dediklerim, bir selam vermeyi bile çok görüyorlardı.

Çocukluğumuzdaki arkadaşlığımız hatırına Rıfkı yardım ederdi bana . Emindim bundan ... O yüzden soluğu Ankara'da almıştım... Beni görünce çok şaşırdı. Babamın öldüğünü duymamış olmasına inanmıyordum aslında . Yoksa en azından bir kez arardı. Neyse köprüyü geçene dek sesimi çıkarmamalıydım. Tek çarem O'ydu çünkü....

"Kadir!!! Way !!! Kardeşime bak bee! "

Bide yalandan sarılıyo pezo.
Lan babamın cenazesinde neredeydiniz?

'Sakin Kadir sakin. Şimdi buna ihtiyacın var sonrasında bakarsın '

"Burdayım işte. Sana bi işim düştü. "

"Emret kardeşim. Heyt be ! Yıllar sonra kardeşim gelmiş. "

"Bana birkaç adam bul , şöyle bileğine sağlam ,korkusuz olanlardan."

Zaten darmadağın saçlarını karıştırıyordu.

"Hmm .. Orası kolay aslında. İşsiz güçsüz çok. Hallederiz de sen bi askere gittin kayboldun be oğlum. Amma uzadı askerlik ,orda kaldın falan sandık. "

"Demek bişey duymadınız. Bende yedim ."

"Bi şey mi dedin kardeşim?"

"Yo. Yok bişey demedim ,çabuk ol dedim sadece. "

"Tamam sen merak etme .Dur ya nereye ? Daha yeni geldin , bi demlenmeden gitmek varmı öyle?"

Tam olur anlamında başımı sallayıp arkamı dönüyordum ki durdurdu beni . Kafam karışmadı değil aslında. Burası küçük yer nasıl duyulmadı bilmiyorum .

"Tamam şimdi biraz işim var . Nerde kaçta buluşuyoruz sen onu söyle ben gelirim ."

"Olum İstanbul'la karıştırdın sen heralde burayı. Keçiören de kaç yer var ki ?"

"Keçiören de az da Angara büyük koçum. "

"Yav şimdi Angara'ya inmeyelim. Onu başka zaman yaparız bence ."

"Başka zaman yaparız. "

Bu işin sonunda hapis vardı elbet, ya da kaçak yaşamak. Ama olsundu her şeye değerdi . Neyse ,nasılsa planı yapmış uygulamaya koymuştum ,artık çocukluğumun okul tatillerinde geçtiği yerleri yeniden görmek iyi gelecekti ..

"Hadi olum "

"Yav tamam geldim . Ha baale bi bizim Hacamet emmi nasıl,hala yaşıyo mu ?"

"Yaşıyo yaşıyo, bizi bile gomer valla."

Şimdi bi kaç saatliğine her şeyi bi kenara koyup tadını çıkarmak istiyordum . Belkide bir daha buna fırsatım olmayacaktı...

'Siz bekleyin bakalım sürtükler . Az kaldı... Çok az kaldı...'

.....

Hilal ...

"Soneeerrrr, Soner !! "

"Buyur appam ,burdayım."