ALIN YAZIM

yeniden....

Hüzün. ...

Bir insan nasıl hem bu kadar sevimli , aynı zamanda tatlı ,aynı zamanda da gıcık olabilir anlayamıyorum. Yine her sabah yaptığı gibi bir yandan zile basıp bir yandan da kapıyı yumrukluyor diğer yandan tekmeliyordu.

Değil yastığı ,yorganı bile kafama çekmiştim ama nafile bu bücürden kurtuluş yoktu. ..

"Appaaaaaa..... Appaaaaaa..."

Artık nasıl bir hışımla kalkıp açtıysam kapıyı çocuk iki adım geri kaçtı. .

"Bismillahirrahmanirrahim, Allahü Ekber, süpaneke..."

Gülmemek için kendimi o kadar zorluyordum ki ona belli etmeyim diye kafamı başka yere çevirmek zorunda kalmıştım. .

Ağzımı açsam kesin kahkahalara boğulacak ve böylelikle de ona daha fazla yüz vermiş olacaktım. En iyisi içeri girip kapıyı kapatmaktı. Bende öyle yaptım ,ona bakmadan içeri geçtim ve artık tutamadığım kahkahaları saldım kendi haline..

Kendime gelmem bi iki dakikamı almıştı. .. Ama o hala dışardan bi yandan bana sesleniyor diğer yandan da dua okumaya devam ediyordu..

"Appa. Appaaaa... Eüzübillahimi appaaa...."

Kahkahalarım durmak bilmiyordu onu duydukça, bende içeri geçip hemen üzerimi değiştirdim ceketimi giydim ve kapıyı tekrar açtım. .. Bu sefer beni görünce daha da şaşırmış. ..

"Allah'u Ekber. .. elhamdülillah. .. sonunda insan gördüm seni appam" demişti.

"Hatim indirmeye niyetliysen sen evde kal bu gün ,ben okulunu idare ederim bücür " dedim sırıtarak. ..

"Yok appam seni öyle saç baş dağılmış görünce çarpıldım kesin dedim. Akşam korku filmi baktımdıda "

Eşşek. .. kızamıyorum da uzun zamandır bu kadar güzel günler geçirmemiştim. En azından aldığım sessiz telefonlar ve arada bir izleniyormuşum gibi hissetmediğim zamanlarda bu böyleydi.

.............

Tam üç buçuk ay olmuştu soner ve Himmet hayatıma damdan düşer gibi girdiklerinden beri...

Sabahları beraber evden çıkıyorduk. Soner okula ben işe. ... Yolunun üzeri olduğundan önce beni işe bırakıyor ordan da okuluna geçiyordu. Kardeşim olsa bu kadar severdim heralde ... Tabi küfür etmediği zamanlarda. ..

Yeni işim evime yakın, vesait kullanmadan yürüyerek yirmi dakikada gidebiliyordum buda bana yol masrafından tasarruf ettiriyordu.

Büyük bir şirketin kantininde yemek yapıyordum. .. Seviyordum yemek yapmayı onun için burda çalışmakta bana zevk veriyordu . Yemek yapabileceğim bir iş daha bulamam sanırken gazete ilanını görüp başvurmuş ve dört kişilik kontenjan için ikiyüzyetmiş kişi arasından seçilmiştim. Nur içinde yat Nuri baba'm... Yurttaki Nermin anne den sonra bana mutfakta sanatı o öğretmiş ve daha çok sevdirmişti...

Soner'le ayrıldıktan sonraki iki kilometrelik yolu yalnız gidiyordum . Takip edildiğimi hissettiğim zamanlarda ya da kendimi kötü hissettiğimde işyerine kadar gelmesine izin veriyor , diğer durumda onu alıkoymuyordum ... Hayatımın ikinci kısmından bahsetmiştim onun için oda her ne kadar dalgaya alsada korumacı davranıyordu. .. Tıpkı bir erkek kardeş gibi. ..

Şirketin kapısından girdiğimde derin bir nefes aldım ve aslında ne kadar dikenüstünde yaşadığımı farkettim. ..

Eee Hacı Burhan ve onun gibi pislik olan oğlu varken .. Hâlâ gözümün önünden gitmiyordu ettiği tehditler. ..

Hapiste olmalarına dua ederek mutfağa yöneldim. .. Bu gün şirketin kuruluş yemeği vardı ve özel bir menü istenmişti. .. İş çoktu , vakit az...

Yemekler neredeyse hazırdı. .. aparatiflerde .... Son olarak kanepeleride servis tabaklarına yerleştirdiğimde işim bitmisti... mutfağı toparlayıp çıkmak için bir saatimiz vardı. .. Gerisi garsonların işiydi. ..

"Çok yorulduk bea, ama değdi be üzün... "

Hasan abi Makedon Türklerinden on senedir bu şirkette çalışıyormuş. Çok iyi kalpli bir insan. ..

"Öyle Hasan abi, umarım beğenirler . İşimiz bittiğine göre ben hava kararmadan çıksam? ?"

Mecbur kalmadıkça mesaiye kalmıyordum. . Karanlıkta tek başıma dönmek korkularımı artırıyordu. ..

"Immm belkim çıkabilin deyicim ama genede bi sormak lazim be üzünüm bilırsın Amet bey git demeden gidemeyis "

"Biliyorum Hasan abi, ben bi konuşup geleyim olur mu? "

" Tabi kızım tabi gidip sorasın belkim izin verir "

Gülümseyerek Ahmet bey'in odasına gittim. Tam kapıyı çalacağım sırada içerden gelen bağırışlarla yerimde donakalmıştım...

" Bu ihale ne pahasına olursa olsun alınacak anlaşıldı mı?? Bu şirketin personel şefi olarak seni işe ben aldım. Şimdi de ilk görevini veriyorum .. O Murat Soykanın gözünü korkutacak ve bu ihaleden çekilmesini sağlayacaksın..... anladın mı beni?? "

Karşıdaki tarafı dinlediğinden emin birşekilde, duyduğum ismin şokunu atmaya çalışıyordum ...

"Hamza bey bu görevi bana verdi.... ........ .... Evet pis işler sorumlusuyum lan , bana hesap mı soruyorsun sen ??? ....... ............ ....
Şimdi yanına iki kişi al ve canına dokunmadan hallet şu işi. ... "

Orda öylece kalakalmıştım... Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Ama bir şekilde Murat'ı uyarmalıydım. . Bana hayatımın darbesini vurmuş dahi olsa karısı Nuri baba'mın kızıydı ve benim bir minnet borcum vardı. ..
Geri dönüyordum ki kapı açıldı.
Karşımda duran Ahmet bey kuşkulu gözlerle bana bakarken bende duymamış gibi davranmak için kendimi zorluyordum.

"Ahmet bey bende size geliyordum . Mutfaktaki işler bitti çıkmak için izin isteyecektim efendim "

Kuşkulanmaması için dua ediyordum. Kısa olan sakalını sıvazlayıp..

" Çıkamazsınız Hüzün hanım. Mutfaktakilere de iletin bu akşam hepiniz mesaidesiniz. Bir saatiniz var tekrar ise başlamak için. Şimdi serbestsiniz. " dedi ve durmadan uzun koridoru geçip asansöre yöneldi.

Neyapalım mecbur kalacağız artık. Dönerken soneri ararım bir zahmet gelir alır artık appasını.. Ama önce şu işi halletmeliydim..

Telefonumu alıp kimsenin beni duymadığından emin olduğum bir köşeye geçerek ona ulaşabileceğim tek kişinin metin abinin yani Murat ın sağkolunun numarasını tuşladım. Aklımda tutabildiğim beş numaradan birisiydi.

Zamanında Murat ,eğer başıma bir iş gelir ve O evde olmazsa diye kendinin ,Bora'nın ve Metin abinin numarasını ezberletmişti. Hilal'in numarasını zaten biliyordum . Şimdi birde Soner'in numarasını da aklıma yazmıştım.

Numarasını değiştirmemiş olması için dualar ederek arama tuşuna dokundum.....