ALIN YAZIM

orta yol...

Murat...

"Hayatım!!"

"Ayhan abi sen söyle otur ,Hüzün yukarı çıkmıştı şimdi gelir . Bu arada ne içmek istersin?"

"Teşekkür ederim Muratcım ,sorun değil sonra içeriz nasılsa vaktim var bu günü sana ve sevgili eşine ayırdım. "

Büyük salondaki koltuklardan ikili olana oturdu . Hayatını insanların ruh sağlığına vermiş,onların hayata tekrardan tutunabilmeleri için harcamış eşsiz bir insandı Ayhan abi.

Benim çocukluğumu bilirdi. Çok zaman babama anlatamadığım ne varsa ona anlatırdım. O benim sığınağım gibiydi . Her defasında bir çözümü vardı benim için..

Bende karşısındaki tekli koltuğa oturdum.

"Ayhan abi müsadenle ben Hüzünü çağırıp geliyorum."

Tam tekrar ayağa kalkmıştım ki ..

"Murat otur oğlum,önce bi seninle konuşalım. "

"Tabi Ayhan abi seni dinliyorum ."

Belki iki parmak uzunluğundaki sakalını karıştırdı yüzümü incelerken.

"Çok... yorgun gözüküyorsun.. Her şey yolunda mı evlat?"

Haaaah harika ,bazen bu adamın içimi okuduğunu falan sanıyordum.

"A . Evet evet yolunda ,sadece..."

"Evet sadece ?"

Merakla dinliyordu...

"Sadece karımın geçmişi onun peşini bırakmıyor bir türlü ve buda onu çok üzüyor. Dolayısıyla bende öyle. "

"Mesela??"

"Mesela geceleri uykusunda bağırıyo, hemen her gece kabuslarla uyanıyo. Normalde ağlamak onun için zayıflık işareti o yüzden kolay kolay ağlamaz,ağladığı zamanda bi anda paramparça oluyo sanki . "

"Kabus dedin .. Bu kabuslar günlük hayatını etkiliyor mu?"

Etkiliyordu tabiki ,evliliğimizde henüz öpüşmekten ileri gidememiştik. Bu benim için asla bir sorun değildi ama Hüzün kendisini zorladıkça daha da yorulduğunu ve çıkmaza girdiğini hissediyordum. Ama bunu Ayhan abiye nasıl anlatırdım orası muamma tabi..

"Aslında..." dedim biraz zaman kazanmaya çalışarak. Ne de olsa söyleyeceklerim önemliydi ve Hüzünü kırabilirdi.

Ama artık güzelimin rahat uyuması için,mutlu olması için gerekli desteği ancak Ayhan abi verebilirdi . Ve ondan hiç bişey saklamamalıydım ..

"Bak Ayhan abi , sana telefonda biraz bahsetmiştim. Bir değil birkaç tane büyük sorun var ortada.."

Gözlerini kısmış dikkatle dinliyordu beni . Merdivenlerin görünen kısmından eğilip yukarıya baktım önce. Hüzünün duymadığından ve gelmediğinden emin olduktan sonra konuşmaya başladım.

"Abicim benim karımın en büyük sorunlarından birisi ,maalesef çocukken uğradığı ve sanırım bir çok kez olmuş taciz olayı. Kötü olan ise bunu en yakınlarından birisi olan amcası tarafından görmesi. "

Hiç tepki vermiyordu. Neden psikolog olduğunu şimdi daha iyi anlıyordum. İlk kez yakını gibi değilde hastası gibi konuşuyordum ve oda öyle dinliyordu beni .

"Sonra ... ailesi var . Annesi babası ve kardeşi. Aslında bunu uykusunda konuşurken duydum yani henüz anlatmadı. Sanırım babası,annesini ve kardeşini öldürmüş. Bu akılalmaz bir olay . Hâlâ şoktayım, ama ona belli etmiyorum tabi ,gerçi bu çok zor oluyor. "